In 1967 deed ik examen voor de ULO.
Voor het vak Frans hadden wij een gedicht ingestudeerd,
dat begon met: "Un roi d'Espangna ou bien
de France" enz… ….
over een koning met een eksteroog.
Vanochtend
heel vroeg, al bij 't krakend krieken van de dag
sprong geheel ongevraagd dat reeds meer dan
half vervaagde
maar o zo geinige gedicht spontaan in mijn
gedachten.;
dat overdenkend en daaraan enige aandacht
schenkend,
mag u dan hierna het volgende verwarde verhaal
verwachten.
20161113 De
koning met zijn eksteroog
Een Spaanse of misschien wel een Franse koning
zit op zijn zelf ingebeelde en zo hoogverheven troon:
't is werkelijk een knullige en kostelijke
vertoning.
De koning zit daar maar wat grappig en zo hoog omhoog
in 't volle licht met een verbeten grimas op z'n gezicht
vanwege een gemeen en sterk stekend eksteroog.
In zijn paleis loopt hij nu overdreven en opzettelijk
mank
om enig meelij bij bevolking en bedienden op te wekken
maar heel het land kan daar echt niks zieligs in
ontdekken.
Hij laat zich gaan, stelt zich daarbij zo lachwekkend
aan
loopt mank, soms links en dan weer rechts, omdat hij
zich vergist
en in zijn statelijke gang, heel stom, dan net een
wankel stapje mist.
Zoals dat dan meestal gaat, heeft hij door deze oliedomme
daad
bij volk en vaderland
daar geen enkel respect mee opgewekt
maar bereikt zo onbedoeld toch een eenheid van samenhorigheid.
't Is echt te dol want nu liep heel het volk, ja, dat voor
de lol
voor hem als dank, allemaal opzettelijk een
beetje mank;
en dat was zodoende aanleiding tot grote landelijke hilariteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten