dinsdag 30 mei 2017

20170530 werk en pensioen, collegialiteit en waardering


Iets wat ik persoonlijk toch maar even opmerk
is het feit, dat in het algemeen, de arbeid, het werk
zorgt voor een goede discipline van een geordend leven.

Maar pensioen is ook goed te doen en zeker niet verkeerd
maar de tijd heeft mij nu intussen toch wel geleerd:
werken wordt zonder meer toch wel wat beter gewaardeerd.

Als werkende functionele eenheid  hoor je er echt bij
sta je geheid heel wezenlijk en midden in de maatschappij
ben je vaak beter georganiseerd en heb je wat meer zekerheid.

In de tijd  lopende tegen mijn eigen leeftijdspensioen
had ik met de gaande reorganisatie zelf niks meer mee van doen
ontwikkelingen, zo traag of dan weer snel, ik geloofde het allemaal wel.

Daarover kwam een massa aan  e-mails,  ja tientallen bij de vleet,
ik propte ze schaamteloos ongelezen en voor de lol,
heel mijn digitale prullenbak tot de rand toe ermee vol.

Ik heb dus tijd en rust en mis het werk op zich niet echt
ik tracht me nu te verdiepen in gans andere dingen
en koester in tussentijd mijn mooiste arbeidsherinneringen.

In eigen werkkring is het destijds wel vaker gezegd en ik weet
dat men al een korte tijd na jouw vertrek en  pensioen,
men het zonder jou ook wel gemakkelijk kan doen;
men nauwelijks over je spreekt en je bijna al weer vergeet.

Maar alhoewel ik het werk dus niet echt mis
is mij wel iets duidelijk, waar ik mij niet in vergis
is mis wel erg die zo gezellige en vertrouwde collegiale omgang.

De meeste collega's waren zo andersdenkend dan ik,
mijn principes en leefgedrag werden wel gerespecteerd
k' had daarin schik en voelde mij gewaardeerd en hogelijk geëerd.

Maar thuis was ik de organisatie eerst volledig kwijt
'k wist niet hoe de dag in te delen en die te vullen
'k zat me maar te vervelen en zinloos vervloog de tijd.

Helaas een forse periode eerder door noodzaak met werken gestopt
vanwege klachten van niet te vermijden gezondsheidsperikelen
van zwarte hersencellen en daarover lees ik nu Parkinson-artikelen.

Maar er is  één ding………,  wat mij nu nog met het werk verbindt;
de eindevaluatie van 't laatste grootschalig recherche - onderzoek
waarvan het fundament van 't financiële ver(h)baal door mij is gelegd
dat zit nu in haar eindstadium,  zo is mij dat onlangs nog gezegd. 

Een evaluatie met aan 't eind een niet te versmaden hapje en een drankje

praten met je oud collega's geeft je nou net dat speciale gevoel
wat ik hier met dit alles juist bedoel, al is het ook maar een sprankje.

De gebruikelijke evaluatie  geeft mij zo mooi de verheugende gelegenheid
om jullie nog weer eens weer te mogen ontmoeten
………..en tot zover dan maar

 de allerbeste groeten.<

zondag 28 mei 2017

Lieveheersbeest zonder ook maar ene stip


Dat blozend beessie op dat blaadje
dat lijkt nu wel een heel mooi plaatje
maar zonder zelfs maar een ene stip
staat hij schand'lijk naakt daar  op dat plaatje.

Dat vliegend kevertje op dat prentje
is een eigenlijk een heel onoog'lijk ventje
hij heeft eerlijk waar, jawel verhip,
zelfs nog geen enkele zwarte stip.

Hij is dus in 't geheel niet gedecoreerd
wordt dan ook door niemand geëerd
hij zit nu echter wel aan de blaadjes - bovenkant
maar d' onderkant is eigenlijk zijn thuis - en achterland.

