Incontinentie (nou.... eh....een klein beetje dan)

 

Ik ben bepaald niet in mijn sas
met die onaangekondigde plotselinge plas
ik erger mij blauw als ik het net weer niet hou
en eh…., ja,.. ook al is het eigenlijk maar uiterst nihil
toch lekt helaas dat opgerekt verslapt ventiel.

Ik zit er soms mooi mee omhoog,
houd ik nu wel of toch niet droog,
’t is een persoonlijke misère
een echte onverkwikkelijke affaire.

Soms voel ik plotselinge priemende druk
en meestal heb ik toch nog wel geluk
maar als ik mij in de tijd enigszins vergis
en, o wee, ach nee, net de wc niet haal
dan gaat het… oeps……. toch helemaal mis.

Over een wat langere tijd genomen
is mij dat enkele malen overkomen.
maar ik was gelukkig gauw thuis
en niemand zag 't en niemand weet ‘t
en u en ik, ach ….ssst....toe maar… en vergeet ‘t.

Nu ik dat hier schaamteloos beken
troost ’t mij, dat ik heus niet de enige ben.
want hé jij daar, jij, die dat hier nu net leest
Ik zag ’t wel, jij staat nog nahijgend en uitge-race-d
omdat jij in een draf, vonken sloegen er haast vanaf
zelf in allerijl, ook snel naar de wc bent geweest.

Wij hoeven elkaar niets te verwijten
want wij weten, hoe dat dan ook mag heten,
dat er bij het ouder worden
er van alles aan ons begint te slijten.

Ons wordt aldus noodgedwongen geleerd

dat ons lijf en geest langzaam degenereert
Gelukkig gebeurt dat alles niet op één dag
dat voelt goed, geeft zelfs weer wat moed
om deze (on)smakelijke maar vermakelijke ongein

af te sluiten met een schaterende maar wat wrange lach.

Rusland en de strijd om Oekraïne

 Vurige vegen en vlammende tekens verschijnen in ‘t Kremlin als boodschap aan de wand die de president in gram verandert en totaal verlamt

In Cyrillisch script staat als met vuur geschreven
wat voor Poetin overduidelijk is te lezen en te vrezen,
hoe volgens oorlogsrecht het hem eens zal vergaan
voor al dat grof geweld, dat onder zijn bewind is begaan.

In zijn zucht naar absolute macht
Vertrouwde hij op zijn militaire kracht
in zijn strijd tegen het land en volk: de Oekraïne,
dat hij veracht volgens een al eeuwenlange contramine.

Hij dacht de Oekraïners simpel te kunnen overlopen
Een fout, die velen zinloos met de dood moesten bekopen.
Niet de wederzijdse doden waren het, die hem deerden
maar het uitblijven van zijn eigen ingecalculeerde succes
was voor hem een onverwachte en niet te verteren les.

Het balen over zijn eigen falen verandert zijn geest
nu echt in het beest dat hij altijd al vanaf de KGB is geweest.
Zijn vermoede betrokkenheid bij vergiftigingen zijn niet aangetoond,
dergelijke beweringen worden door hem lachwekkend weggehoond.

Hij is een sluwe vos, die zijn volk de echte  waarheid onthoudt,
die krijgt van hem een aangepaste valse versie voorgekauwd.
Hij liegt en bedriegt en al die oorlogsdoden laten hem volkomen koud.
Een monster die stelselmatige Oekraïense burgerdoelen bombardeert,
en genocide pleegt, dat hebben ontdekte massagraven ons nu al geleerd.

Het Russische leger is bijzonder slecht geluimd en - georganiseerd
terwijl de Oekraïners daarentegen tot het uiterste zijn gemotiveerd.
De NAVO en neutrale landen hebben zich allen tegen Rusland gekeerd.
Zij voorzien de Oekraïne geheel, van munitie en ander oorlogsmaterieel.

Poetin heeft gefaald en niet zijn zo mooi bedachte zege behaald
wereldwijd is er de angst voor de kolder in zijn eigengereide kop
en hij uit weerzin zo maar drukt op die zo gevreesde nucleaire rode knop
en de mensheid mondiaal belandt in een totaal vernietigende wereldbrand.
’
Het is werkelijk te hopen dat dit wordt voorkomen
en hem intern uit eigen kern die macht wordt ontnomen.
In dank treedt hij dan voor de bühne ongezien terug
met mogelijk een eigen Russisch mes in zijn rug.

Zelenski is heel klein van statuur maar voorwaar geen karikatuur.
Toewijding en leiderschap is zijn gestalte, als staatsman van een groot gehalte.
De Oekraïner is ten slotte bereid de strijd uit te vechten tot het eind,
zijn leven te geven om de vrede te herleven in het eigen bevrijde land.

Gespannen vrede
is leven onder druk
streef daarom in alle rede
naar een beetje meer geluk..

ZINLOOS ZOEKEN NAAR (N)IETS.

Waar was je dan, waar ben je al die tijd gebleven
'k heb jou gezocht als de invulling van mijn leven
Waar was je dan, 'k ben altijd naar jou blijven zoeken
'k zocht jou in alle landen, in mensen en in vreemde boeken

Waar was je dan, ik zocht maar kon jou nog steeds niet vinden
'k heb gekeken onder familie,vrienden en andere beminden.
Ik weet niet wie je bent en of iemand anders jou wel kent
ik besef, dat ik ook zelfs niet weet hoe je werkelijk heet.

Als ik aan je denk en mijn volle aandacht op je richt
dan zie ik geen persoon, zelfs nog geen onbekend gezicht.

Maar mocht ik jou ooit vinden,
dan zal ik weten wat ik waarlijk voel
en zal ik de volle vreugde vinden
van mijn onbekende doel
namelijk, ………
de climax van het werkelijk ervaren
van iets, dat die zinloze zoektocht
uiteindelijk doet bedaren.

Moe van het zoeken,
slaak ik dan een hele diepe zucht
en ik besef dan gans verblijd
dat ik al die lange moeitevolle tijd ,
in een hopeloze strijd,
keer op keer zocht naar nog meer
van die …………….

GEBAKKEN LUCHT.

20191015 Woer 'n keerl vån hoolt

Al zal de wéénd våndaage nog twei keer dreej-n
en 'n haan nog wa drei keer kreej-n
ik hoole vån die

Mångs 's lig ik 's nachts in berre mar te prakkezeer-n
kån 'k mie doar helemoale neit tieg-n verweer-n
en dån lig ik mie doar mar te zweet-n
ôk dån nog zal ik 't nog zjekker weet-n
ik hoole vån die

Geen mèènske is 't er bwaam die geschikter
du seenst de allerbeste moere vuur oonze wichter
en du kaonst ôk zo goud jatt-n kwakk-n
da'k dån zo onmeunig lakker hen-oonder loat zakk-n
want de lijfde van 'n keerl geit duur de mààge
neit alleene noe mar dat geldt vuur alledààge

Du seent mien allerbeste hartedief
en wat nog vjölle meer is…
du alleene seenst mien WIEF
…?… , ik hoale van die
mar eh…..
heb ik 't noe wa goud helder
en krieg-n wie våndaage
al wier ……..eerpel op 'n telder?

20190708 Bretels - fenomeen van een strak probleem

 Ik ga ergens onder gebukt

waardoor niet alles mij meer lukt.

Op mijn schouders drukt een zware last,

die mij helemaal niet  past.

Die last, die drukt mij neer

mijn hart slaat over en ‘t gaat te keer

en elke keer als ik mij buk

voel ik weer die zware druk.

Wat is dat dan en waar komt 't van?

dat is dus heel concreet mijn vraag

die al even zwaar drukt op mijn lege maag.

