zaterdag 27 februari 2016

20160227 Fotografie - kunst - of verslaving


Gré is door de verleiding van fotografie volledig inbeslaggenomen.
En sinds de nieuwe fotocamera er stil aan is gekomen
heeft 't de vorm van een verslingerende verslaving aangenomen.
Haar ogen schieten voortdurend spiedend in het rond 

om de schoonheid van de flora en de fauna, dat alles kakelbont
als fotogenieke elementen vast te leggen in de historie.

Die nieuwe camera kent vele moog'lijkheden en technieken,
maar voorlopig verrast zij heel het volk en 't vaderland,
met fraaie foto's van natuurlijke en luisterrijke momenten
die met verbijsterende verbazing en met scherpte, ja heel simplistisch,
vaak handig en romantisch gemaakt zijn op: " automatisch".

Als zij en ik, hetzelfde object gaan fotograferen,
dan is het duidelijk welke fotograaf we werk'lijk moeten eren.
Iedere week is zij zo, telkens keer op keer,
wel een paar uur neurotisch noest en fotografisch in de weer
om de mooiste beelden voor ons allen vast te leggen.

Dat onafscheidelijke apparaat heeft zij altijd wel paraat
voordurend bij de hand, in huis en zelfs ook in de auto.
Dat apparaat bezit nu sterk en onbewust haar hart
dat het voor haar voelt als een nieuw los ledemaat
dat toch met haar geest steeds blijft verbonden,
een relatie, ja een nieuwe serieuze aanverwant,
waaraan ze nu, wis en waarachtig, haar hart verpandt.

In deze dolle drukte en zo vlot flitsende tijd
is mij ook nog een taakje toebereid
ik ben haar begeleider en haar adviseur
die op mijn beurt uiteindelijk toch haar foto's keurt?
en thuis val ik ook nimmer buiten de boot
ik ben en blijf gewoon haar echtgenoot.

Zij vindt dus, zowel overdag als midden in de nacht
overal en onuitputtelijk wel fotogenieke pracht.
Haar meest gebezigde en o zo vermoeiende kreet
is: Hé kiek doar 's, hé meui doar eens kiek'n.
Nee, zeg ik, Ik riej auto, 't is mar dat je 't weet
ik mut die tegenliggers toch ontwiek'n.

Ook komt het voor dat midden in de nacht
ik mijn vrouw naast mij verwacht.
Ik constateer ontdaan, dat ik haar aanwezigheid ontbeer
Ze staat dan daar voor 't raam, met de camera in de weer
en ze kiekt, legt vast, dwars door en achter de ruiten
de felle schoonheid van een volle maan daarbuiten.

Zo kan het en zo zal het toch weer eens gebeuren,
dat zij met foto's de mensen in 't mooie Twenterand
laat geuren en gaat kleuren om ons allen op te fleuren.

Gré, vooral zo doorgaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...