zaterdag 22 oktober 2016

20161022 de tijd van je leven - als de loop der seizoenen


De maand verzamelt z'n 30 dagen
een etmaal beslaat wel 24 uur,
tijd lijkt lijdzaam zichzelf te dragen.
Momenteel is nu en nu ook heden
maar is morgen al weer verleden,
Oh mens, bedenk toch wel:
tijd gaat wel ontzettend snel.

De Formeerder van de dag,
denkt niet termen van de tijd
zijn dagen rijgen zich aaneen,
tot in eindeloze eeuwigheid.

Van Hem krijgt ieder mens
lengte van levenstijd toegekend
bedenk dan wel, we hollen snel,
naar 't ons overrompelend end
Ja, tijd is een ongrijpbaar fenomeen:
't glipt ons door de vingers heen.

Gezondheid, liefde en geluk,
een lekker lang leven hier op aarde,
dat is de allergrootste wens,
van elk der dagen minnend mens.
Een diep verlangen naar een tijd
in oneindige onaantastbaarheid,
een verzuchting naar tijdloze volmaaktheid,
als stille wens van een ongekende waarde.

De mens, moet toch weten van levensfases
van groei en bloei en ups and downs;
hij weet 't wel maar voorziet ze vaak niet
welke voor hem liggen in 't verschiet
totdat ze zich onaangekondigd melden
en aan 't lijf of leven zich laten gelden;
en die hij in de hem nog toekomende jaren
zelf, met Gods hulp, zal moeten ervaren.

Grote verschillen in die levenstijden
zijn helaas niet altijd te vermijden
maar elk bewust belevend mens,
die herkent kent ze zeker wel
Ze zijn wel te vergelijken
met de natuur - jaargetijden
en lopen daarmee evenwel
haast symmetrisch parallel.

De lente heb ik heel goed gekend
en ben daarmee toch zeer verwend;
de zomer heb ik mogen beleven
als de mooiste tijd van het gezegend leven
Nog voor de kerst wordt het nu toch herfst
en ervaar nu toch wel enige hinder,
't wordt daardoor fysiek toch wel wat minder.

Maar herfst geeft mooie en diepe kleuren
waardoor het late leven nog volop kan fleuren.
Ik denk: een strenge winter komt er nooit
want ruim daarvoor is alles al voltooid;
we worden dan al voor de laatste reis gehaald
daarvoor heeft Jezus de ticket al betaald.

vrijdag 21 oktober 2016

20161019 Lieve -heersbeestje en al of niet gestipte mensen = samen pluriforme samenleving



Dat blozend beessie op dat blaadje
dat lijkt nu wel een heel mooi plaatje
maar zonder zelfs maar een ene stip
staat hij schand'lijk naakt op die plaat.

Dat vliegend kevertje op dat prentje                          
is een eigenlijk een heel onooglijk ventje
hij heeft eerlijk waar,  jawel verhip,
zelfs nog geen enk'le  zwarte stip.

Hij is dus geheel niet gedecoreerd
wordt dan ook door niemand geëerd
hij zit nu echter wel aan de blaadjes - bovenkant
maar d' onderkant is eigenlijk zijn thuis - en achterland.

Dit mooie schepsel, dat  fraaie maar zo kale creatuur
is ook een beessie  van onze - lieve - heer, zo puur
en zonder stip is hij toch zeker ook  van waarde
voor 't aandoenlijk oog van menig mens op aarde.

Elk beest en elk mens kan worden gewaardeerd
op zichtbare kwaliteiten, zo wordt beweerd,
afhankelijk van wat en hoeveel hij heeft geleerd,
getoond in stippen, dat nogal in aantal varieert.

Dit vreemde exemplaar, dat is wel raar,
dat  zelfs een enk'le zwarte stip ontbeert ,
is weigerachtig en heeft totaal nog niks geleerd.
aan leren heeft en had hij altijd al het land,
en zit daarom aan de maatschappelijke onderkant.

Stiploze mensen zijn meestal meningloos
reageren  negatief en zijn heel vaak boos,
op iedereen leveren ze altijd commentaar
maar maken zelf nog geen ene meter klaar.

De hele wereld is met mensen gevuld
die zijn zo verschillend en in raadselen gehuld,
allen voorzien van één of meerdere  stippen
die net als bij een welbestipt lieve-heers-beest
varieert in aantal van één tot wel negen,
stippen op basis van kennis en ervaring,
valt meestal mee maar ook wel eens tegen;
Zo vormen we samen allen, met elkaar,
die zogeheten pluriforme samenleving.

Leven in vrede
hoe verschillend ook
samen doen en met elkaar
maken we dat vast en zeker klaar
want de geschiedenis heeft al bewezen,
dat duurt nog maar een jaar of……..zzzzz…zz..
………………..maar we blijven eraan werken



Psalm 133 : 3

Waar liefde woont, gebiedt de HEER den zegen:
Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen,
En 't leven tot in eeuwigheid.

woensdag 12 oktober 2016

Herfst 2016

De herfst begint 12 weken voor kerst
de zon is dan bijna het verst
van ons verwijderd.

Die zon staat nu boven de evenaar
gaat evenals  ieder ander jaar
naar de zuidelijke keerkring.

In de herfst gebeurt er veel
het jaarlijks ontbladerend geheel
van verkleuring, verdorring en vervaging

Even stiekem kijken achter 't gordijn
was vanmorgen niet zo fijn,
al weer een dikke mist.

Als u op deze foto de echte kleur mist
van deze fleurige maar nu zo fletse vogel
dan hebt u zich echt niet vergist 
dat komt dus door die dikke mist.

Hij vliegt net weg maar gaat nergens heen
want deze bont gekleurde roodborsttapuit,
die met zijn geluid zo rondborstig fluit,
gaat nergens heen;
zo blijft dit fraaie exemplaar
mogelijk dit hele jaar
 gewoon in het Engbertsdijksveen?


woensdag 5 oktober 2016

20161005 van onvoorwaardelijke liefde en foute vaders

In het ND van vandaag;
"Carry Slee ging voor haar boek Verdacht in gesprek met kinderen wier vader verdacht wordt van een misdrijf".


dat riep een herinnering op;

Als een bom sloeg het in.
In het dorp waar ik destijds werkte en woonde werd een man aangehouden ter zake van een ernstig misdrijf. Hij was een vooraanstaande persoonlijkheid in kerk en samenleving. Hij vervulde met zijn gezin overduidelijk een voorbeeldfunctie in het dorp.
Hij werd daar plotseling uit die samenleving geplukt om daar nooit weer in terug te keren. En ook zijn gezin was binnen enkele dagen weg uit het dorp.

De man bekende schuld. Nooit heb ik iemand gezien die zich zo schuldig en verloren voelde en zo diep in de put zat. Hij kwam tot schuldbesef voor God en zijn slachtoffers en was er van overtuigd dat er voor hem geen hoop meer was.

Hij beseft ook wat hij zijn gezin had aangedaan. Ook zij begrepen er niets van en waren totaal verbouwereerd. Ze werden begeleid. De oudste zoon, een tiener, was zò ontzettend kwaad op zijn vader.
Na enkele dagen cel werd de verdachte voor een kort moment weer even met vrouw en zoon verenigd. Dat was heel heftig en emotioneel. De zoon vloog op zijn vader af en sloeg hem met vuisten op zijn borst en op zijn gezicht. Die liet hem maar begaan. Ineens hield de zoon op met slaan, sloeg zijn armen om zijn nek, knuffelde hem en onder een stortvloed van tranen zei de zoon: "Pa, ik hou jou".

Kinderen houden onvoorwaardelijk van hun ouders. Meestal verloopt dat geruisloos en soms zelfs woordeloos. Maar soms… wordt je als kind wel heel hard met die vraag geconfronteerd.

Dat is echt houden van…..ongeacht ….goed of slecht.


maandag 26 september 2016

20160915 Een belastingfraudeur bekent kleur


De politiek wilde ons destijds met sociale wetgeving goedbedoeld beloven

een staatsverzorging, onbekommerd leven van de wieg tot aan het graf, 
die regeling staat onder druk, de beloofde financiële glans is er nu van af,
althans dat willen slimme financiële jongens ons wel doen geloven.
Allerlei wetten, financiële regelingen, al dat ondoorzichtig gegoochel met geld
vallen nu anders uit en zijn nu niet meer zoals dat eerder werd voorgesteld.

In deze verzorgingsmaatschappij denkt een uitgekookte kiene slimme man
zijn opgebouwde sociale rechten te verzilveren; zo trekt hij dan sluw zijn plan,
zijn leven listiglijk, naar eigen inzichten zo probleemloos in te kunnen richten.
Hij benut daarbij maximaal zijn rechten en verzuimt hem opgelegde plichten,
leeft voor zichzelf, is dwars en wars van algemene aanvaarde solidariteit;
die egoïst heeft zich in zijn fiscale verantwoordelijkheid opzettelijk vergist.

Maar dan……

De belastingdienst kwam hem op 't spoor en had de stiekemerd al heel snel door
de inspecteur nam cynisch met een lach zijn hele hebben en houden in beslag
zo had die eigenzinnige stinkende rijke, intriest, alsnog mooi het nakijken
hij raakte alles kwijt en achteraf had hij natuurlijk ook nog vreselijke spijt,
hij gaat er nu onder gebukt, z'n frauduleus plannetje is helaas net niet gelukt.
en nu denkt hij: "net deze ene keer, dat was eens, maar dat doe ik nòòòòit weer".

Die ogenschijnlijk kiene en zakelijke man heeft God niet nodig
maar bij die onverwachte rampspoed raakt hij al gauw wanhopig,
moppert machteloos en roept het tenslotte luid en geheel ontdaan:
"o God, waarom doet U mij dit aan en overkomt mij al die ellende",
zo maakt hij God direct al een verwijt, die hij voorheen altijd ontkende.

Ik heb die troosteloze kreet uit hopeloze kelen wel vaker gehoord
en door die machteloze dan zo akelig en snoeihard verwoord:
"en als er dan een God is, waar is Hij dan, dat Hij dit laat gebeuren?"
dat zegt die in zijn leven zo uitermate maatschappelijke verwende
op die nogal ingrijpende en hem persoonlijk overkomen ellende,
vol boosheid, angst en wrok, maakt hij God tot zijn persoonlijke zondeboek,
nou net de Enige die troosten kan en juist zijn leven weer op kan beuren.

ach ach ….en nu .... wat dan…?



terneergeslagen zit hij nu daar
hopeloos met beide handen in z'n haar
hij kan 't toch weten en zal 't moeten erkennen,
hij overdenkt en peinst, komt tot de conclusie:
ik ben een fiasco, mijn leven is een illusie
ik alleen, ik kom hier zelf nooit meer doorheen
hulp van Iemand anders heb ik hoognodig,
oh, God, ik erken U nu, U bent niet overbodig,
och, heb met mij geduld, ik beken U nu mijn schuld
ontferm U over mij, ik…. ik heb U nu zo hard nodig!

berouw komt na de zonde en…… er is vergeving…..

Twee andere handen staan er voor hem klaar
twee wreed doorboorde maar toch zo open handen
die als een vriendelijk en uitnodigend gebaar
zich tot hem wendt en hem zo liefdevol wil zeggen;
je mag nu alles wat je oprecht berouwt en bezwaart
in mijn vertrouwde en vergevingsvolle handen leggen,
die handen …….dat zijn de handen van Jezus!


"komt allen tot mij,
die vermoeid en belast zijn
en ik zal u rust geven".
(Mattheus 28:11)

© Gert Pape

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...