Ik voel me ziek, raak een beetje in paniek

Maar gelukkig, ik kan u nu vertellen,

dat ik de dokter niet meer hoef te bellen

want opgelucht met een verlichte diepe zucht

weet ik heel gewis wat het probleem nu wel is.

Ik was namelijk op zoek naar een nieuwe broek;

terwijl ik zocht heb ik er maar bretels bijgekocht.

Nauwkeurig heeft deze goed geklede held

het gebruik op de gewenste lengte afgesteld.

Ik moet helaas enigszins beschaamd bekennen

het was echt  wel even moeizaam wennen

maar moedig en geheel onverschrokken

heb ik toen die bretels véél te strak aangetrokken.

Ja, ik had ze onbedoeld wel zo hard aangesjord

dat het mijn romp, hoe lomp, onnodig heeft verkort

maar gelukkig, na een diepe en bevrijdende zucht

krijg ik nu weer volop de gewenste hoeveelheid lucht

En vrolijk, blij, beken ik oprecht en opgewekt

dat mijn bovenlijf  naar normale proporties

nu weer is opgerekt

maar….

als u het echt wilt weten

misschien moet ik  toch eens

…..gewoon …..wat minder gaan eten!

20190316 Zielepijn, onbekend gemis van iets wat er mis is

Ik las een artikel over zielepijn. Ik weet niet wat het is en ik lees dat het moeilijk is te definiëren en nog moeilijker te behandelen . Mensen lijden soms jarenlang psychisch zwaar onder een probleem zonder te weten wat het is doordat ze het verdringen. Daardoor wordt de strijd ertegen vele malen groter dan het probleem zelf. Een tragie-komisch verdicht verhaal met een verrassende moraal.

Uiterlijk een schoonheid  en heel mooi blond ,

een gave verschijning en blakend gezond

maar achter die fris ogende fraaie façade

verzucht zij zware zielepijn zonder genade.

Lange nachten woelend wakker waarin zij wacht

en hoopt op de prins die haar pijn verzacht

en des daags komt er ook niemand opdagen

die met gezag haar hartepijn komt verjagen.

Die pijn die drukt haar neer,

haar hart bonst hevig en 't gaat heftig te keer,

die haar knecht  en waartegen zij al zolang vecht,

waarvan zij het nog steeds niet weet te winnen.

Die pijn houdt in dat mooie lijf ongenood zijn verblijf

zit daar zo ver en diep verstopt van binnen

en zij weet niet wat hiertegen toch te beginnen.

Die pijn voelt als een gevoelig groot gemis

dat zij niet kent of weet wat het nu werkelijk wel is

en als zij het dan  's nachts opeens  meent te weten

valt zij prompt  in slaap en ……….

…….is zij het 's morgens vroeg al weer vergeten.

Een uiterlijke schoonheid is zij; door iedereen gewaardeerd

maar praten doet ze niet en is zo stil en in zichzelf gekeerd

waardoor zij onbedoeld elke toenadering van zich weert

precies zoals zij ook haar eigen probleem halsstarrig blokkeert.

Na jaren psychische nood heeft zij nu zelf moeten leren

om over haar zielpijn heel openlijk te communiceren

zich niet langer te verschuilen en dat probleem verdringen

maar rustig laten komen en die zielepijn trotseren.

Nu eindelijk bevrijd is zij wel zo uitzinnig verblijd

dat ze het wel heel uitbundig uit kan zingen.

Zij weet dus eindelijk wat dat eerdere gemis nu is.

Ja,  't is waar en misschien wel wat raar

dat ik hier nu tegen u zeg

maar zij zat al die jaren lang

zichzelf  ……..gewoon een beetje in de weg.

Ja het is soms wel even wennen

voordat jij  jezelf hebt leren kennen.

20181101 Spoorboekje voor het leven

De wereld  draait maar door en door
en iedereen zoekt daarbij zijn eigen spoor,
speurend waarlangs zijn eigen treintje zal moeten rijden,
voor de juiste koers die hem naar zijn eindbestemming moet leiden.

Om al gaande onderweg de juiste routeweg te snappen
moet men soms ongewild heel onverwachts overstappen;
door die routewijziging raakt het doel even verder uit 't zicht
de reiziger twijfelt en raakt dan wat uit zijn geestelijk evenwicht.

Blokkades of andere  versperringen moeten hem leren
daar heel alert, correct en toch zo kundig op te reageren.
Hij leert aldus onbekende en nieuwe wegen te ontdekken
die hem uitdagen en alle dagen tot verwondering  wekken.

Vele wegen, zo zegt men dan, die leiden naar Rome.
Ja! 't  is wel bekend met welk gemak je daar kunt komen.
Nee! niet Rome maar de hemel is mijn uitnemend en ultieme doel
dat  ik met heel mijn wezen in mijn leven volg, ervaar en voel.

De grote vraag is, als ik mij niet vergis…..
in welk spoorboekje , zoek je?

In de bijbel wordt breed barmhartig zo ruimhartig uitgelegd
hoe voor dat traject het spoornet en de rails reeds zijn gelegd.
Jezus zelf gaf aan zijn Vader gehoor en volgde trouw dat spoor
maakte zo ruimbaan waarlangs ook onze levenstrein mag gaan.

Veel mensen zoeken niet en leiden vrij, blij en ongestoord
het leven zoals het komt;  zoals hen dat zelf het meest bekoort
Zij verkondigen en huldigen strikt de God is dood theorie
zij hebben totaal niets op met een hen beperkende theologie.

Met lede ogen zie ik aan hoe Nederland, eens een christelijke natie
teloor gaat aan de leegheid van een woekerende secularisatie
God heeft men niet nodig en de kerk is volgens hen overbodig
geen godsdienstig  gezemel, hun eigen leven verheffen zij tot hemel;

Maar zij die geloven in de Goede God van de hemel en de aarde,
voor hen heeft het geloof zeker een driedimensionale waarde
want God, zijn Zoon en Geest maakt hun leven allermeest tot een feest
dat verder gaat, het houdt nooit op, de dood is voor hen voorwaar geen stop
want in moeiten en door zorgen heen laat Christus hen nooit alleen,
zo bereiken  zij uiteindelijk, dankzij Christus die overwon…..
hun ultieme doel en eindstation….
de HEMEL…….!

20181016 Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is

Ieder mens leeft zich van harte en uitbundig uit

op zijn eigen cimbaal, zijn citer of zijn trom of fluit,

met zijn allen produceren  we weliswaar zo heel gewoon

een kakofonie aan geluid, fraai en toch zo heel verschillend van toon.

Raakt de keuze van iemand anders lied je misschien  niet,

als jij in het verhaal van 't lied daar helemaal niets in ziet,

vindt jij de samenhang tussen tekst en muziek nogal raar?

die ander wordt bij jou enig gebrek aan inlevingsvermogen gewaar.

De één is nu eenmaal royaal en ruimhartig ritmisch ingesteld

terwijl de ander kwijlt als 't verhaal zo mooi melodisch wordt verteld.

Die volheid  van de samenhang van teksten  en van klare klanken

is mede aan de veelkleurigheid aan gevoelens van de mens te danken.

Zo produceren we allemaal

permanent en energiek

alledaags onze eigen levensmuziek.

Ik sluit me op in de besloten wereld van mijn koptelefoon

luisterend naar lieflijke liedjes waar ik mijzelf dan mee beloon.

Muziek is pas echt als het mij oprecht en diep van binnen raakt

en bewogen springen dan  zo maar spontaan de tranen in mijn ogen

mijn lijf schudt, rilt en trilt en het begint van binnenuit te beven

en ongeremd laat ik mij in mijn gevoel zo lekker ver weg zweven

In muziek vind ik mijn rust

en elke dag laat ik mij wel even

door de muziek mee zweven

op de tonen van het leven.

