zondag 29 november 2015

20130321 Een toren van kracht!


 Met verbazing stelden we verschrikt vast, dat we al weer 14 jaar wonen in ons “nieuwe” huis.
Dat huis ligt in een rechthoekig hofje, waarin je rond kunt rijden, strak ingeklemd tussen Koningsweg, Bouwmeesterstraat, het kerkhof en een watertje, dat de naam Lindebeek meekreeg.
Er staan 58 woningen van 3 verschillende types  en grootte,  gebouwd door een lokale bouwonderneming.

Destijds is het plan in de markt gebracht als de “Torenhof “ en dat niet zonder reden.
We leven namelijk onder de rook en de slagschaduw van de watertoren en dat doen we overigens met veel plezier. Vanuit onze  woonkamer zien we de watertoren prominent uitsteken boven de andere woningen.

Het is een robuust gebouw, een betonnen kolos,  van bakstenen opgetrokken. Hij straalt kracht uit.
Met zijn lengte van 40,80 meter is hij het grootste gebouw van Vriezenveen. Dat is nog altijd ruim meer dan de torenspits van de Grote Kerk. De drempel van de watertoren ligt exact op 10 meter boven NAP.
Die betonnen kolos is ons oriëntatiepunt als we van elders weer naar huis rijden. Bij het naderen van Vriezenveen uit verschillende windstreken is het altijd de wateroren die het eerst op de horizon duidelijk zichtbaar vanuit de aardbodem omhoog priemt, een blikvanger. Als we de toren zien dan weten we, we zijn bijna thuis.

Iedereen denkt dat ie rond is maar een aandachtige beschouwing maakt duidelijk, dat hij eigenlijk achthoekig is. Zijn eigenlijke vorm is moeilijk te beschrijven. Hij is gesierd met een glad gestreken  mantel aan de bovenzijde. Uit eigen bevinding weet ik, dat achter deze mantel, op grote hoogte een betonnen, met water gevulde, bak zit. Die waterbak heeft een volume van 295 m³.  Dit hoge water heeft vanaf 1934 decennia lang gezorgd voor de druk op de kraan. Om deze bak heen ligt een smal gangpad waar je rond kunt lopen. Vanaf dit pad kun je via ramen, rondom gans Vriezenveen van alle kanten en van grote hoogte bekijken. Een mooier uitzicht  is er niet.

De functionaliteit van de toren is aan de ontwikkeling van de techniek, moderne drukstations en – pompen, ten onder gegaan. Nutteloos staat hij nu daar. Verkocht aan een buurman, die op deze manier, met instemming van de hele buurt, wil voorkomen, dat hij ten prooi valt aan geldbeluste ontwikkelaars voor (niet gewenste) commerciële activiteiten.

Maar ondanks zijn nutteloosheid staat hij daar, pal en onbeweeglijk,  alle seizoenen,  en trotseert wind en water in allerlei vormen en krachten.
Nog steeds het grootste gebouw van ons dorp, een markant gebouw, afgedankt en zonder enige functie, toonbeeld van  vergane glorie, een historisch document.

Bijna mijn hele leven heb ik in Vriezenveen gewoond. Ik ben er geboren en getogen. Geboren uit gelovige ouders, christelijk opgevoed in huis, kerk en school. Van het begin van mijn conceptie was God er al in mijn leven, eerst onbewust daarna kinderlijk bewust en gegroeid naar enige christelijke volwassenheid. Altijd bewust van Gods aanwezigheid in de wereld en mijn persoonlijke leven. Altijd was Hij daar, sterk als een toren. Hij is als een muur om mij heen, een vast gebouw waarin het goed wonen is. In moeiten en zorgen kun je altijd blijven hopen en bidden tot die Rots, die toren van kracht en trouw, al lijkt de hemel, wanneer moeiten en zorgen zich opstapelen, soms ook van koper. Uiteindelijk komt toch alles goed.

Mijn favoriete gospelartiest Matthew Ward heeft  een eigen muzikale versie van psalm 61 op CD gezet. In het refrein bezingt hij God: “A tower of strength against the enemy. And let me dwell in thy tent forever.”
Op z’n Nederlands: Een toren van kracht tegen de vijand. En laat mij altijd in uw tent mogen verblijven.
Vanuit zijn hoge toren stort God stromen van levend water over ons heen. Tel uw zegeningen dag aan dag.


Dat is mooi, niet waar? Dat alles geeft rust en zekerheid in deze toch al zo gecompliceerde en geseculariseerde wereld.

dinsdag 17 november 2015

20140710 naar de “stad”Almelóóóó


Vijftig – vijfenvijftig jaar geleden ging ik met mijn moeder naar “de stad”. Dat was een uitje voor een plattelandsjongen voor wie de wereld toen bij de gemeentegrens van Vriezenveen ophield. We gingen met de trein of bus en legden alles in Almelo te voet af. Voor kleine beentjes waren dat grote kilometers. In de stad was alles groter en indrukwekkender. 
Vandaag, vakantie en oppasdag voor opa en oma op Nanieke, dochter van onze kostwinnende dochter, gaan we weer, nu hoog en droog gemotoriseerd, naar Almelo. Gingen we vroeger naar “de stad”, nu gaan we naar Almelóóóó. Hoe zou dat toch komen? Het doel is hetzelfde, de sfeer, de inrichting, de beleving en mensen zijn anders dan vroeger. We zwerven over de markt op zoek naar Looms bandjes. Bij een special daarvoor ingerichte kraam, mag Nanieke uitzoeken welke ze graag wil. Looms bandjes is de huidige rage van de bedwelmende elastieken verslaving der kinderen. (De incubatietijd is voorbij, de woede van de rage ebt straks weg en dan komt er weer wat anders) Moeders, vaders, opa’s en oma’s slepen dit goedje met bakken de winkel uit. Volgens mij worden uitgekookte mensen hier stinkend rijk van. 

Even verderop duiken oma en Nanieke een bijouteriewinkel in met allerlei versierselen en snuisterijen . Nanieke krijgt een mooi hangertje. Opa gaat tegenover de ingang lekker op een bankje zitten en spaart zijn knieën. 

Ik geef me daarbij over aan mijn favoriete sport, geen brommers – maar “luie kiek’n”, wat zoveel betekent als het observeren van mensen. Nederland kent niet het kasten - systeem maar ik zie in die korte tijd wel de hele gelaagdheid van Neerlands bevolking in geuren, kleuren en smaken aan mij voorbij trekken. Mensen zijn zó verschillend. Het gelaat is de spiegel van de ziel en daaruit kun je al heel wat opmaken. Uit mijn ambtelijke baan weet ik redelijk goed de mensen te “taxeren” mensenkennis, ervaring en enig psychologisch inzicht, dat een ieder wel gegeven is. Op basis van hun voorkomen deel ik ze in op maatschappelijk classes met bijbehorende intelligentieniveaus, gedragsregels en normen en waarden. Daar zitten ook classes bij die niet mijn classes zijn en ook nooit zullen worden. Dat is geen arrogantie maar louter instandhouding en bescherming van mijn eigen leefwereld. Ik heb zo mijn ervaringen. 

De ampele observatie van 10 minuten leert mij bovendien dat meer dan de helft van de bevolking te dik is. Naar mate de leeftijd hoger is gaat het dikte - percentage omhoog. Mannen met bolle buiken en vrouwen met gigantische gevels, met kennelijke onverschilligheid over hun gezondheid, totdat…..
Ook trekken opgedirkte dames voorbij, glad en strak in de plamuur met het neusje in de wind. Hoe zouden die ’s ochtends hun bed ontstijgen? Verder ranke slanke, op eieren lopende jonge meisjes, die groter willen zijn dan ze nu al zijn, met kurken hakken van wel 10 cm hoog.

Tot mijn grote geruststelling stel ik vast dat het merendeel van de mensen zijn zoals u en ik, netjes uitziende, goedgeklede en uiterlijk goed verzorgde mensen. Ik voel mij op mijn gemak, zelfs hier in Almelo. Om dat feit te vieren drinken we bakje koffie op terras en vegen we bij Talamini de mond af met en Stragiatella - ijsje. 

