Wekelijks dolend door de Engbertsdijksvenen en we struinen er uren tijdloos rond.
Ver weg en verstoken van de wereld maar wel op "d' oale vjennegroond".
We luisteren en we tasten er het verleden, daar midden in 't uitgestrekte veen,
we zijn dan alle tijd vergeten, alleen, of bijna niemand om ons heen.
We verdrinken in de veelheid van veen - vergezichten en laten diepe zuchten,
zijn van de natuur dan driest en dronken en ademen in de volle luchten
van de tastbare historie van een welhaast vergeten eeuw ontginning
en komen er door tanend turf, telkens weer in stille verwondering tot bezinning.
Door het puur van de natuur ontdaan, ondergaan we dan heel gelaten
de teisterende mug maar zijn de volgende week geheid al weer t'rug
want onszelf verlaten en naar de Engbertsdijksvenen gaan,
........ja, dat kunnen we vast en zeker echt niet laten.
Gepensioneerd rechercheur, schrijver van korte verhalen en wat langere gedichten, natuurliefhebber en - fotograaf
20160620 Vergezichten in de Engbertsdijksvenenrgezichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Over snikhete zwoele zomers en hun gevolgen
Meteorologisch Nederland, is vandaag verbijsterd; reageert en constateert dat wij mogelijk d oor nog grotere hitte zullen worden geteisterd ...
-
Een westerse zakenman vertrekt uit de drukke Randstad voor een bespreking in het verre Twente. Geƫrgerd door frustrerende files van stopp...
-
We keken over de rand van een muur en hij zei: "daar liggen er vijf". Ik staarde naar een hoop stenen, verbrokkelde restan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten