Iedere morgen, altijd even over zeven
nog verborgen meldt hij zich metaal hard
het moment waarop ik dan mijn zoeken start
en na even priemend en aandachtig turen
zie ik hem zitten, in de boom bij onze buren
Maar ik heb nu toch al moeten leren
gezien het nog schemerachtig moment,
dat hij haast onmogelijk is te fotograferen
ik ben daardoor toch wel enigszins ontstemd.
Maar om mij en u weer wat vrolijk te stellen
kan ik u hierbij blijmoedig vertellen
dat ik zijn opa ook nog persoonlijk ken
in onze tuin, al hangend aan een boom
in een mooi kiekje waarmee ik u dan nu verwen..
en oh.ja....
eh... is het misschien dan niet zijn opa
dan is het vast en zeker wel zijn oom.
(foto juli 2015)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten