Over jaargetijden en ongrijpbare levenssituaties

 

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie,
vreest nog meer het verlies van eigen historie,
steevast en heel stellig blijft hij ontkennen
dat het wakkerende vlammetje in zijn hoofd,
nog na walmt maar uiteindelijk wel langzaam dooft.

Keer op keer kijkt hij weer naar mooie plaatjes,
daarop staan zijn geliefde en trouwe maatjes,
vrienden zijn voor hem de levende verbinding
tussen het “momenteel nog zeker weten”
en het “haast bijna allemaal vergeten”

Hij ervaart daarbij een gevoel van onbehagen,
het slijtend besef dat zijn herinneringen vervagen,
en voelt dat zijn leven verschiet van kleur
‘t verandert in een matte dagelijkse sleur
levenstijd verliest meer en meer zijn fleur.

Zijn trouwe maatjes, allen ook al oud en grijs,
kunnen het niet aan zo naar hem te kijken
en zeggen: ach... hij is niet goed, hij is niet meer wijs
en zelf zijn zij ook bang om op hem te gaan lijken
en gaan hem daarom bewust meer ontwijken.

Als zijn vlam dan voorgoed is uitgegaan,
klaagt het geweten die vrienden aan
en geeft hen heel duidelijk te verstaan
wat zij schuldbewust zelf al wisten
en jammerlijk die vriendschap verkwisten.

Wat je minimaal voor een vriend moet doen
uit wenselijk en meest menselijk fatsoen
dat is wel dit: dat je oprecht voor een vriend bid.

Mogelijk breekt voor u ook het moment eens aan
om dezelfde weg als jouw vriend te moeten gaan.
Stel je vertrouwen daarom op een echte Vriend,
een vriend van nu, van later en van weleer
op Jezus Christus, de Verlosser, Hij is de Heer.

Hij laat jou nooit alleen.

Over echte historici en halve waarheden

Hoe kan iemand nu ooit zeker weten
Over wat hij eerder nooit heeft geweten.

Voor mij luistert het wel heel nauw

van wat ik voor de juiste waarheid hou.

Daarom lees ik in historische boeken,

allerlei geschriften of  andere analen

om zodoende ‘t juiste verleden te achterhalen.

 

Daarom bezoekt deze geschiedkundige leek,

de Vjeanse lokale museumbibliotheek,

die met vele boeken, gedichten 

en andere geschriften is gevuld,

waaruit mij dan dat vermoede 

Vjeanse verleden wordt onthuld.

 

Het is uit vergelijkingen mij wel gebleken

dat schrijvers elkaar soms flink tegen spreken,

Ik weet niet hoe zinvol hieraan te beginnen

om de juiste waarheid te schrijven

of dat ik die zelf maar moet verzinnen.

 

Een onderzoeker schrijft zijn bevindingen,

verwoordt die uitvoering zijn evaluatie.

Tegensprekers hebben heel andere meningen

die hij afdoet als geschiedvervalsing of historische inflatie.

 

Het beschrijven van historisch bewezen zaken

is een relaas van feiten dat klinkt in klare taal

en mij overtuigt in een zeer intrigerend verhaal

waarmee hij het hart aldus

van de oprechte historicus,

duidelijk wel weet te raken.

Op zijn tijd heeft alles zijn waarde

 Wat  hier ten lande ooit eens is gemaakt, 
waar men lange tijd hard voor spaarde
heeft voor een rijke slechts even zijn waarde
tot het al weer gauw uit de mode is geraakt.

 

Maar een eenvoudige en gewone man

gaat zijn lang gekoesterde wens pas halen

Als hij het voor zichzelf heel zeker weet,

dat hij het ook echt contant kan betalen.

 

Waar arme sloebers lange tijd vurig naar verlangen

wordt dat door rijken al gauw door nieuw vervangen.

Het oude is dan voor hen niet meer van nut,

't is prut, weggegooid geld in een bodemloze put.

 

Die rijke voelt zich met al zijn geld een hele held

waarover hij ongeremd en groots kan dromen

om alles wat hij maar wil zo maar denkt te kunnen kopen.

 

Waar de rijke dan zo kortstondig van geniet

is het Jan Modaal die dat toch heel anders ziet.

‘t Houdt emotioneel zijn waarde in voldane jaren

en hij laat dat notarieel voor zijn nageslacht bewaren.

 

Rijken zullen uiteindelijk toch eens moeten leren

om de gewone man als gelijke weten te waarderen.

De rijke leverde een verbeten strijd om zijn gezondheid

maar raakte aan dure chirurgen vele tonnen geld kwijt.

Hij wordt nu goed verzorgd door verplegend personeel

met veel naastenliefde en zij zijn bijna .........allemaal,

ja, u raadt het al…. van het type van Jan Modaal.

 

De verpleging heeft met veel druk en moeiten te maken
wat hen noodzaakte om onlangs te gaan staken.

Een gekwalificeerde zorg vraagt om een juiste waardering

minimaal uitgedrukt in een eerlijke salariëring.

Parkinson en dromenland

 

Mijn zoektocht naar mooi dromenland
blijkt vaak fantasie, die al voortijdig strandt
ik ontbeer aldus mijn begeerde slaaptoestand.

Mijn biologische klok, ‘t ritme van dag en nacht
is danig verstoord, is vervallen tot een bittere klacht. 
Lig ik net in bed, voelt 't gelijk al niet goed 
louter ellende, ‘k weet niet waar ik ’t dan zoeken moet. 

Want hoe ik mij in 't bed ook vlij, ontspan of strek 
Ik ben niet blij, heb veel pijn in rug en nek 
pijnlijk kromtrekkende tenen, zere benen, 
’t hart bonst, bloed dat gonst, ’t is allemaal niet gezond.

Vlagen van verwarde negatieve gedachten 
Kan ik in benarde nachten zeker wel verwachten
Onverhoeds maken zij ongewild met kille stille kracht 
op mijn mentale stabiliteit dan onbarmhartig jacht. 

Achter de dichtgeknepen en toegesloten ogen 
blijft mijn mentaal vermogen ook niet onbewogen 
voelt de opgebroken geest zich als een opgejaagd beest. 

Een naar onpasselijk en onmenselijk gevoel,  
brandt in mijn brein, wil meer, ja ook mijn lijf  
tot ik onder dat venijn haast totaal verstijf. 

Is dit een straf, ik wil ik hier per direct vanaf,
wild gooi ik beklemmende dekens opzij,
In de hoop dat ik mij van dat ellendige bed 
en die plotse paniek nog enigszins bevrij. 

 Ik verduur dan machteloos enkele moeitevolle uren 
en ga naar beneden waar eenzaam verder wordt geleden,
‘k schuifel, slof en sleep mij gekromd al prevelend voort,
in de vaste hoop en de verwachting,
dat God  naar mij omziet en mijn smeekstem hoort. 

 

Oudewegsbeek - over een sloot die geschiedenis schrijft

 

Onlangs zocht ik naar een adres in het zuidelijk buitengebied van de voormalige gemeente Vriezenveen, nu Almelo. Ik raadpleegde daarvoor digitaal beschikbare topografie. Inzoomend voor meer details doemde er een zwarte streep op, die de Almeloseweg kruiste en die voorzien was van de naam "Oudewegsbeek".  Die was mij geheel onbekend.  Een beek? vroeg ik mij af. Niks geen beek, geen kenmerkende meanderende kronkelingen van een beek, die zelf zijn richting zoekt. Ik was verrast over de naamgeving en ook verbaasd want deze zogenaamde beek kan niet meer zijn dan een rechte sloot onder beheer van het waterschap.  Deze moet in/na de tijd van de ruilverkaveling gegraven zijn en men heeft er kennelijk een historische waarde aan willen toekennen. 

