20170516 De schijnveiligheid van identiteit

De mens is zo'n uniek wezen, dat elk exemplaar het recht heeft op een eigen veilige identiteit. Vroeger werd die identiteit vastgesteld door een ambtenaar, die met sierlijke krulletters jouw naam vereeuwigde in een groot dik boek: "Het boek der Burgerlijken Stand". Met dank aan de heer Napoleon, voor de invoering van de Code Civil en de burgerlijke stand.

Tegenwoordig worden je personalia ingeklopt door iemand achter een monitor. Je ontvangt als boreling dan nog onwetend jouw allereerste registratienummer, dat jouw hele leven met je meegaat. Dat nummer waarborgt jouw identiteit.

In de huidige digitale mallemolen krijg je bij alle organisaties waar je deel van uitmaakt of waar jij je bij aansluit ook een eigen identiteit. Die identiteiten worden beveiligd achter gebruikersnummers, wachtwoorden of versleuteld achter cryptische zinnen.

De overheid heeft regelgeving ontwikkeld ter bescherming van de persoonlijke identiteit en voor het gebruik van iemands persoonsgegevens, vastgelegd in de Privacywet. Echter, de ontwikkelingen op digitaal gebied gaan zo hard en dat Privacywetgeving altijd achter loopt.

De Privacywet is een slechts een schijnveiligheid om mensen het gevoel te geven dat ze onaantastbaar zijn in hun eigen identiteit. Wij raken steeds verder verzeild in een virtuele wereld waar wij verdwalen in een woud aan gebruikersnummers, wachtwoorden of versleutelde zinnen en encrypties.

Er zijn altijd al kwaaie gasten geweest en ook nu, die moedwillig de mazen van de wetgeving opzoeken om er vervolgens grof misbruik van te maken. Het hacken is een nieuw fenomeen van een in omvang groeiende criminele activiteit. De bescherming door ICT medewerkers bij particuliere organisaties, bedrijven en overheden stelt daar maar beperkt wat tegenover maar ze lopen in die strijd altijd achter de feiten aan.
As je vermoedt dat je gehackt bent dan ben je waarschijnlijk al enkele tientallen eerder gehackt, las ik ooit.

Hackers vallen in toenemende mate grote gezaghebbende bedrijven aan en dreigen met chaos en eisen losgeld. De internet beveiliging is een vorm van een nieuwe industrie. Het is er wel maar stelt het ook echt iets voor? Het is in ieder geval wel goed voor de werkgelegenheid.

Hacking en miscommunicatie /informatie vindt ook plaats bij internationale overheden. In de media kun je lezen dat Rusland Donald Trump mede in het Amerikaanse presidentszadel zou hebben geholpen. Overheden maken maar wat graag gebruik van superhackers om eigen hacking te voorkomen. Meerdere landen hebben een uitgebreide afdeling binnen hun National Security voor de bescherming van de eigen veiligheid maar maken zichzelf ook schuldig aan infiltratie van de systemen van hun tegenpolen.

Onlangs schreef men over een derde wereldoorlog, dat dit dan een cyberoorlog zou worden.
Ik vraag me af of die al niet stiekem is begonnen. Ik vrees het moment dat door bewust verspreide valse digitale informatie er een bedreiging ontstaat voor de wereldvrede. Mij bekruipt de angst dat een onberekenbare figuur als Trump met zijn vingers aan de rode atoomknop kan zitten
En hoever gaan die andere onberekenbare machtswellustelingen ermee door om de spanning op te voeren: Putin van Rusland en Kim van Noord Korea.

Nou, ik doe hier niet aan mee. Van mij mogen ze alles weten, ……. behalve mijn pincode!

2017021 ND: Hans Wiegel heeft niks met Facebook

21 februari 2017, 03:00
Gert Pape, Vriezenveen
ND Opinie
De 75-jarige Hans Wiegel, nog even kernachtig als humoristisch, lees ik in het ND van 18 februari. Deze oud-politicus en VVD-coryfee staat bekend om zijn kernachtige en niet van humor ontblote uitspraken, die destijds door velen werden bewonderd (of waarover men zich verbaasde).