© Gert Pape

20181008 Grensoverschrijdend sexueel gedrag

Een mens, slechts op uiterlijk vertoon beschouwd
heeft al gauw een redelijke reputatie opgebouwd.
Echter zelfs de meest primitieve gedachten
kan men wel bij een enkeling verwachten.

Grensoverschrijdend seksueel gedrag
al dan niet door misbruik van gezag
wordt de mensheid dan toch nog gewaar,  
door de METOO beweging bevrijdend openbaar

              Het staat buiten alle kijf
              van iemand anders lijf, 
              blijf je, niet gewenst, 
              vanaf!

De wetenschap, de politiek en de kerk
zijn toonbeelden van de maatschappij,
maar intern, tot in de allerhoogste kern
is er soms een kwade geest aan 't werk.

Daar zet men schandelijk en heel  banaal
zomaar haar zedelijke normen en moraal
van het algemeen burgerlijk fatsoen opzij
't respect voor vrouw en minderjarige bewust bedekt

Als de pijlers onder de maatschappij
hebben zij hun eer en aanzien verworven
die door de schanddaad van één enkele onverlaat 
zo maar totaal  kan worden bedorven.

Het aanzien veler instanties is hierdoor terecht geschaad
door dit welgeweten maar zo heimelijk stil gezwegen kwaad.

               Het staat buiten alle kijf
               van iemand  anders lijf, 
               blijf je, niet gewenst, 
               …….vanaf!

Man en vrouw,
biologisch zo heel verschillend van aard
zijn onvermijdbaar op elkaar aangewezen
voor het doorgeven van het menselijk leven
en in elkaar vervlochten en verweven
wordt er eensgezind heel intens bemind
en oprecht de ware liefde bedreven.

Veel roemrijke instanties en dat in vele landen
zijn nu roemrucht, ze hebben al lang geen schone handen.
Wellust, bedreven  tegen de zin van een ander in
is echt ongehoord en dient te worden opgespoord

Door de METOO wordt zo menig gevierde held
uiteindelijk terecht toch nog aan de kaak gesteld
en wordt tot slot  zijn oordeel geveld
want…..

              het staat nu eenmaal absoluut buiten alle kijf
              van iemand anders lijf, 
              blijf je, indien niet gewenst, 
              vanaf…..
              zo niet dan volgt 
              er ontegenzeggelijk ….
              terecht STRAF!

20180612 over slapeloosheid, Parkinson, tijd en poëzie

's Avonds laat

en net in bed,

spits ik beide oren

of ik het geruis

van de stilte al kan horen.

Ik luister en hoor een zacht gefluister,

dat ik duid als dat herkenbare geluid,

dat weer een wakkere nacht inluidt,

die mij, hoe ongewild, toch wel kan bekoren.

Veel mensen willen het niet kwijt

dat ze lijden aan slapeloosheid,

veroorzaakt door ziekte of door stress;

radeloos grijpt men dan tenslotte naar de fles.

Het bed was vroeger een goede vriend

die lijf en geest de gewenste rust toedient.

Hoe genoeglijk ik toen mijn bed in vlee

en geruisloos een geriefelijke slaap in glee.

De boosaardigheid die de slapeloosheid verwekte

leidde bij menigeen bijna tot een grote gekte.

Des daags zijn zij daarna meest oververmoeid;

werk of gezin, niets is er, wat hen dan nog boeit.

Er was ene meneer en doctor Parkinson

die deed mijn achturige nachtrust op de bon.

tevree zit ik nu soms benee om  in wakkere nachten

de komst van een nieuwe morgen af te wachten.

Duurt de nachtrust slechts een korte duur

van gemiddeld maar zo'n  4 of 5 uur,

kort en krachtig is 't dat ik hier u mededeel

dat ik mij echter geen enkel ogenblik verveel.

