donderdag 3 maart 2016

20160303 Van heide, schapen en Duitse herders.

Dag 2.
Twente en de Sallandse heuvelrug zijn gesierd met uitgebreide heidevelden, veelal in beheer of onderhoud bij Staatsbosbeheer en/of Natuurmonumenten. Dat zijn er meer dan ik kan benoemen.
Die uitgestrektheid van heide met andere vegetatie en in afwisseling met naald- of loofboombossen met verbindende en doorkruisende zandpaden is altijd weer imponerend.

Meerdere van die heidevelden hebben we bezocht en bekeken via aangegeven wandelroutes. Zoals o.a. Nijverdalse Berg, Noetseler Berg, het Wierdense Veld, de Sprengenberg te Haarle, Archemer - en Lemeler Berg en niet te vergeten onze eigen Engbertsdijksvenen.

De heidevelden worden in opdracht van de beheerders onderhouden door begrazing van schapen. Schapen fungeren daarbij als levende grasmaaiers om de grassen en de struiken kort te houden. Verder speelt ook bemesting mee en zit er nog meer theorie achter.

Op de Sprengenberg, in het Wierdense Veld en in de Engbertsdijksvenen kwamen we in gesprek met Andre Kühn, schaapherder van beroep en wonende in Duitsland.

Hij vertoont, althans in mijn beleving, dat typische beeld van wat nu een echte schaapherder is, qua uiterlijk, kleding, hoed, attributen en een typische herdersstaf of -stok.



Hij vertelde vorige zomer, dat hij in totaal over drie kuddes beschikt die verdeeld in Twente / Salland rondlopen, totaal ruim 800. Zijn kuddes bestaan o.a. uit Drentse heideschapen en uit Bentheimer schapen. Hij heeft er ook enkele Nubische geiten tussen lopen voor de afwisseling.

Toen ik hem vroeg hoeveel schapen we nu zagen en daarbij het getal noemde van 150 gaf hij het voor mij beschamende antwoord van 350 schapen.

Hij wordt altijd vergezeld van zijn hond. Ik bekeek beiden eens nauwkeurig en toen zag de overeenkomst; beiden zijn ze: Duitse herder.

We troffen hem in de Engbertsdijksvenen. Het was aan het begin van de avond om een uur of zeven, na een hete zomermiddag. Hij zei dat hij al eerder geweest was maar nu nog eens terugkwam vanuit Duitsland om de schapen te verweiden om ze te laten grazen. Tijdens de hete middaguren willen ze namelijk niet eten.

Hij wachtte nu op een andere herder die bij hem in dienst was om hem te assisteren om een schaap, dat te water was geraakt en vastzat in de zachte bodem, eruit te halen. Bij de tiende worp was het al raak. Zo waren we getuige hoe hij als volleerde lassowerper het schaap wist te strikken en zo op het droge kon worden getrokken. Deze keer is het wel gelukt. Maar hij was er die zomer al 3 kwijtgeraakt.

Andre Kühn komt uit een familie van schaapherders. Zijn opa en vader hadden hetzelfde beroep. Hij is gediplomeerd herder en heeft daarvoor een driejarige opleiding gevolgd. Hij oefent zijn werk uit als zelfstandig ondernemer. Hij is met zijn kuddes op heidevelden in de oostelijke provincies een graag geziene en gewaardeerde verschijning. De herder met zijn kudde en de omgeving gaan in elkaar op en schrijven samen de geschiedenis van het landschap.

Er is een grote kans, dat hij deze zomer weer te zien is in onze omgeving. Wij zien daar alweer naar uit.


20160302 De roodborst



Door natuurvrienden is een project natuurfoto's in het leven geroepen; dat loopt al lang.
Dit project houdt in dat één lid gedurende 7 dagen lang een mooie natuurfoto of - collage presenteert en voorziet van een toelichting of verhaal.Wij nu genomineerd voor de komende zeven dagen.

Foto's : Gré Pape
Tekst : Gert Pape

Dag 1:

Met een glimlach lig ik 's ochtends in mijn bed
en luister naar de roodborst met veel pret
die met zijn zang, een onophoudelijk lied
de lente krachtig en voluit ontbiedt ....
en waarvan ik dan intens geniet.

Onze achtertuin lijkt soms net een dierentuin. Die tuin heeft twee grote eikenbomen en is gunstig gelegen aan een ruime parkachtige natuur. Vogels vliegen af en aan om een elk voor zich hun graantje mee te pikken. Het is vaak een vliegende wirwar die naar gelang van rangorde en van stand hun beurt afwachten.

Bonte spechten, groene spechten, diverse soorten mezen, merels, zanglijsters, roodborst, groenlingen, boomkruiper en - klever hebben we in al die jaren al mogen begroeten. Zelfs speelse eekhoorns kringelen om de eiken. Mijn buitenvolière is ook al eens belaagd door een torenvalk en een sperwer. De kanaries vielen van angst in katzwijm op hun rug.

Maar ons meest geliefde vogeltje vinden we toch de roodborst. 's Ochtends vroeg bij het ontwaken en het krieken van de dag lig ik dan te luisteren. Hij fluit dan onvermoeibaar en onophoudelijk de sterren van de hemel. 



Roodborst, ofwel de Erithacus rubecula, behoort tot de familie van de lijsters. Het is een vogel die hier het hele jaar wel voorkomt maar ook een doortrekker en een zeer talrijke broedvogel; een wintervogel in zeer groot aantal. Hij staat niet op de rode lijst.

dinsdag 1 maart 2016

20160301 Zin in de zomer?


Met dit kille en natte weer een hartverwarmende zomerfoto 
om ons al beetje in de sfeer van en op zomertemperatuur te brengen.
Een herinnering aan mooie vakantie in Luxemburg.
Een idyllisch bruggetje in het Müllerthal .
Schitterende natuur.
Verwonder u!





maandag 29 februari 2016

20160229 Ode aan de Schepper

Op 27 juni 2015 deden we een wandelroute te Beerze nabij het kasteel.
Daar werd deze bloem met mug vereeuwigd met de toen net nieuwe camera een Sony DSC-HX400V (foto-bewerking Picasa)
Ik vind zo'n bloem van een paradijselijke schoonheid.
Een ode aan de Schepper.



zaterdag 27 februari 2016

20160227 Fotografie - kunst - of verslaving


Gré is door de verleiding van fotografie volledig inbeslaggenomen.
En sinds de nieuwe fotocamera er stil aan is gekomen
heeft 't de vorm van een verslingerende verslaving aangenomen.
Haar ogen schieten voortdurend spiedend in het rond 

om de schoonheid van de flora en de fauna, dat alles kakelbont
als fotogenieke elementen vast te leggen in de historie.

Die nieuwe camera kent vele moog'lijkheden en technieken,
maar voorlopig verrast zij heel het volk en 't vaderland,
met fraaie foto's van natuurlijke en luisterrijke momenten
die met verbijsterende verbazing en met scherpte, ja heel simplistisch,
vaak handig en romantisch gemaakt zijn op: " automatisch".

Als zij en ik, hetzelfde object gaan fotograferen,
dan is het duidelijk welke fotograaf we werk'lijk moeten eren.
Iedere week is zij zo, telkens keer op keer,
wel een paar uur neurotisch noest en fotografisch in de weer
om de mooiste beelden voor ons allen vast te leggen.

Dat onafscheidelijke apparaat heeft zij altijd wel paraat
voordurend bij de hand, in huis en zelfs ook in de auto.
Dat apparaat bezit nu sterk en onbewust haar hart
dat het voor haar voelt als een nieuw los ledemaat
dat toch met haar geest steeds blijft verbonden,
een relatie, ja een nieuwe serieuze aanverwant,
waaraan ze nu, wis en waarachtig, haar hart verpandt.

In deze dolle drukte en zo vlot flitsende tijd
is mij ook nog een taakje toebereid
ik ben haar begeleider en haar adviseur
die op mijn beurt uiteindelijk toch haar foto's keurt?
en thuis val ik ook nimmer buiten de boot
ik ben en blijf gewoon haar echtgenoot.

Zij vindt dus, zowel overdag als midden in de nacht
overal en onuitputtelijk wel fotogenieke pracht.
Haar meest gebezigde en o zo vermoeiende kreet
is: Hé kiek doar 's, hé meui doar eens kiek'n.
Nee, zeg ik, Ik riej auto, 't is mar dat je 't weet
ik mut die tegenliggers toch ontwiek'n.

Ook komt het voor dat midden in de nacht
ik mijn vrouw naast mij verwacht.
Ik constateer ontdaan, dat ik haar aanwezigheid ontbeer
Ze staat dan daar voor 't raam, met de camera in de weer
en ze kiekt, legt vast, dwars door en achter de ruiten
de felle schoonheid van een volle maan daarbuiten.

Zo kan het en zo zal het toch weer eens gebeuren,
dat zij met foto's de mensen in 't mooie Twenterand
laat geuren en gaat kleuren om ons allen op te fleuren.

Gré, vooral zo doorgaan.

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...