Van dromen en het raadsel van onbestemde gevoelens

Zelden droom ik.....

maar als ik dromend wakker schrik....

wil ik weten wat het betekent.

Vijf minuten later....

ben ik alles al weer kwijt.

Ooit zag ik een documentaire over

de betekenis der dromen.

Zo'n droge dromeloog...

zo'n zwaar gecertificeerde zieleknijperd,

kwam vertellen over het geheim der dromen.

Die dromoloog begon z'n betoog met...

dromen zijn vooral.......

...CHAOS...

Ja.. daar worden u en ik nu niet wijzer van.

Ik was er van overtuigd,

dat die dromeloog

loog in zijn betoog

over dromen.

Die dromeloog had zeker de bijbel niet gelezen.

Daar hebben dromen duidelijk profetische betekenis....

worden nader verklaard naar toekomstige waarheden,

waar ik heilig in geloof.

Nu al drie ochtenden achtereen

word ik dromend wakker

Héééle verhalen zijn het

en ... hoe is het mogelijk 
ik weet alles nog.

Zo maak ik, als volwassen persoon,

het goed met een kameraadje uit mijn kinderjaren,

terwijl die nu  al jaren overleden is.

En ik droomde nog VEEL meer ...

en dat ga ik u echt niet verklappen

maar ik wil graag weten wat het betekent.

In deze verdwaasde wereld

zijn er maar weinig verklarende profeten...

en aan zo'n dromeloog

heb ik ook al niets.

Eigenlijk...denk ik, dat ik griep krijg....

...want het was hoofdzakelijk ...

....CHAOS...

in mijn hoofd.

Later... als ik groot ben...

na mijn pensioen eind december.....

word ik misschien wel.....

een DROMOLOOG...

om de werkelijke waarheid te ontdekken,

het onderscheid tussen zin en onzin,

voor het te laat is. 

20151216 ‘t Klokje

Er zit een klokje, een klokje in mijn hoofd. 

Dat klokje tikt de tijd van mijn leven weg.
Dat klokje heeft niet de exacte nauwkeurigheid van de Europese atoomklok die, ontbloot van menselijk gevoel, 

de tijd koud en technisch wegtikt.

Dat klokje in mijn hoofd kent mijn gevoel en omstandigheden, voelt feilloos onderhuidse en nog niet erkende spanningen aan.

Dat klokje in mijn hoofd kent geen klepel of weet niet waar die hangt en wordt niet aangedreven door een minuscuul en tijdgebonden batterijtje maar ontvangt stille stroompjes uit mijn bruisend brein.

Het klokje in mij, is van mij….. maar werkt als een onwillekeurige spier waar ik geen directe invloed op kan uitoefenen.

Dat klokje in mijn hoofd steekt de atoomklok naar de loef en doet diens digitale wijzerplaat van jalousie kromtrekken.

Iedere werkdag zet ik de elektrische wekker maar aflopen doet ie eigenlijk nooit.

Het klokje in mijn hoofd doet mij dagelijks tussen een kwartier tot één minuut voor de ingestelde tijd ontwaken.

Dat klokje in mijn hoofd heet een biologische klok te zijn. Het is een aangeboren mechanisme die periode - gevoelige functies regelt. Het regelt bij mij het dag - en nachtritme en bij vrouwen doet het ook nog andere dingen.

Dat klokje voelt mij aan en schiet in de stress bij spanningen en dan raakt het mechaniek verstoord. Dat klokje in mijn hoofd huist in mijn hersenen en zetelt in de hypothalamus en controleert mijn autonome zenuwstelsel en regelt ook mijn temperatuur.

Nu maar hopen, dat het klokje "Hypo" zich aanpast en komend jaar de juiste pensioengevoelige temperatuur aangeeft zodat ik dan niet iedere dag automatisch om één voor zes wakker wordt.

Nog maar even doorbijten.

Nog effe pokkelen dus!

(eind december pensioen)