20170117 Winter en kaalslag in de Engbertsdijksvenen.

In de winterperiode zijn er in het Engbertsdijksveen
wel wat minder kleuren te bespeuren dan voorheen.
Loofbomen zijn dan loverloos en missen elk blad
gesnoeide bomen, stompe steile staken, kaal en glad.

Voor het onderhoud is het Staatsbosbeheer druk in de weer
gaat met scherpgeslepen bijl wel erg bot en uitbundig te keer;
ze hebben op de wandelroutes behoorlijk lopen hakken
overal liggen nu verspreid grote storende hopen met takken

Veel wandelaars bezien met lede ogen die rigoureuze kaalslag
vinden dat tegennatuurlijk; voor hen is het een hard gelag.
Ze praten over een domme omvangrijke kap, echt ongehoord
die volgens hen ook het natuurlijk evenwicht verstoord.

Maar wat hebben kapgrage instanties dan hiertoe bewogen
wat is dan precies de weg en het doel dat zij beogen
wat willen die geleerde heren dan daarover nu beweren
en wat kunnen die geërgerde mensen daarvan nog leren.

Ik hoor daarover diverse en heel tegenstrijdige geluiden;
geleerde heren beweren, dat oorsprong in historie terug moet keren
terwijl andere monden, op emotionele gronden, over die kap de noodklok luiden.

Natuurgeleerde heren, laten kennis boven emotie prevaleren,
met hun specifieke kennis toegerust, kiezen zij zodoende heel bewust
voor het nog niet alom begrepen kappen van die kille kaalslag.

Ik verneem over CO2 uitstoot, die de EDV overvloedig komt verrassen,
bepaald geen zegen, wel een kwalijke regen van stikstof of andere gassen,
die daar onzichtbaar neerdaalt en zo ongewild toch die ongekende snelle groei bepaalt.

Ik daag het SBB en/of andere partners uit om nader te verklaren
wat hun visie is, voor nu en dat over lengte van vele jaren,
zodat 't leidt tot beter begrip en die verontrusten doen bedaren.

Uitleggen aan 't land en in de lokale krant, en dat motiveren
zodat voor en tegen daarvan beiden nog wat kunnen leren
………….en elkaar een beetje meer gaan respecteren.