Humor in het leven en in de politiek vindt hij onontbeerlijk. En kernachtige uitspraken doet hij kennelijk nog steeds:

‘Als je in je leven drie echte vrienden hebt, dan is dat al mooi genoeg. Al die vrienden op Facebook, man hou op: quatsch!’

Dat stemt m.i. minimaal tot ernstige menselijke overdenking.
Oh ja, en tussendoor lees ik het antwoord: Hij heeft namelijk geen computer.

20140806 dèn Kjompoeter

Bijna in elk huis van Nederland staat er tegenwoordig wel één. Zo’n kunstmatige brainbox, die de werking overneemt van menselijke hersencellen. Mijn moeder (1996†) heeft het bestaan van dat toenmalige premature apparaat nog meegemaakt. Zij noemde hem steevast “dèn kjompoeter”. Ze wist er helemaal niks van maar dichtte dat dekselse digitale toverdoosje toen al ongekende mogelijkheden toe. Alles wat niet kan gebeurt alleen in Amerika of komt uit “dén kjompoeter”.

Zijn de menselijke hersencellen in kwabben verdeeld, die langzaamaan vol slibben, dat apparaat slaat alles op en registreert en archiveert het feilloos in sectoren. Als dat vol raakt breidt je gewoon uit. Een computer is bestand tegen Alzheimer maar kan wel een griepje oplopen (virus)

Mijn eerste kennismaking met ’tapparaat stamt uit de jaren 1972-75. Ik werkte als debiteurenadministrateur bij een bedrijf dat besloot een computer aan te schaffen. Die stond in een speciale kamer voorzien van een Klima -Anlage (gekoeld). Hij was een meter of 7 lang, stond in een U-bocht constructie, anders paste hij d’r niet in. Aan de voorkant stopte je er een stapel gestanste ponskaarten in (elke kaart is een factuur) en aan de achterkant kwam er een lange lijst papier uit, dat zich zigzaggend zelf opvouwde. Alles bij elkaar kostte de aanschaf en inrichting een kleine 1 miljoen gulden.

Tegenwoordig vul ik mijn werkdagen zittend achter een computer. Ik surf, snuffel en speur in alle mogelijke systemen om te ontdekken wat anderen graag verborgen willen houden.
De ontwikkeling en mogelijkheden van de computer van deze eeuw zijn groter dan de hele geschiedenis van de voorgaande mensheid.
De computer is een encyclopedie waar de hele wereld aanhangt. De ontwikkeling van de computer heeft gezorgd voor een hele nieuwe branche maar heeft ook vele mensen brodeloos gemaakt. Mensen werden vervangen door computer aangedreven machines.

De computer heeft de mensheid beter gemaakt. Elke ontwikkeling heeft echter ook zijn keerzijde. Elke ontwikkeling loopt nagenoeg parallel met criminele creativiteit, misbruik, valse informatie en hackers. Houdt het onrecht dan nooit op?
Wie had ooit kunnen denken dat ons nederig stulpje nog eens zou zijn gesierd met een computer,een tablet en twee digitale telefoons. Eén handzame digitale telefoon van een goeie honderd euro kan duizenden keren meer dan dén kjompoeter van 1 miljoen gulden uit de 70-er jaren.

Voor mijn werk reis ik met openbaar vervoer. In de stiltecoupé zit iedereen voorovergebogen op een laptop of digitale telefoon te staren. Ik schud daarbij meewarig mijn hoofd. Soms betrap ik mij erop dat ik neiging tot hetzelfde virus heb.
Maar vooralsnog lees ik nog steeds een mooi boek in de trein. In een boek kun je gevoel leggen, personen beschrijven gedachten uitbeelden en veel meer. Ik kan mij daarin verliezen.
Wist u trouwens dat er ook al E-readers of bookreaders zijn. Ach nee hè. Nog een apparaatje d’r bij misschien? NEE!