donderdag 31 augustus 2017

20170831 bloggen - zin of onzin tussen de bedrijven door.

Wanneer mijn vrouw 's middags werkt, flans ik het voedsel in elkaar en bereid zo het avonddiner. Avonddiner is wel een hele zware titel voor een door mij klaargestoomde warme maaltijd. Ik ben een redelijke kok, daar waar het mijn voorkeur betreft van  "de gewone Hollandse pot" met aardappelen, groente en vlees. Een strategische keus want ik loop daarbij  maar weinig risico. Gelukkig ben ik nog niet zo'n hopeloos geval als de vrouw van een oud collega, die haar heel typerend  classificeerde met:  "Mien vrouw kân nich kok'n, die lut 't  water nog anbrann'n".


Ik houd mij bij het kokkerellen altijd strikt aan de instructies, die zo minuscuul mogelijk afgedrukt staan ergens op een uithoek van de verpakking. Maar vandaag wijk ik af van de Hollandse pot en ben ik zo waar ook nog culinair creatief en kook ik zelfs buitenlands, macaroni van een gerenommeerd merk,  van oorsprong een Italiaans product , afkomstig uit een Duitse fabriek en met teksten in verschillende talen. Dat moet kunnen in  het kader van de Europese eenwording en de zucht naar exotische versnaperingen.                                                                                                                           

En natuurlijk heb ik me weer strak gehouden aan de receptuur, met toegeknepen ogen, zo priemend gelezen, het hoofd gestoken onder de verlichting van de wasemkap.


Na een voldane maximale verorbering van dit behaaglijke goedje volgt een bevrijdende ontknoping van plotseling wel erg sterk krimpende en knellende kleding.  En daarna is er dan rust en ruimte voor de gewoonte -getrouwe bezinning : het lezen van een bijbelgedeelte  en wordt afgesloten met dankgebed. Het is toch een wonder, dat er iedere dag maar weer een dampende pan met warm eten op tafel staat.



Dat eten koken is er na mijn pensionering met een nog partime werkende vrouw naast mij zo maar logischer wijs als vanzelf  ingeslopen. Nu bijna een jaar een AOW - er.  Na 47 jaar werken buitenshuis zit je dan ineens thuis. Dan verschuiven er vastgeroeste huishoudelijke panelen. Ik zuig nu het stof, ik kook en ik strijk mijn eigen goed om mijzelf het gevoel te geven van enig nut  te zijn in deze tweepersoons samenleving. 



AOW is een gelukkige omstandigheid die veel vrije tijd verschaft en mij voortdurend een vakantiegevoel bezorgd, zelfs als het regent. Vrije uren die ik invul naar eigen inzichten en vaak met het ogenschijnlijk "niks doen". Maar mijn gedachten staan nooit stil en in persoonlijke afzondering en in waarneembare fysieke onbeweeglijkheid is mijn brein bruisend en heel gestadig als een radar actief. Voor een stiekeme toeschouwer ben ik dan blijkbaar bezig met "niks doen". 



Dat inspannende "niks doen" ervaar ik nu pas als een verworven recht. Het heeft wel even geduurd om zover te komen. Ik voelde mij eerst schuldig  om met niks doen zomaar het geld in de schoot geworpen te krijgen. Een verworven recht op basis van solidariteit, verkregen na jaren van vereiste  investering. Maar het went wel en ik voel mij inmiddels helemaal ingeburgerd bij het grote en hard groeiende grijze Nederlandse legioen.



In vele wakkere nachten zit deze Parky soms urenlang beneden alleen te wachten, verveelt zich echter geen enkel ogenblik . En gedurende dat ogenschijnlijk zitten niksen komt deze veel- dan wel nietszeggende onzin tot stand wat u nota bene op dit moment zelf zit te lezen.



Bloggen is de vermakelijke toestand om je zelf te uiten!

