20160402 Van kinderlijke dromen en het lange wachten tot aan de wederkomst

Het voelde zo gewoon, dat in mijn kinderjaren
ik veel liefde, zorg en vreugde mocht ervaren.
Onbevangen, zorgeloos en voldaan ontspannen
keek ik halsreikend uit met grenzeloos verlangen,
naar nog verborgen wensen, liggend in 't verschiet
of naar iets anders wat de toekomst mij dan biedt.


Zonnige zomervakanties leken wel een eeuwigheid,
doldrieste dagen voelden aan als tijdloze maanden,
leken zelfs onbeperkt, al werd dat amper door mij opgemerkt.
't Kind in mij koesterde verwachtingsvolle mooie dromen
die in mijn leven ooit eens werkelijk zouden komen,
ik twijfelde niet, 'k had immers toch nog zeeën van tijd.


Stilletjes droomde ik dan, van nooit geziene dingen,
die waren nog heel ver weg, voorbij mijn laatste horizon,
En stil bleef ik maar hopen, of iemand ze eens waarmaken kon.
Nu jaren ouder, wijzer en met gans andere ervaringen
koester ik, van kindsbeen aan, mijn onvervulde mijmeringen.
Als tijdgebonden mensen, heeft een ieder zo zijn hemelhoge wensen.


          Deze week hoorde ik een preek
          over het lange wachten
          op Jezus wederkomst
          sommigen zien er naar uit
          en anderen maakt het bang
          we wachten nu al 2000 jaren lang.

          Ik ben niet ontmoedigd
          en zeker ook niet bang
          zo blijven dan die verborgen dingen,
          van al mijn kinderlijke mijmeringen
          ook voor de komende 2000 jaren lang
          zich aan de toekomst opdringen.

"Ik blijf de Heer verwachten en hopen op zijn woord.
Ik wacht in al mijn klachten op Hem, tot Hij mij hoort
Mijn ziel vervuld van zorgen, wacht sterker op de Heer,
dan wachters op de morgen- de morgen, o wanneer."

….en van alle ongerechtigheden, maakt Hij zijn volk weer vrij!
(psalm 130)