Voldaan en een ervaring rijker gaan we weer naar Vriezenveen, thuis, daar is het nog vééél mooier dan in Almelóóóó.

woensdag 11 november 2015

Theïstische evolutie en/of Evolutie Theorie

Tyrannosaurus rex
Vroeger speelden we voetbal op straat. Nu zitten jongeren achter hun PC's  en spelen ze in een virtuele jungle waar ze met zware wapens schieten op dino' s, die mensen verslinden als hapklare brokken.

Vorig jaar werd al aangekondigd, dat er dit jaar vanuit Amerika een Thyrannosaurus rex naar Nederland komt. Ho, ho, geen paniek, het gaat hier slechts om gevonden en in elkaar gesleuteld geraamte.

Ook las ik een bericht, dat ze in Argentinië botten hebben gevonden waarvan ze menen, dat die afkomstig zijn van een Tyrannosaurus. Dat is de grootste dinosaurussoort. Goed voor een lengte van 40 meter, van kop tot staart, met een hoogte van 20 meter. Zo wordt beredeneerd, dat zijn gewicht ca. 77 ton moet zijn geweest, evenveel als dat van 14 olifanten. Het dier leefde 90 tot 100 miljoen jaar geleden.

Creatieve archeologie staat garant voor sappige verhalen en vindt gemakkelijk gehoor bij goedgelovige of overtuigde evolutionisten. Oh… ik ontken heus niet, dat er dinosaurussen, mammoeten en nog andere onbekende giganten hebben bestaan. Maar het verhaal achter die Argentijnse botjes is haast nog groter dan het beoogde object zelf. De archeologie heeft al vele  dinosaurussoorten weten te definiëren en allemaal krijgen ze hun eigen verhaal mee.  Alleen…., niemand heeft er ooit één gezien. Alleen wat resten, botten en tanden.

Op basis van dit opgesmukte verhaal concludeert deze ongeletterde archeoloog, dat de grootste rugwervel van die tyrannosaurus een doorsnee moet hebben gehad van een wiel van een Jumbo 747. Tot zover mijn bijdrage aan de archeologie.
En mocht het verhaal niet - of niet helemaal waar zijn, dan kan die fantast(ische) archeoloog altijd nog wel werk vinden als innovatief medewerker bij Technisch Lego of in de speelgoed - of filmindustrie.

Theorieën
Evolutionisten willen ons doen geloven, dat de homo sapiens zich in de loop der tijden, van viervoetig naar tweebenig omhoog heeft geknokt en zich heeft ontwikkeld tot een zelfstandig en weldenkend mens. En nu, iets wijzer geworden, zoekt hij naarstig naar zijn oorsprong en die van zijn omgeving.

De theorieën over het ontstaan van mens en wereld hebben geleerden al eeuwen bezig gehouden. In die discussie stonden tot dusverre creationisten en evolutionisten tegenover elkaar.

Maar nu zijn er wijze mensen van christelijke huize, die menen dat beide leren goed samengaan. Zij spreken dan zelf over een "theïstische evolutie" en ze hebben er een boek over geschreven. Zo proberen ze de nog onverklaarbare leemtes omtrent "de Schepping" in te vullen. Dat lijkt op zich een nobel idee.
Op een symposium in Amersfoort werd er gediscussieerd over de vorm hoe "het ontstaan" nu moet worden doorgegeven aan de volgende generatie. Sommigen waren er uitbundig over. Maar de meningen waren verdeeld in voor en tegen of geen mening. En dat was uiteraard te verwachten. Gevestigde meningen verander je nu eenmaal niet in een achternamiddag.

Ik heb dat boek niet gelezen en zal dat ook niet doen. Als simplistische en al enigszins opgerekte elastische creationist, met de Bijbel in de hand, wil ik mij niet verder in geestelijke verwarring laten brengen.

Definitie Creationisme:
Wat geloof en belijdt je als je creationist bent?
Er zijn meerdere zakelijke definities te vinden van wat het creationisme inhoudt.
De volgende spreekt mij wel aan;

"Het Creationisme, begrepen in de zin van de scheppingsleer, is de religieus geïnspireerde overtuiging of opvatting dat het universum en de Aarde maar ook alle planten en dieren alsmede de mens hun ontstaan hebben te danken aan een bijzondere scheppingsdaad. Deze scheppingsdaad impliceert een Schepper en kan worden gezien als een vrij plotseling en eenmalig gebeuren dan wel als een geleidelijk en voortgaand proces."[1]

Hoe de God de Schepper dat grote werk tot stand bracht is beschreven in de bijbel in Genesis.
Dat is voor mij een waarheid en een betrouwbaar gegeven en de basis voor alles wat er leeft.
Dat scheppingsverhaal laat zich nimmer volledig wetenschappelijk te verklaren.
Dat grootse gebeuren gaat nu eenmaal elk menselijk voorstellingsvermogen te boven.
Als vermetele christelijke wetenschappers "het ontstaan" zo dicht mogelijk verklarend willen benaderen, komen ze uiteindelijk toch uit bij de God van de bijbel en anders..... lopen ze vast.

Oh ja, ik heb wel eens horen verluiden, dat....
ze Charles Darwin vroegen, aan het eind van zijn leven, hoe het nu precies zat met zijn Evolutie Theorie. Hij zou hebben gezegd: "ja, ja, 't is een mooi verhaal".
Ook Darwin was slechts een mens en begrensd wetenschapper.




[1] ontleent aan internet Wikipedia

20140806 dèn Kjompoeter

Bijna in elk huis van Nederland staat er tegenwoordig wel één. Zo’n kunstmatige brainbox, die de werking overneemt van menselijke hersencellen. Mijn moeder (1996†) heeft het bestaan van dat toenmalige premature apparaat nog meegemaakt. Zij noemde hem steevast “dèn kjompoeter”. Ze wist er helemaal niks van maar dichtte dat dekselse digitale toverdoosje toen al ongekende mogelijkheden toe. Alles wat niet kan gebeurt alleen in Amerika of komt uit “dén kjompoeter”.

Zijn de menselijke hersencellen in kwabben verdeeld, die langzaamaan vol slibben, dat apparaat slaat alles op en registreert en archiveert het feilloos in sectoren. Als dat vol raakt breidt je gewoon uit. Een computer is bestand tegen Alzheimer maar kan wel een griepje oplopen (virus)

Mijn eerste kennismaking met ’tapparaat stamt uit de jaren 1972-75. Ik werkte als debiteurenadministrateur bij een bedrijf dat besloot een computer aan te schaffen. Die stond in een speciale kamer voorzien van een Klima -Anlage (gekoeld). Hij was een meter of 7 lang, stond in een U-bocht constructie, anders paste hij d’r niet in. Aan de voorkant stopte je er een stapel gestanste ponskaarten in (elke kaart is een factuur) en aan de achterkant kwam er een lange lijst papier uit, dat zich zigzaggend zelf opvouwde. Alles bij elkaar kostte de aanschaf en inrichting een kleine 1 miljoen gulden.



Tegenwoordig vul ik mijn werkdagen zittend achter een computer. Ik surf, snuffel en speur in alle mogelijke systemen om te ontdekken wat anderen graag verborgen willen houden.
De ontwikkeling en mogelijkheden van de computer van deze eeuw zijn groter dan de hele geschiedenis van de voorgaande mensheid.
De computer is een encyclopedie waar de hele wereld aanhangt. De ontwikkeling van de computer heeft gezorgd voor een hele nieuwe branche maar heeft ook vele mensen brodeloos gemaakt. Mensen werden vervangen door computer aangedreven machines.

De computer heeft de mensheid beter gemaakt. Elke ontwikkeling heeft echter ook zijn keerzijde. Elke ontwikkeling loopt nagenoeg parallel met criminele creativiteit, misbruik, valse informatie en hackers. Houdt het onrecht dan nooit op?
Wie had ooit kunnen denken dat ons nederig stulpje nog eens zou zijn gesierd met een computer,een tablet en twee digitale telefoons. Eén handzame digitale telefoon van een goeie honderd euro kan duizenden keren meer dan dén kjompoeter van 1 miljoen gulden uit de 70-er jaren.