....maar wat een ander daar nu wel van vindt.....?

maandag 28 augustus 2017

20170829 de laatste halte



Ik zag je bij de halte staan
je keek me zo indringend aan
en in jouw oog zag ik een traan.

Ik kende jou helemaal niet
maar ik voelde jouw verdriet
en hoewel ik je dus niet kende
peilde ik onmiskenbaar jouw ellende.

Je keek me aan zo treurig en zo lief
hè, waarom moest ik daar nu net wezen
om dat verdriet op jouw gezicht te lezen.

Kijk liever naar een ander asjeblief
hoe kun je nu van mij verwachten
dat ik jouw pijn zou kunnen verzachten.

Ik spreek niet gauw een onbekende aan
maar kon gewoon niet aan jouw blik ontkomen.
Had ik die blik en mijn eigen gevoel weerstaan
ik zou het me later zeker kwalijk hebben genomen.


Met schroom stapte ik behoedzaam naderbij
en durfde jou nu zelf eens aan te kijken
Jouw ogen die mij geheel doorboorden
zeiden mij meer dan wel duizend woorden.

Ik vroeg: 'Wat is er, wat scheelt eraan"
waarna jij je gewoon liet gaan
jij klampte jou zo aan mij vast

en nooit ben ik meer los van jou gekomen.

Vanaf die halte hebben we samen de bus genomen
en de lange reis van ons hele leven ondernomen.
Verdriet verandert in decennia van intens geluk
ons lieve lange leven kon gewoon niet stuk.

We zijn bij meerdere haltes wel even gestopt
maar samen toch steeds weer doorgereisd
en in een mooie lange tijd met - en in elkaar vergrijsd.

Aan elke mooie reis komt helaas een eind
en bij die laatste halte ben jij nu uitgestapt
ik mis je zo…..en zie hoe de bus uit 't zicht verdwijnt.

Ik sta nu soms nog even bij die halte alleen te wachten
in gedachten denk ik hoe we eens samen lachten,

dan zie ik jouw voor mij met die allereerste blik
en ervaar nog weer heel even …….. een klein beetje schik.

zondag 20 augustus 2017

20170820 Onbevooroordeeld vrienden maken - Doorgrond mij, ken mijn hart o Heer


Enig onderzoek in de psyche van een ander mens
voldoet nooit aan des onderzoekers verwachte wens
geeft meestal blijk van een haast onmogelijke zaak
stelt wel helaas en vaak wat verborgen feiten aan de kaak.

Op zoek naar wat je nu van iemand anders vindt
is speuren in de kronkels van een lastig labyrint.
't Is gecompliceerd echt iemand te doorgronden
niemand is volmaakt, ieder heeft zijn verborgen zonden

Over een ander heb jij op voorhand wel jouw gedachten
wat jij van hem wilt of denkt te kunnen verwachten,
en meestal is dat als ik mij in jou niet heb vergist
nou juist datgene, wat je zelf zo erg ontbeert en mist.

Iemand echt leren kennen in een nieuwe relatie,
is maar beperkt en dat leidt soms tot eigen frustratie
Stel jezelf dan eerst de vraag wie jijzelf nu wel bent
om te beseffen dat jij jezelf nog onvoldoende kent.

De ander niet direct met lastige listige vragen bestormen
om geforceerd een afkeurende mening over hem te vormen
maar hem gewoon als je naaste in zijn eigen waarde laten
en niet zo snel oordelen, zoals helaas al zo velen.

Maar ga eerst eens bij jezelf heel intensief te rade
en wordt ontdekt aan dat jouw eigen stiekeme kwade
dat je nooit openlijk beleed maar waarvan je wel weet
dat God die in 't verborgen ziet, Hij vergeet dat zeker niet.

"Doorgrond mij, ken mijn hart, o Heer.
Zijn mijn gedachten tot uw eer?
Zie of mijn wegen heilig zijn,
mijn paden recht,mijn daden rein.
En doe mij toch met vaste schreden
de weg van eeuwig heil betreden".

(psalm 139:6)

Van zijn stiekeme bedreven zo zondige gedoe
was hij oprecht en gewetensvol zo hopeloos moe
kon die ongerechtigheid niet langer meer verdragen
schepte in God's liefde het grootste behagen.

Achtte verzoening door 't offer van Jezus dood zo groot
verachtte wat de zonde van de wereld hem bood.
Hij heeft voor God oprecht zijn zonden benoemd en beleden
Mag weten dat die genadig hem zijn vergeven en vergeten.

Hij koestert nu sterk het verlangen
nu onbevooroordeeld en geheel onbevangen
nieuwe vrienden in liefde tegemoet te treden.

Hij maakt nu zijn eerder afgewezen mensen uit het verleden
tot gewaardeerde vrienden als naasten in de wereld van heden
en vertelt ze hartstochtelijk en toegewijd, hoe dan
Jezus ook hun lot ten goede keren kan.

woensdag 16 augustus 2017

20170816 'n vjennekloet'n


In 't aloude Vjenne van weleer is 't zaad gezaaid
en dat heeft toen werkelijk wortel geschoten,
werd eerst besprenkeld en later licht begoten,
ter voltooiing nog eens flink besproeid
is hij tot een vaste winterharde plant uit gegroeid.


Hij heeft in hete, zwoele en ook in zachte zomers
jaarlijks zoet geurend en zo zonnig kleurend 

heel uitbundig en òh zo boeiend bont gebloeid.

De plant werd eens voor een periode verzet
en op vreemde voedingsbodem overgezet,
de zandgrond werd vervangen door rivierklei.


Voor die plant was dat zeker een vruchtbare tijd
heeft zich daar vermeerderd, is wel dubbel uitgedijt,
jaren later kwam er weer een grondruil rond,
en keerde hij terug op eigen humusrijke grond
in een mooie lente van het zo geliefde Twente.

Op Vjèènse bodem nu al weer vele jaren vergaard,
die blijven voor altijd in 't hart en 't hoofd bewaard;
aan Tukkers en aan alle mensen in heel het land
roept nu die flink uit zijn kluiten gegroeide plant,
blij verrukt, dat z'n groei en bloei zo goed is gelukt.


En dankbaar verkondigt hij nu vrolijk en blij:
"weet u………..,
het allerbeste nog gedijen wij
doar woar wie hoaste altied hebt ewoond
op die vertrouwde oale vjennegróónd
dat is voor óóns as rasechte vjennelui
zeker wel zo mooi en……… onmeunig gezóónd".


"Ik ben 'n Vjennekloet' n".

vrijdag 11 augustus 2017

20170731 Objectieve journalistiek… ho maar….! Jinek versus van der Staaij

In het centrum van de nationale publieke aandacht wordt de meest actuele en recente politiek nader besproken. Dit vindt plaats in het wekelijkse gesprek met de minister president (MP) en in actualiteitenprogramma's. Dit gesprek mag best kritisch zijn maar dient ook eerlijk te zijn en bovenal objectief en met respect voor de positie van de MP. (ongeacht eigen politieke voorkeur)

Nou, daar mankeert m.i. nog wel het één en ander aan. Daar heb ik in het verleden minder goede voorbeelden van gezien en dat werd afgelopen week in een praatprogramma Jinek nog maar weer eens herhaald.  Reden genoeg om in de pen te klimmen.

TV bekende journalisten krijgen de eer voor het houden van het "gesprek met de minister president".  Zo af en toe kijk ik wel eens naar deze soms boeiende en soms smakeloze vertoning. Dat leidt bij mij tot instemming of afwijzing dan wel tot ware ergernis.