Ik eet niet en ik drink geen enkele alcoholische drup

hoogstens een glaasje water, melk of Seven Up.

Nee, ik buig zinloze tijd om ten algemene nutte

en dat doe ik minstens even goed als Mark Rutte,

het is zoals ik het nu zelf onthutsend bezie

slap gelul ombuigen naar een beetje platte poëzie.

Ja, dan pak ik mijn pen

en wat gelinieerd papier

en het resultaat, nou ja…

vooruit….dat leest u nu toch mooi hier!

© Gert Pape

20171031 Lutherdag

Ik sla mijn ogen op en ik ontwaak

en weet dat ik al weer een nieuwe dag genaak.

Zo koester ik en kus dus deze mooie Lutherdag
voor 't genadige feit dat ik nog leven mag
in 't besef dat Gods gunst en goedertierenheid
ook voor deze zondige ziel is toebereid.

Zo weet ik dan op deze ochtend al heel vroeg
van die genade krijg ik nooit genoeg.

Ja, 't is waar, ik ben gewoon een mens, een zondaar

niet slechter en zeker ook niet beter dan u wellicht
maar never nooit goed genoeg om in 't fel verblindend licht
van Gods aangezicht te verschijnen zonder te verschroeien.

In heel mijn leven liepen stromen van levend water
(ongemerkt) voortdurend als een kabbelend en stil geklater.

Luther ging diep en zwaar gebukt onder zijn zondelast
hij merkte, dat het niet lukt, hoe hard je ook werkt of vast
je kunt je eigen heil zelf niet verdienen of bewerken
al dat eigen gezwoeg is niet genoeg en zelfs ongepast.

Alleen als wij ons geheel en al op Jezus verlaten
kan zijn kruis en offer ons in genade baten.

In de hoop van de doop in Christus begraven
blijf ik mij daarom niet altoos afvragen
of het wel genoeg is wat ik hier allemaal doe,
maar vertrouw op Jezus de rots waarop ik bouw.

U vraagt hoe ik dit alles durf te zeggen
ja dat kan ik u zelf allemaal niet uitleggen
maar lees daarvoor je bijbel en bidt elke dag
en vraag of jij die genade ook zelf ervaren mag.

Het begin er wijsheid is de kennis van God. (Spreuken 1:7)

© Gert Pape

20170829 de laatste halte

Ik zag je bij de halte staan
je keek me zo indringend aan
en in jouw oog zag ik een traan.

Ik kende jou helemaal niet
maar ik voelde jouw verdriet
en hoewel ik je dus niet kende
peilde ik onmiskenbaar jouw ellende.

Je keek me aan zo treurig en zo lief
hè, waarom moest ik daar nu net wezen
om dat verdriet op jouw gezicht te lezen.

Kijk liever naar een ander asjeblief
hoe kun je nu van mij verwachten
dat ik jouw pijn zou kunnen verzachten.

Ik spreek niet gauw een onbekende aan
maar kon gewoon niet aan jouw blik ontkomen.
Had ik die blik en mijn eigen gevoel weerstaan
ik zou het me later zeker kwalijk hebben genomen.

Met schroom stapte ik behoedzaam naderbij
en durfde jou nu zelf eens aan te kijken
Jouw ogen die mij geheel doorboorden
zeiden mij meer dan wel duizend woorden.

Ik vroeg: 'Wat is er, wat scheelt eraan"
waarna jij je gewoon liet gaan
jij klampte jou zo aan mij vast
en nooit ben ik meer los van jou gekomen.

Vanaf die halte hebben we samen de bus genomen
en de lange reis van ons hele leven ondernomen.
Verdriet verandert in decennia van intens geluk
ons lieve lange leven kon gewoon niet stuk.

We zijn bij meerdere haltes wel even gestopt
maar samen toch steeds weer doorgereisd
en in een mooie lange tijd met - en in elkaar vergrijsd.

Aan elke mooie reis komt helaas een eind
en bij die laatste halte ben jij nu uitgestapt
ik mis je zo…..en zie hoe de bus uit 't zicht verdwijnt.

Ik sta nu soms nog even bij die halte alleen te wachten
in gedachten denk ik hoe we eens samen lachten,
dan zie ik jouw voor mij met die allereerste blik
en ervaar nog weer heel even …….. een klein beetje schik.

Bijen en brood op de plank

Zwaar beladen met heel veel aan geel gewicht

aan beide zijden evenveel voor 't gemak van 't evenwicht

driest dronken badend van 't vele gele stuifmeel 

weldadig en volledig verzadigd , 't wordt hem nooit te veel

hij volgt gewoon zijn levensopdracht, instinct, ja zijn natuur

zich daarvan wel bewust, elk van zijn  gegeven bijenuur.

Heden zijn wij met die bij dan toch wel zo blij

want dankzij zijn kruisbestuiving leven wij

een dankbaar en nooit begrepen ding

door de grote Creator voor ons

weggelegd in zijn boeiende schepping.

20170625 een meisje van veertien

Een meisje van nog maar veertien jaar, mysterieus en mooi,

zo schoon en zo schrander, bloeit zij in haar lentetooi,

niets lijkt haar in de weg te staan haar levensweg te gaan,

maar onzichtbaar is zij wel zó onzeker en wordt geplaagd,

en belaagd, door ook voor ons zo herkenbare levensvragen.

In het voor Neerlands oog zo'n hecht en voorbeeldig gezin

was zij de derde in de rij, zij zit er precies mooi midden in;

een keurige en degelijke familie bestaande uit vijf leden

met ouders die zelf ook hoge maatschappelijke functies bekleden.

Hard werken en studeren en ambities voor een goede baan

om  straks herkenbaar midden in de maatschappij te staan

gold voor de kinderen als een onuitgesproken maar stellige eis

te leveren in rapporten als een duidelijk en overtuigend bewijs.

De ouders zijn met eigen zaken zo intensief begaan

dat de behoeften van hun dochter hen finaal ontgaan.

Zij hebben haar toch alles gegeven wat ze ook maar hebben wou

hun dochter strekt hén tot eer, een mooie prachtige jonge vrouw

maar het door hen behangen meisje, stond liefdeloos in de kou.

In de ogen van de ouders ging het met haar helemaal verkeerd

hun dochter heeft hen zo ondankbaar en beschamend verlaten

maar wat er echt in haar omging hadden ze niet in de gaten.

Op zoek naar echte oprechte liefde heeft zij haar ware gevonden

daarmee de vaste traditie en de eer van haar ouders geschonden.

In Neerlands achterland vond zij haar man ver beneden haar stand

en stellig onteerd hebben de ouders zich nu van haar afgekeerd.

Zij trouwde een hardwerkende arbeidsman met een duidelijk plan

met zijn ambities om verder te komen koesterde hij mooie dromen

ooit zelfstandig ondernemer te worden, ook al duurt het nog tijden

want het gezin en het krijgen van kinderen mag er niet onder lijden.

Het meisje en haar hardwerkend man stichtten een prachtig gezin

bestaande uit vijf personen, die samen in vrede onder één dak wonen.

De moeder is de spil van het gezin, zij zit er prachtig mooi en midden in.

En toen naast het gezin voor haar voldoende tijd was vrijgekomen

heeft zij vrijwillig leiding in allerlei organisaties op zich genomen.

In die gemeenschap en in menig bestuur werd zij een centrale figuur.

En de kinderen schepten daarin het behagen,

dat zij hun moeder tot …….

hét  voorbeeld van hun eigen leven zagen.

Maar de ouders van het meisje van toen hadden nooit het fatsoen

hun fouten te erkennen en kwamen niet tot inkeer

dat doet dat meisje van toen, nu nog elke dag zo ontzettend  zeer

….. maar mocht ze het ooit over mogen doen

….. dan deed ze absoluut…… hetzelfde weer!