Dit mooie schepsel, dat fraaie maar zo kale creatuur
is ook een beessie van onze - Lieve Heer, zo puur
en zonder stip is hij toch zeker ook van waarde
voor 't aandoenlijk oog van menig mens op aarde.

Elk beest en elk mens kan worden gewaardeerd
op zichtbare kwaliteiten, zo wordt beweerd,
afhankelijk van wat en hoeveel hij heeft geleerd,
getoond in stippen, dat in aantal
nogal varieert.

Dit vreemde exemplaar, dat is wel raar,
dat zelfs een enkele zwarte stip ontbeert ,
is weigerachtig en heeft totaal nog niks geleerd.
aan leren heeft en had hij 'altijd al 
het land,
en zit daarom aan de maatschappelijke onderkant.

Stiploze mensen zijn meestal meningsloos
reageren negatief en zijn heel vaak boos
op iedereen leveren ze altijd commentaar
maar maken zelf nog geen ene meter klaar.

De hele wereld is met mensen gevuld
die zijn zo verschillend en in raadselen gehuld,
allen voorzien van één of meerdere stippen
die net als bij een wel bestipt Lieveheersbeest
varieert in aantal van één tot wel negen,
stippen op basis van kennis en ervaring,
dat valt meestal mee maar ook wel eens tegen;
Zo vormen we samen allen met elkaar
die zogeheten pluriforme samenleving.


Leven in vrede
hoe verschillend ook
samen doen en met elkaar
maken we dat vast en zeker klaar
want de geschiedenis heeft al bewezen,
dat duurt nog maar een jaar of……..zzzzz…zz..

vrijdag 26 mei 2017

Wandelen op de historie van 't veen


Op woensdagmorgen 24 mei waren wij al weer vroeg uit de veren en  in de Engbertsdijksvenen.  Wij werden hartelijk verwelkomd door zwermen bloedbeluste muggen. Maar naarmate de zon hoger klom werden de muggen minder.
Deze ochtend werd ik blij verrast door de vele vogels die het geduld opbrachten om tijdens die wandeling (ca. 4 uur ) toch nog voor een kort moment voor mijn lens te parkeren.

Een tjiftjaf poetste zijn blazoen nog een beetje op.






Een fitis keek mij vanuit de boom heel indringend aan en zei me zowaar goede morgen.





De blauwborst is prachtvogel en een gewild object voor vele vogelspotters.
Voor mij dit voorjaar al weer derde keer dat hij zijn opwachting kwam maken.



Ik heb het vogeltje links wel eens eerder genoemd en van een verkeerde naam voorzien. Een ware vogelkenner wist te vertellen dat dit een grasmus is. 

Dus toch maar even nagecheckt. Dit mooie vogeltje is duidelijk te herkennen aan zijn witte vlek onder de kin. Hij maakt een beetje krasserig geluid. 




En dan was er nog een wat moeilijk te definiëren vogel. Maar met hulp van anderen zijn we er wel uit gekomen. Dit een boompieper.



En de moraal van dit verhaal is:

In de Engbertsdijksvenen, daar kun je nog heel veel van de natuur leren!




















maandag 22 mei 2017

Natuurschoon op de Sprengenberg te Haarle


Samen met Gré een wandeling gemaakt op de Sprengenberg te Haarle. Deze "berg" maakt deel uit van de Sallandse heuvelrug, opgedrukt door kruiend pakijs in het glaciale tijdperk

Deze wandeling maken we een paar keer per jaar. Maar zeker in deze tijd vanwege de in volle bloei staande rododendrons. Die staan daar midden in de bossen, in een tuin, die daar heel lang geleden eens welbewust voor is aangelegd.








De Sprengenberg is in onderhoud bij Natuurmonumenten Nederland. De Sprengen- bergroute heeft een erg gevarieerde natuur, heuvel-achtig, bossen met naald en loofbomen, heidevelden en, mooie idyllische doorkijkjes.
En als u geluk hebt doolt er ook nog een herder eenzaam rond. 


Geruime tijd doorgebracht tussen de bloemen en er flink op los geknipt.Kijk en verwonder:




Het lijkt wel of ieder bloemblad is gesierd me een koningskroon.







donderdag 18 mei 2017

20170516 De schijnveiligheid van identiteit

De mens is zo'n uniek wezen, dat elk exemplaar het recht heeft op een eigen veilige identiteit. Vroeger werd die identiteit vastgesteld door een ambtenaar, die met sierlijke krulletters jouw naam vereeuwigde in een groot dik boek: "Het boek der Burgerlijken Stand". Met dank aan de heer Napoleon, voor de invoering van de Code Civil en de burgerlijke stand.

Tegenwoordig worden je personalia ingeklopt door iemand achter een monitor. Je ontvangt als boreling dan nog onwetend jouw allereerste registratienummer, dat jouw hele leven met je meegaat. Dat nummer waarborgt jouw identiteit.

In de huidige digitale mallemolen krijg je bij alle organisaties waar je deel van uitmaakt of waar jij je bij aansluit ook een eigen identiteit. Die identiteiten worden beveiligd achter gebruikersnummers, wachtwoorden of versleuteld achter cryptische zinnen.

De overheid heeft regelgeving ontwikkeld ter bescherming van de persoonlijke identiteit en voor het gebruik van iemands persoonsgegevens, vastgelegd in de Privacywet. Echter, de ontwikkelingen op digitaal gebied gaan zo hard en dat Privacywetgeving altijd achter loopt.

De Privacywet is een slechts een schijnveiligheid om mensen het gevoel te geven dat ze onaantastbaar zijn in hun eigen identiteit. Wij raken steeds verder verzeild in een virtuele wereld waar wij verdwalen in een woud aan gebruikersnummers, wachtwoorden of versleutelde zinnen en encrypties.

Er zijn altijd al kwaaie gasten geweest en ook nu, die moedwillig de mazen van de wetgeving opzoeken om er vervolgens grof misbruik van te maken. Het hacken is een nieuw fenomeen van een in omvang groeiende criminele activiteit. De bescherming door ICT medewerkers bij particuliere organisaties, bedrijven en overheden stelt daar maar beperkt wat tegenover maar ze lopen in die strijd altijd achter de feiten aan.
As je vermoedt dat je gehackt bent dan ben je waarschijnlijk al enkele tientallen eerder gehackt, las ik ooit.

Hackers vallen in toenemende mate grote gezaghebbende bedrijven aan en dreigen met chaos en eisen losgeld. De internet beveiliging is een vorm van een nieuwe industrie. Het is er wel maar stelt het ook echt iets voor? Het is in ieder geval wel goed voor de werkgelegenheid.

Hacking en miscommunicatie /informatie vindt ook plaats bij internationale overheden. In de media kun je lezen dat Rusland Donald Trump mede in het Amerikaanse presidentszadel zou hebben geholpen. Overheden maken maar wat graag gebruik van superhackers om eigen hacking te voorkomen. Meerdere landen hebben een uitgebreide afdeling binnen hun National Security voor de bescherming van de eigen veiligheid maar maken zichzelf ook schuldig aan infiltratie van de systemen van hun tegenpolen.

Onlangs schreef men over een derde wereldoorlog, dat dit dan een cyberoorlog zou worden.
Ik vraag me af of die al niet stiekem is begonnen. Ik vrees het moment dat door bewust verspreide valse digitale informatie er een bedreiging ontstaat voor de wereldvrede. Mij bekruipt de angst dat een onberekenbare figuur als Trump met zijn vingers aan de rode atoomknop kan zitten
En hoever gaan die andere onberekenbare machtswellustelingen ermee door om de spanning op te voeren: Putin van Rusland en Kim van Noord Korea.

