maandag 14 november 2016

20161113 De koning met zijn eksteroog

In 1967 deed ik examen voor de ULO.
Voor het vak Frans hadden wij een gedicht ingestudeerd,
dat begon met: "Un roi d'Espangna ou bien de France" enz… ….
over een koning met een eksteroog.

 Vanochtend heel vroeg, al bij 't krakend krieken van de dag
sprong geheel ongevraagd dat reeds meer dan half vervaagde
maar o zo geinige gedicht spontaan in mijn gedachten.;
dat overdenkend en daaraan enige aandacht schenkend,
mag u dan hierna het volgende verwarde verhaal verwachten.

20161113 De koning met zijn eksteroog

Een Spaanse of misschien wel een Franse koning
zit op zijn zelf ingebeelde en zo hoogverheven troon:
't is werkelijk een knullige en kostelijke vertoning.

De koning zit daar maar wat grappig en zo hoog omhoog
in 't volle licht met een verbeten grimas op z'n gezicht
vanwege een gemeen en sterk stekend eksteroog.

In zijn paleis loopt hij nu overdreven en opzettelijk mank
om enig meelij bij bevolking en bedienden op te wekken
maar heel het land kan daar echt niks zieligs in ontdekken.

Hij laat zich gaan, stelt zich daarbij zo lachwekkend aan
loopt mank, soms links en dan weer rechts, omdat hij zich vergist
en in zijn statelijke gang, heel stom, dan net een wankel stapje mist.

Zoals dat dan meestal gaat, heeft hij door deze oliedomme daad
bij volk en vaderland daar geen enkel respect mee opgewekt
maar bereikt zo onbedoeld toch een eenheid van samenhorigheid.

't Is echt te dol want nu liep heel het volk, ja, dat voor de lol
voor hem als dank, allemaal opzettelijk een beetje mank;
en dat was zodoende aanleiding tot grote landelijke hilariteit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...