Professor H. Entjes deed onderzoek naar de Vriezenveense historie. Hij vatte de verplaatsingen van Vriezenveen samen in tijdfases:  

"Omstreeks 1670 woonde de helft van de Vriezenveense bevolking nog aan de Buterweg, ongeveer 1000 meter ten zuiden van de Dorpsstraat. Tot 1666 stond daar in ieder geval een kerk. Uit bodemvondsten kan worden afgeleid dat de bewoning aan de Buterweg zo' n tweehonderd jaar vroeger een aanvang had genomen en dat daarvoor het dorp langs de Oudeweg lag, weer 1000 meter zuidelijk van de Buterweg. Dat wil zeggen dat Vriezenveen tot ongeveer 1450 aan de Oudeweg lag en van 1450 tot 1650 aan de Buterweg gezocht moet worden. Na 1666 is de situatie van Vriezenveen niet meer veranderd. 

 Onlangs zag ik op TV Oost een film over het oude Twentse leven. De film toonde beelden uit de vorige eeuw van een overstroming in Almelo waar men toen met bootjes door de nu nog bekende winkelstraten voer. De  beelden werden toegelicht en gezegd werd, dat van de Twentse steden Almelo het laagst lag en er daar vroeger dan ook wel vaker overstromingen voor kwamen.

Vriezenveen heeft in haar geschiedenis zelf ook een lange strijd gevoerd tegen het water en heeft zich maar moeizaam ontworsteld aan de immer drassige moerasgrond. 

Op een digitale topografische kaart kan worden ingezoomd op jaartal. Zo kan worden vastgesteld, dat begin 1800 er vanuit noordoostelijke hoger gelegen gebied een aantal stromen/beken richting Almelo - Vriezenveen voerden. Dat zijn/waren de Hollander Graven, de Friesen Aa, Wetering en de Oudewegsbeek. Deze zijn  vroeger naar alle waarschijnlijkheid medeoorzaak geweest voor hoog water of overstromingen in het gebied van Vriezenveen/Almelo.

Uit open internetonderzoek blijkt, dat de huidige Oudewegsbeek begint en haaks staat op de Oude Schipsloot die parallel aan de Walstraat loopt.  Vervolgens loopt hij langs de zuidkant van de Fayersheide, kruist de  Oosterweilandweg, Almeloseweg, het Lateraalkanaal, de Aadorpweg en eindigt bij het kanaal Almelo - De Haandrik. De Oudewegsbeek maakt deel uit van de oppervlakte-waterhuishouding en heeft een sterk drainerende werking. In de beek zijn ook enkele stuwen aangebracht.

Het is toch opmerkelijk hoe een gewone en bij velen onbekende sloot appelleert aan onze kennis van de Vjeanse historie.

Het Bed

Ons leven kent één uniek fenomeen 
daar kan echt niemand ooit omheen.
Het is maar dat u daar even goed op let:
dat is ongetwijfeld en algemeen erkend,
onbetwist heel zeker toch wel het bed.

 

‘s Avonds laat is men moe en afgemat,
van ‘t werk en de verrichte inspanning zat,
en geleidelijk door de slaap overmand
vlucht men dan vermoeid in ‘t lokkend ledikant.

 

Lief hebben zij voor de nacht, beiden bewust
elkaar een welgemeende goedenacht gekust
dat hen genoeglijk in een geriefelijke slaap sust.

 

In ‘t  heilzaam donker van die nacht
ontvangt lijf en geest hernieuwde kracht
voor’ t werk dat morgen weer op hen wacht.

 

Een-derde-deel van heel onze levenstijd
zijn wij aan ‘t ons toegewijde bed wel kwijt.

 

Waar wij zijn of waarheen wij ook gaan
Wij zeulen, ach wel nee, dat bed nooit met ons mee.
Als vanzelfsprekend nemen wij gemakkelijk aan,
dat elders er altijd wel een bed voor ons klaar zal staan.

 

Ik mocht eens van mijn moeder horen,
dat ik ook gewoon in bed ben geboren.
Het schiet mij trouwens nu ook weer te binnen
dat ik het bed wel altijd ben blijven beminnen.

 

Een goede nachtrust is voor iedereen een must
die nachtrust is pas puur met een duur van zo’n 8 uur
maar menig keer als ik de 5 uur nog niet haal
is dat wel een feit, waar ik dan vreselijk van baal.

 

Maar hopelijk leg ik mij eens moe, oud en der dagen zat,
dan voor eens en  voor altijd in een voor gespreid bedje,
heel dankbaar en volledig voldaan, voor immer plat.