Een poosje geleden:

Sven Kockelmann  (SK)  is verslaggever/journalist bij het hernieuwde actualiteitenprogramma Brandpunt van de KRO. Hij wordt vereerd  met het te voeren gesprek met de MP. Hij zit met een zekere spanning op zijn gezicht tegenover de immer breed glimlachende MP. Een glimlach die gans Nederland gerust moet stellen, dat het met Nederland goed gesteld is. 
SK  heeft zich goed voorbereid en vragen overdacht en in zijn hoofd geprent . Na een formeel welkom vuurt hij zijn vragen af als knallende salvo's uit een repeteergeweer want hij heeft maar weinig tijd om aan te tonen wat er allemaal mis met de BV Nederland en de daarvoor verantwoordelijke zit tegenover hem en moet boeten.
SK kijkt met uitgestoken nek en met grote bijna uitpuilende ogen richting zijn opponent als een roofdier, dat op het punt staat zijn prooi te verslinden.  Achter de gestelde vragen kun je als toehoorder al destilleren welk antwoord SK verwacht. En als dat antwoord hem niet bevalt (of weggelachen wordt)  onderbreekt hij keer op keer heel bruut  de MP en komt hij met een vervolg vraag. 

Dat werkt niet en dat blijkt. Het is zo niet het wekelijks praatje met de MP maar wordt zo meer de show van SK en mijn ergernis.

Actueel:


Een ander voorbeeld zag ik afgelopen week in het programma Jinek. In dat programma verscheen  SGP politicus en fractievoorzitter Kees van der Staaij. Hij zat daar als een vreemde eend in de bijt van een wereld die helemaal de zijne niet is. 

Hij werd nader aan de tand gevoeld (die werd bijna getrokken) over zijn artikel in The Wallstreet Journal  over de toepassing van het Nederlandse euthanasiewetgeving.  Hij vroeg daarvoor internationaal de aandacht voor dat onderwerp. Het artikel was verschenen met een niet gewilde en een wel erg ongelukkige kop er boven. Een aansprekende en prikkelende kop is de vrije keuze van de krant en v.d. Staaij kan daar zelf geen invloed op uitoefenen. Voor Nederland, het standpunt van de SGP en voor Jinek was deze kop fout, één die de lading niet dekte, maar…. wel reden was voor Jinek om der Staaij te verwijten, dat hij "Nederland te kakken had gezet". 


Even los gezien van het beladen onderwerp euthanasie wil ik het hier hebben over de wijze van  ondervraging. Ik zag daarin bij Jinek namelijk heel veel terug van SK.  Zij luisterde amper naar wat van der Staaij zei maar was alleen bezig om haar eigen gelijk te halen. 


Zij kon niet het respect opbrengen voor een al zo lange  en vaste visie op het euthanasiebeleid van een gevestigd christelijk Nederlands volksdeel. Objectiviteit was ver te zoeken en subjectiviteit overheerste. In het programma zelf werd later nog gezegd, dat zij hem wel stevig had aangepakt. Ik vond het meer onheus en respectloos bejegend.


Ik heb respect voor der Staaij dat hij daar zijn politieke nek heeft durven uitsteken in het hol van de leeuw.  Hij was dat, gezien het onderwerp ook wel aan zichzelf en de partij verplicht, vind ik. En Jinek, zij heeft hem niet klein gekregen. Van der Staaij bleef goed argumenteren vanuit zijn geloofsovertuiging.


Jinek is een scherp debater  en weet goed leiding te geven in heftige discussies. Jinek is een programma zoals er tegenwoordig wel meer van zijn. Daar worden verschillende  onderwerpen, van heel emotioneel beladen tot heel ontspannende onderwerpen samengevoegd tot een (contrasterende)  doorsnee van wat nu samenleving heet. 


De journalistiek verwijt de politiek vaak verharding (terminologie)  in het parlementaire debat. Nou, qua stijl van ondervraging kan de journalistiek er zelf ook wel van! 


En ja…..bij gelegenheid blijf ik echt wel kijken naar dat soort programma's als Jinek.  Je moet toch weten in welke wereld je leeft en soms ergert……. om je eigen standpunt te kunnen bepalen!


Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...