Nou, ik doe hier niet aan mee. Van mij mogen ze alles weten, ……. behalve mijn pincode!

zondag 14 mei 2017

Een bonte viliegenvanger


Vanmorgen er vroeg uit gegaan om de ochtend - serenade vast te leggen van de nieuwe onderhuurder van onze achtertuin. 
De bonte vliegenvanger is een 12- tot 13½ centimeter grote vogel. De snavel is zwart en heeft de brede maar puntige vorm typerend voor insecteneters die hun prooi in de lucht vangen





zondag 7 mei 2017

20170506 de Kneu in de EDV

foto van Gert Pape -  korte verhalen.

Een keurige en kleurige kneu 
zit als een klein knoppie
zon aanbiddend en zo zinderend zingend
in het allerhoogste toppie 
van een bijna bloesemende boom.

Onophoudelijk zingt hij zonder weerga
met een sterk verlangen naar een e(e)ga
want hij zit daar nu nog heel alleen
in het midden van het Engbertsdijksveen.

Vindt hij straks zijn soort -en lotgenoot
stappen ze gelijk in de huwelijksboot
doen dan samen rap hun bere-best
voor het voltooien van hun nest
en oh...oh…oh….,  wat zijn we heden blij.....
na de gezamenlijke productie
van hun beider eerste ei.

vrijdag 5 mei 2017

20170503 De kerkelijke gemeente en talenten (samen bouwen aan de kerk)


Een ouderling wordt zogezegd: "geroepen tot het ambt"
zo'n  oude vaste ferme term, die in een sluier is gehuld
waarvan de waarde pas in ambtsjaren wordt onthuld.

Voor de kerkenraad is het vaak een worsteling,
mensen te vinden voor het ambt van ouderling,
weinig mensen voelen zich nog tot het ambt geroepen.

Een beroepen man pleegt diepzinnig beraad,
praat met God en zijn gezin hoe het nu verder gaat
en overweegt wat hem persoonlijk tot die roep beweegt.

Met God en zijn gemeente is hij hecht begaan
ervaart beroep als opdracht, die van hem wordt verwacht
en neemt uiteindelijk in overtuiging zijn benoeming aan.

Een ouderling is ook maar een mens van vlees en bloed
en doet het voor de buitenwacht zo vaak niet goed.
En 't is waar: men staat ook wel gauw met kritiek klaar.

Maar als men eerst de hoge muren 
van het verstarde hart afbreekt,
en wijd de eigen poorten openzet,
zich over God en 't geloof uitspreekt,
zo kwetsbaar opstelt en de schroom verbleekt;
geeft dat in alle oprechte eerlijkheid
ruimte voor wederzijdse openhartigheid.

En wat u in stilte dan nog steekt of verontrust,
bespreek dat met uw ouderling in afzondering en rust,
wees niet bezorgd  uw vertrouwen is wel geborgd

We leven in een vrije tijd, ieder doet gewoon wat hij zelf wil
wat God daarvan vindt daar staat men niet direct bij stil
maar Gods Woord is voor ons toch zeker niet ijdel,
ons richtsnoer is en blijft onverminderd de Bijbel?

De wereld is in beweging en de kerk beweegt mee
decennia van stugge starheid zijn voorgoed voorbij
de Geest is werkzaam in de kerk 
en blijft ook ons voortdurend verhelderend vernieuwen.

Bent u met God en zijn gemeente oprecht begaan
er van harte toe genegen om in vol vertrouwen 
aan de Kerk van Christus mee te bouwen
meldt u zich dan spontaan voor 't kerkenwerk aan
en blijf niet steeds halsstarrig en weerbarstig
en zo kritisch aan de kanten staan.

Een ieder heeft wel een stilletjes verzwegen talent,
't is hoog tijd dat u uw eigen talent nu onderkend
en die met anderen voor de gemeente aanwendt;
Dan wordt gemeente gebouwd,  oprecht en hecht
en dan is God in ons midden!
(Waar liefde woont gebiedt de Heer zijn zegen)

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...