maandag 17 mei 2021

20210517 over onzekerheid , zelfreflectie en vertrouwen




Nog maar net in bed val ik ongemerkt en loom

doezelend wegdeinend in een onbeheersbare droom.

 

Ik zoef en zweef daarna dan zachtjes door lucht

slaak een diepe zucht en met een zachte bons

daal ik neer op een geriefelijk  bedje van mossig dons

en ben dan zomaar beland in een onontdekt land.

 

Alles is hier anders en uitermate vreemd

'k ben hier alleen, niets en niemand om mij heen

niets dat ik herken en ik vraag mij af wie ik zelf ben

een nobody, die is beland in een niemandsland.

 

Bij alles wat ik in dat land daar zie of wat ik daar tegenkom

kan ik die telkens weer gestelde vraag niet ontwijken

om bij wat ik daar ervaar, altijd eerst naar mijzelf te kijken

dat is vreemd en ik voel mij dat land  totaal ontheemd.

 

De duisternis in die nacht roept bij mij, oh arme stakker

al slapende dan toch weer ongewild grote onzekerheid in mij wakker

ik geraak van de weifel in gerede twijfel en in mijn angst

ben ik midden in de nacht dan nog het aller bangst.

 

Ik weet niet wat men hier doet of hoe het daar toegaat

eerder stond altijd wel een vriend met wijze raad paraat

hier raak ik verward en 't wordt mij hier banger om 't hart

ik roep de hulp in van goede vrienden en mijn beminden

ze horen mij niet, zij laten zich in dit land onmogelijk vinden.

 

Ik heb nooit geleerd om mijzelf openlijk te uiten

om mijn eigen zaken zelfstandig te leren besluiten

in dit land sta ik alleen, kan niet op vrienden bouwen

dat noodzaakt mij om op eigen inzichten te vertrouwen.


Ik sta daarin alleen en moet er helemaal zelf doorheen

de onrust van die droom werkt in mij ineens heel econoom,

ik vecht en vecht en vind uiteindelijk dan toch weer wat moed

dat doet mijn brein en geest opmerkelijk veel goed.      

Het is slechts een begin maar 'k weet heel zeker, ja ik win.

 

En op dat hoogtepunt wordt mij de overwinning gegund

het is een feit, op dat moment beëindig  ik mijn tegenstrijd

ik ben niet meer verdeeld,die wond is wonderwel geheeld

en ik vind ik mij dan voltooid en volwassen terug

in de persoon die ik herken van wie ik werkelijk nu ben

en geniet in bed nog na, lekker liggend op mijn rug.

 

ik ontwaak met de overtuiging in mijn hoofd

dat ik mij voortaan niet meer zal vergissen

want vanaf nu af aan, ga ik voortaan alles zelf beslissen

Ik ga ik verder bouwen aan mijn eigen zelfvertrouwen

dat heb ik stilzwijgend aan die vreemde droom beloofd.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...