Met dit bord spreekt een roodborsttapuit
zich nadrukkelijk en wel zo duidelijk uit
over dit mooie en kwetsbare gebied:
"Ho… tot hier … en verder mag je niet".
Want achter dit beschermend bord
groeit in stilte een unieke hoogveenkern,
groeit per jaar toch wel een hele millimeter
'k wil wel graag weten hoe dat later wordt.
Millimeters van natuurlijke vergankelijkheid
stapelen zich in de loop der eeuwen op
in de cycli van repeterende jaargetijden
'k ben benieuwd waartoe dat toch zal leiden.
Bij het zien van een metersdikke veenlaag
is het voor mij steeds een brandende vraag
wat er in de loop van die geschiedenis
op die laag nu toch wel allemaal gebeurd is.
Om wat historie van 't veen te onderzoeken
over mensen en zijn gebruiken in dit gebied
daarvoor hoeft u echt niet zo lang te zoeken
't staat opgetekend in één van de boeken
van Aer van der Werfhorst:
"de grote stille knecht"
en waaraan ik toch wel heel oprecht
absoluut wel enige historische waarde hecht.
En nu …..die turf stapelt zich dus nog voortdurend op
stijgt in vele eeuwen naar zijn hoogveentop
ja…. 'k zal dat helaas wel niet mee maken…..
maar ...ach, ……ik kijk er later wel van boven op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten