Iets wat ik persoonlijk toch maar even opmerk
is het feit, dat in het algemeen, de
arbeid, het werk
zorgt voor een goede discipline van een geordend
leven.
Maar pensioen is ook goed te doen en zeker
niet verkeerd
maar de tijd heeft mij nu intussen toch wel
geleerd:
werken wordt zonder meer toch wel wat beter
gewaardeerd.
Als werkende functionele eenheid hoor je er echt bij
sta je geheid heel wezenlijk en midden in de
maatschappij
ben je vaak beter georganiseerd en heb je
wat meer zekerheid.
In de tijd lopende tegen mijn eigen leeftijdspensioen
had ik met de gaande reorganisatie zelf
niks meer mee van doen
ontwikkelingen, zo traag of dan weer snel,
ik geloofde het allemaal wel.
Daarover kwam een massa aan e-mails, ja tientallen bij de vleet,
ik propte ze schaamteloos ongelezen en
voor de lol,
heel mijn digitale prullenbak tot de rand
toe ermee vol.
Ik heb dus tijd en rust en mis het werk op
zich niet echt
ik tracht me nu te verdiepen in gans andere
dingen
en koester in tussentijd mijn mooiste
arbeidsherinneringen.
In eigen werkkring is het destijds wel vaker
gezegd en ik weet
dat men al een korte tijd na jouw vertrek
en pensioen,
men het zonder jou ook wel gemakkelijk
kan doen;
men nauwelijks over je spreekt en je bijna
al weer vergeet.
Maar alhoewel ik het werk dus niet echt mis
is mij wel iets duidelijk, waar ik mij
niet in vergis
is mis wel erg die zo gezellige en
vertrouwde collegiale omgang.
De meeste collega's waren zo
andersdenkend dan ik,
mijn principes en leefgedrag werden wel gerespecteerd
k' had daarin schik en voelde mij gewaardeerd
en hogelijk geëerd.
Maar thuis was ik de organisatie eerst volledig
kwijt
'k wist niet hoe de dag in te delen en die
te vullen
'k zat me maar te vervelen en zinloos vervloog
de tijd.
Helaas een forse periode eerder door
noodzaak met werken gestopt
vanwege klachten van niet te vermijden gezondsheidsperikelen
van zwarte hersencellen en
daarover lees ik nu Parkinson-artikelen.
Maar er is één ding………, wat mij nu nog met het werk verbindt;
de eindevaluatie van 't laatste grootschalig
recherche - onderzoek
waarvan het fundament van 't financiële
ver(h)baal door mij is gelegd
dat zit nu in haar eindstadium, zo is mij dat onlangs nog gezegd.
Een evaluatie met aan 't eind een niet te versmaden hapje en een drankje
praten met je oud collega's geeft je nou net dat speciale gevoel
wat ik hier met dit alles juist bedoel, al is het ook maar een sprankje.
De gebruikelijke evaluatie geeft mij zo mooi de verheugende gelegenheid
om jullie nog weer eens weer te mogen
ontmoeten
………..en tot zover dan maar
de
allerbeste groeten.<
