Een man van middelbare leeftijd, onmiskenbaar van buitenlandse origine, is volledig geïntegreerd in Nederlandse samen-leving. Hij woont al geruime tijd er in ons land. Maar wie kent zijn verleden, dat hij met zich meedraagt…....?
Op een donkere dag voor kerstmis, sprak ik enkele jaren geleden ambtshalve met een man, die verdacht werd van een bepaald feit. Hij was Irakees en al jaren legaal in Nederland.
De vluchteling en zijn verhaal …….en zijn trauma
In de kuststreek van Zuid Irak (kuststreek) woont een redelijk grote geloofsgemeenschap van baptisten. Of “woonde” moet ik eigenlijk zeggen. Deze geloofsgemeenschap houdt zich voor een aanzienlijk deel bezig met de goudhandel. Dat vak hebben ze vroeger geleerd van de Joden. Dit beroep wordt van vader op zoon overgedragen. Zijn opa had het aan zijn vader geleerd en hij had het van zijn vader geleerd en nu leert hij het weer aan zijn zoon. In Irak volgde hij 6 jaar de basisonderwijs, daarna 6 jaar voortgezet onderwijs. Daarna ging hij in de zaak van vader gaan werken. Als hobby heeft hij daarnaast 6 jaar Engelse literatuur gestudeerd aan de universiteit van Basra.
Maar toen begon de oorlog met Perzië (Iran) Hij moest het leger in en heeft twaalf jaar gevochten in die oorlog. Zijn vrienden die met hem in de oorlog waren zijn allemaal dood. Hij vroeg zich af waarom hijzelf niet dood was en waarom hij het wel had overleefd. Tijdens het heftige verhaal sprong hij op vanuit zijn stoel en trok zijn broekspijp omhoog. Hij wees een plek aan waar ik een rond litteken kon zien met een doorsnee van ca. 3 a 4 cm. Het duidelijk een litteken van een kogelwond. Vervolgens trok hij zijn overhemd omhoog tot onder de kin en toonde een soortgelijk litteken op een plek, net boven het hart.
Hij wees de plek aan zei terwijl er tranen over zijn wangen rolden: “Ik had dood moeten zijn”
Na de oorlog kwam de verharding, verdrukking en vervolging van de christenen/baptisten. Gezinnen werden thuis overvallen, mannen vermoord en de vrouwen verkracht. Dit noopte hem ertoe om zijn huis, zijn zaak en auto te verkopen voor meerdere tienduizenden dollars. Dit geld is allemaal opgegaan aan de vlucht.
Al eerder waren andere familieleden gevlucht, vader, broers en zussen. De meesten in Nederland en enkelen in Scandinavië. Ze hadden gekozen voor Nederland omdat bij hen in Irak vrij algemeen bekend is dat Nederland het meest eerlijke rechtssysteem heeft. (zegt hij)
En nu overkomt hem dit. Hij was in paniek en ten einde raad. Hij voelde zich wel verantwoordelijk voor zijn gezin en verdere familie. Hij zag zijn onmacht om zijn onschuld aan te tonen. Hij gaf meerdere keren aan dat hij baptist was en daarbij keek hij mij vragend aan. Hij wilde daarbij kennelijk duidelijk maken dat dit norm was voor zijn denken en het garantiebewijs voor zijn eerlijkheid en of ik dat begreep natuurlijk.
Hij kwam tot de conclusie dat hij op de proef werd gesteld door God. Hij dacht zelfs dat hij voor jaren "de bak in ging" en zat te huilen met zijn hoofd in handen. Dat verleidde mij tot een minzaam glimlachje want dan kende hij het Nederlandse rechtssysteem toch nog niet zo goed.Voor het bewezen feit waarvan hij werd verdacht krijg je in tolerant Nederland hoogstens drie maand gevangenisstraf (als first offender)
Toen hij daar zo in zak en as zat vroeg ik hem of hij het verhaal van Job kende. “Job, Job … Job… ahhh …. eh…...Eyup bedoelt u? “ We hebben gesproken over Job ( Eyup in het Arabisch), hoe rijk die was, een mooi gezin had en alles, alles kwijtraakte en ook nog ziek werd. Job werd ook zwaar op de proef gesteld.
Net als Job moet je altijd op God blijven vertrouwen, al raak je alles kwijt wat je lief een dierbaar is en al laten je vrienden je ook nog in de steek. Voor Job op basis van dat vertrouwen het toch goed gekomen en heeft hij alles en nog meer teruggekregen
"En aan jouw ellende van dit moment, komt ook wel weer een end!" zei ik tegen hem.
Ik nam zijn verklaring m.b.t. het verdachte feit op, een op puur zakelijk verhaal Daar stond helemaal niets in van zijn verleden. Na afloop gaf ik hem een hand. De volgende morgen werd hij heengezonden. Met de kerst gelukkig weer thuis.
Je kunt zomaaar iemand tegenkomen die door velen herkend en geclassificeerd wordt “as zo’n buut’nlaander”. Daar kan men dan van alles bij denken, van empatie voor je naaste tot het afwijzen van economische vluchtelingen. Men roept vaak maar wat, op basis van persoonlijke sentimenten. Het ware verhaal kan hijzelf alleen vertellen.
Vele vluchtelingen vinden de dood in de Middellandse Zee. Het totaal aantal verdrinkingsgevallen wordt dit jaar al op enkele duizenden geschat.Wat hun verleden is, waarom ze zijn vertrokken, wat ze mogelijk mee hebben gemaakt, we zullen het nooit weten.
Hopenlijk komt er een beetje meer begrip komend jaar voor de echte vluchtelingen en voor de allochtoon onder ons. Ik heb geen oplossing voor het vluchtelingenprobleem maar een beetje meer menselijkheid zou ons niet misstaan.......
