Dat klokje tikt de tijd van mijn leven weg.
Dat klokje heeft niet de exacte nauwkeurigheid van de Europese atoomklok die, ontbloot van menselijk gevoel,
Dat klokje heeft niet de exacte nauwkeurigheid van de Europese atoomklok die, ontbloot van menselijk gevoel,
de tijd koud en technisch wegtikt.
Dat klokje
in mijn hoofd kent mijn gevoel en omstandigheden, voelt feilloos onderhuidse en
nog niet erkende spanningen aan.
Dat klokje
in mijn hoofd kent geen klepel of weet niet waar die hangt en wordt niet
aangedreven door een minuscuul en tijdgebonden batterijtje maar ontvangt stille
stroompjes uit mijn bruisend brein.
Het klokje
in mij, is van mij….. maar werkt als een onwillekeurige spier waar ik geen
directe invloed op kan uitoefenen.
Dat klokje
in mijn hoofd steekt de atoomklok naar de loef en doet diens digitale
wijzerplaat van jalousie kromtrekken.
Iedere werkdag zet ik de elektrische wekker maar aflopen doet ie eigenlijk nooit.
Iedere werkdag zet ik de elektrische wekker maar aflopen doet ie eigenlijk nooit.
Het klokje
in mijn hoofd doet mij dagelijks tussen een kwartier tot één minuut voor de
ingestelde tijd ontwaken.
Dat klokje
in mijn hoofd heet een biologische klok te zijn. Het is een aangeboren
mechanisme die periode - gevoelige functies regelt. Het regelt bij mij het dag
- en nachtritme en bij vrouwen doet het ook nog andere dingen.
Dat klokje voelt mij aan en schiet
in de stress bij spanningen en dan raakt het mechaniek verstoord. Dat klokje in
mijn hoofd huist in mijn hersenen en zetelt in de hypothalamus en controleert
mijn autonome zenuwstelsel en regelt ook mijn temperatuur.
Nu maar
hopen, dat het klokje "Hypo" zich aanpast en komend jaar de juiste
pensioengevoelige temperatuur aangeeft zodat ik dan niet iedere dag automatisch
om één voor zes wakker wordt.
Nog maar
even doorbijten.
Nog effe pokkelen dus!
(eind december pensioen)
(eind december pensioen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten