dinsdag 15 november 2016

de Zon, bron van Licht en leven




De zon verlicht ons ied're dag,
zelfs als we hem niet zien,
zit hij natuurlijk op zijn vaste plek
verscholen achter wollig wolkendek.

Kleuren bestaan niet in zichzelf
alleen de zon geeft fleur en kleur
aan mensen, dieren en aan ieder ding,
geeft hij aan 't leven glinstering.

Zonder zon lijkt alles dof en donker,
van kleur verschoten, schemergrijs.
dan komt de zon, o wat een wonder,
zij geeft al haar geheimen prijs.

De zon geeft kleur aan 't leven hier op aarde
verwarmt haar en zorgt voor groei en bloei.
Zonlicht is vitamine voor het leven
om aan alle mensen door te geven.

De zon neemt bloedend afscheid van de dag,
kleurt karmozijn, kleurt zo het avondrood
Maar mensen, maakt u zich geen zorgen,
want ied're dag is hij er weer, ook morgen.

God, de grote Schepper
van hemel, aarde en het licht,
houdt onder al' omstandigheden
altijd zijn Licht op ons gericht.





www.waardevolenuniek.nl

maandag 14 november 2016

20161113 De koning met zijn eksteroog

In 1967 deed ik examen voor de ULO.
Voor het vak Frans hadden wij een gedicht ingestudeerd,
dat begon met: "Un roi d'Espangna ou bien de France" enz… ….
over een koning met een eksteroog.

 Vanochtend heel vroeg, al bij 't krakend krieken van de dag
sprong geheel ongevraagd dat reeds meer dan half vervaagde
maar o zo geinige gedicht spontaan in mijn gedachten.;
dat overdenkend en daaraan enige aandacht schenkend,
mag u dan hierna het volgende verwarde verhaal verwachten.

20161113 De koning met zijn eksteroog

Een Spaanse of misschien wel een Franse koning
zit op zijn zelf ingebeelde en zo hoogverheven troon:
't is werkelijk een knullige en kostelijke vertoning.

De koning zit daar maar wat grappig en zo hoog omhoog
in 't volle licht met een verbeten grimas op z'n gezicht
vanwege een gemeen en sterk stekend eksteroog.

In zijn paleis loopt hij nu overdreven en opzettelijk mank
om enig meelij bij bevolking en bedienden op te wekken
maar heel het land kan daar echt niks zieligs in ontdekken.

Hij laat zich gaan, stelt zich daarbij zo lachwekkend aan
loopt mank, soms links en dan weer rechts, omdat hij zich vergist
en in zijn statelijke gang, heel stom, dan net een wankel stapje mist.

Zoals dat dan meestal gaat, heeft hij door deze oliedomme daad
bij volk en vaderland daar geen enkel respect mee opgewekt
maar bereikt zo onbedoeld toch een eenheid van samenhorigheid.

't Is echt te dol want nu liep heel het volk, ja, dat voor de lol
voor hem als dank, allemaal opzettelijk een beetje mank;
en dat was zodoende aanleiding tot grote landelijke hilariteit.

woensdag 9 november 2016

20161109 Is God nog in ons midden?

Is God nog in ons midden?
Is dat nu een wezenlijke of toch weer zo'n softe vraag,
die in 't verborgen daagt in veel verwarde harten.
Die vraag speelt ook een "goedgelovig" christen,
echt ongewild maar toch wel eens danig parten.

We leven in een vrijdenkende moderne tijd
van no-nonsense en van concrete werkelijkheid.
De moderne mens wil geen zinloze tijd meer verknoeien
om zich met de abstractie van 't christelijk geloof te vermoeien.

Die vraag werd ons wel heel concreet gesteld
in een preek, die ons afgelopen zondag werd verteld
voor dat thema moeten we nu ook nog zelf aan het werk
voor 't vervolg aanstaande zondag, weer in onze kerk

De vraag: of God nog in ons midden is
is voor menig christen, onbetwist en heel gewis
een zekerheid van dingen waarop zij hopen
en waarvan het bewijs te vinden is
in de bijbel en in 's mensen levenslopen
als een vast en onvervalst getuigenis.

Is God nog in mijn midden?
als ik hem niet zie en ook niet hoor
als ik Hem nu aanroep in mijn bidden
of met mijn leven Hem misschien niet bekoor.

Is Hij dan al die tijd, mij onwetend nabij geweest?
Verbazingwekkend en toch weer zo verblijdend
mag ik zeker weten: Hij is en was er met zijn Heilige Geest.

De werking van Gods Geest in u en mij
is niet afhankelijk van ons denken of ervaren.
Die Geest laat ons niet achter in een onzeker lot
en brengt benarde of verwarde mensen tot bedaren
en maakt de menselijke wil weer stil …. tot God.

De genade van Vader, Zoon en Heilige Geest,
werkt voortdurend onvermoeibaar door ons en alles heen
dat houdt ons als wankele christenen
in dit aardse leven nog stevig op de been.

Wie op de Heer vertrouwt
heeft zeker niet zand gebouwd
en Gods vertrouw' lijk omgang vindt
nog steeds de ziel waar zijn vrees in woont.


© Gert Pape

dinsdag 1 november 2016

20161027 Pimpeltje en een blaadje







Op ons kleurig klinkerpaadje
pleegt pimpeltje enig gestoei
met een herfstig eikenblaadje
dat gevallen……
net even voorbij woei.

20161101 Katerjanspad te Vriezenveen




De tijd van herfst, ...alles vervalt en nog meer verdort
maar mijn innerlijk gevoel komt nimmer niets tekort
'k betreur echter de mens, die in een droef herfstig dippie stort
'k spreek uit de wens om hen weer op te fleuren:
"kijk naar dat gouden gras met die diepgele kleuren".


Die ranke stengels blijven de gele kleur behouden
al worden ze vertrapt, vertreden en wordt erover gelopen
houd toch je eigen kleur vast en wordt daarna dan blij verrast
straks in de lente wordt alles zo gewoon weer fris en groen
heb vertrouwen en daarmee zul je het nu moeten doen,

20161026 van een winterkoninkje en geduld


Hij was al dagen lang te horen
met zijn hoge harde korte tonen
die zich diep in je oren boren.

Dat maakt natuurlijk wel nieuwsgierig
en 't kost lang wachten en veel geduld
maar 't geluid werd uiteindelijk toch onthuld

Hij is heel beweeglijk en zo vliegensvlug
en zit ook nog geen enkel ogenblik stil,
maar was toch slechts kort van goede wil.

Een winterkoning maakte z'n opwachting
hij poseerde voor een korte vertoning
zo kreeg 't geduld uiteindelijk nog z'n beloning.

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...