Het Bed

Ons leven kent één uniek fenomeen 
daar kan echt niemand ooit omheen.
Het is maar dat u daar even goed op let:
dat is ongetwijfeld en algemeen erkend,
onbetwist heel zeker toch wel het bed.

 

‘s Avonds laat is men moe en afgemat,
van ‘t werk en de verrichte inspanning zat,
en geleidelijk door de slaap overmand
vlucht men dan vermoeid in ‘t lokkend ledikant.

 

Lief hebben zij voor de nacht, beiden bewust
elkaar een welgemeende goedenacht gekust
dat hen genoeglijk in een geriefelijke slaap sust.

 

In ‘t  heilzaam donker van die nacht
ontvangt lijf en geest hernieuwde kracht
voor’ t werk dat morgen weer op hen wacht.

 

Een-derde-deel van heel onze levenstijd
zijn wij aan ‘t ons toegewijde bed wel kwijt.

 

Waar wij zijn of waarheen wij ook gaan
Wij zeulen, ach wel nee, dat bed nooit met ons mee.
Als vanzelfsprekend nemen wij gemakkelijk aan,
dat elders er altijd wel een bed voor ons klaar zal staan.

 

Ik mocht eens van mijn moeder horen,
dat ik ook gewoon in bed ben geboren.
Het schiet mij trouwens nu ook weer te binnen
dat ik het bed wel altijd ben blijven beminnen.

 

Een goede nachtrust is voor iedereen een must
die nachtrust is pas puur met een duur van zo’n 8 uur
maar menig keer als ik de 5 uur nog niet haal
is dat wel een feit, waar ik dan vreselijk van baal.

 

Maar hopelijk leg ik mij eens moe, oud en der dagen zat,
dan voor eens en  voor altijd in een voor gespreid bedje,
heel dankbaar en volledig voldaan, voor immer plat.