Voor mijn werk reis ik met openbaar vervoer. In de stiltecoupé zit iedereen voorovergebogen op een laptop of digitale telefoon te staren. Ik schud daarbij meewarig mijn hoofd. Soms betrap ik mij erop dat ik neiging tot hetzelfde virus heb.
Maar vooralsnog lees ik nog steeds een mooi boek in de trein. In een boek kun je gevoel leggen, personen beschrijven gedachten uitbeelden en veel meer. Ik kan mij daarin verliezen.
Wist u trouwens dat er ook al E-readers of bookreaders zijn. Ach nee hè. Nog een apparaatje d’r bij misschien? NEE!

20140730 Strammigheid der lendenen.

In maart 1973 zijn we getrouwd en kwamen te wonen in Vroomshoop. Dat was mogelijk omdat mijn vrouw daar een economische binding mee had. Ze werkte bij een lokale fotograaf annex slijterij. Dat is een vreemde combinatie, die zich laat verklaren uit de zakelijk verwezenlijkte hobby van de fotograaf en de oorspronkelijke zaak van zijn vader.

In 1974 ging de fotograaf op vakantie en zaten wij gedurende die tijd “op de zaak.” De toenmalige tijd was de stilzwijgende voortzetting van de flower – power periode en werd o.a. gekenmerkt door de Beatles, baarden, bier en Beerenburg. Dat laatste werd door mij en maten matig, echter wel regelmatig genuttigd en dat werd in het algemeen als zeer heilzaam ervaren voor lichaam en geest.

In de slijterij achter het schap zat een luik, dat toegang gaf tot een kelder. In dit onderaards gewelf stond een groot vat waarin “eigen” Beerenburg werd getrokken. Dit ging op basis van jenever met 35% alcohol waaraan Beerenburg kruiden werden toegevoegd. De tijd deed de rest.

Deze kruiden waren strak en luchtdicht verpakt in papieren zakken. Deze zakken waren wit van kleur en geheel bedrukt met Oud - Hollandse gekalligrafeerde blauwe letters, net een Delftsblauw tegeltje. Er stond beschreven welke kruiden erin zaten en er werd een lethargische opsomming gegeven voor welke klassieke kwalen en enge ziektes dit goedje een probaat bestrijdingsmiddel was. Daarvan is mij slechts één aansprekende kwaal bij gebleven, namelijk: “strammigheid der lendenen”. Deze intrigerende term speelt nu al 40 jaar door mijn hoofd. Ik weet niet wat het is en toch meen ik het soms te voelen.

Toen ik vanmorgen wakker werd had ik een onbestemd gevoel en ik dacht…… het zal toch geen strammigheid der lendenen zijn?
Na 40 jaar heb ik dus nu besloten om het geheimenis te ontcijferen en daarvoor klim ik nu in de wondere wereld van World Wide Web en goochel ik wat met Google. Er blijken zelfs meerdere oudere geschriften te zijn die de term strammigheid en lendenen kennen. Eén toepasselijke wil ik u niet onthouden. Daarin staat de term prikkelende term “verlustigen” centraal.

Het kind wil als jongeling zich in wijderen kring, de man in het bezit ener gade en geliefde kinderen, de grijsaard in de bloei zijner zonen, die zijnen plaats bekleden, verlustigen; al krommen zich de lendenen, al weigeren de stram geworden leden hun dienst, nog vormen zich de plannen voor de toekomst.”
Deze cryptisch dan wel komische tekst betekent m.i. zoveel als: of je nou jong of oud bent en stijf en stram, je hebt er nog zin in… in eh… oh sorry, de toekomst.

Deze beschrijving voldoet niet aan mijn onbestemde gevoel van vanmorgen en daarom ban ik, na 40 jaar, per heden de term “strammigheid der lendenen” uit mijn hoofd en ik vervang mijn onbestemd gevoel door het Twentse “sloerig in de rakkert”. En wat dat is…? ja, dat is weer een lang verhaal maar ja, dat mag u nu zelf uitzoeken.


Ik neem vanavond toch maar even weer één heilzaam medicijntje: ……….een Beerenburgie.

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...