20170601 oudste bewoner van het Engbertsdijksveen

Eén van de oudste bewoners van het Engbertsdijksveen
is natuurlijk het konijn, een typisch heide- en veen fenomeen.
Hij geniet tegenwoordig echter maar weinig aandacht,
wordt daarom maar eens nadrukkelijker ten tonele gebracht .

Voordat de mens zich op de turf durfde te wagen
had dit dier zich hier al gevestigd en zich ingegraven.
Na de ontdekking van dit dier zag de pionier zijn nut
volgde zijn voorbeeld en groef zich ook maar een plaggenhut.

Voor dag en dauw vroeg op en stilletjes de hei oplopen
met stokken en wat strikken bij zich om konijnen te stropen.
Want ook arme holbewoners willen graag brood op de plank
met een natuurlijk stukkie vlees; het konijn zij daarvoor dank.

Een geoefend stroper oogstte zo ongestraft en met gemak
meerdere konijnen per week weggestopt in een jutezak
en op eenzame hei kon je het soms zien en ook wel ruiken
vleesdampen opsnuiven en rook hing boven de struiken.

Ik ken wel enkele mensen, wil ik u hierbij laten weten,
die hebben in hun leven zelf gestroopt konijnvlees gegeten.
wildstroperij was voor hen een uitdaging en nog meer een sport
stropen zit puur in hun natuur en 't vlees is dan ook niet duur
en ze zeggen: 't ligt zo lekker ín je maag en óp je bord.

Ook persoonlijk heb ik enige ervaring met wildstroperij
zelfs in de Engbertsdijksvenen, daar midden op de hei.
Niet schrikken want 't is toch anders dan u wellicht dacht
als lokale dienders hebben we daar in de 80-er jaren
op de Oude Engbertsdijk zelf notoire stropers opgebracht.

Ik hoop dat heden, stroperij absoluut behoort tot het verleden
Dat is voor de mensheid en het natuurlijk evenwicht heel fijn
En ik hoor hem in de verte al roepen:
 ja….ja ….. ook dank namens het KONIJN>

Lieveheersbeest zonder ook maar ene stip

Dat blozend beessie op dat blaadje
dat lijkt nu wel een heel mooi plaatje
maar zonder zelfs maar een ene stip
staat hij schand'lijk naakt daar  op dat plaatje.

Dat vliegend kevertje op dat prentje
is een eigenlijk een heel onoog'lijk ventje
hij heeft eerlijk waar, jawel verhip,
zelfs nog geen enkele zwarte stip.

Hij is dus in 't geheel niet gedecoreerd
wordt dan ook door niemand geëerd
hij zit nu echter wel aan de blaadjes - bovenkant
maar d' onderkant is eigenlijk zijn thuis - en achterland.

Dit mooie schepsel, dat fraaie maar zo kale creatuur
is ook een beessie van onze - Lieve Heer, zo puur
en zonder stip is hij toch zeker ook van waarde
voor 't aandoenlijk oog van menig mens op aarde.

Elk beest en elk mens kan worden gewaardeerd
op zichtbare kwaliteiten, zo wordt beweerd,
afhankelijk van wat en hoeveel hij heeft geleerd,
getoond in stippen, dat in aantal nogal varieert.

Dit vreemde exemplaar, dat is wel raar,
dat zelfs een enkele zwarte stip ontbeert ,
is weigerachtig en heeft totaal nog niks geleerd.
aan leren heeft en had hij 'altijd al het land,
en zit daarom aan de maatschappelijke onderkant.

Stiploze mensen zijn meestal meningsloos
reageren negatief en zijn heel vaak boos
op iedereen leveren ze altijd commentaar
maar maken zelf nog geen ene meter klaar.

De hele wereld is met mensen gevuld
die zijn zo verschillend en in raadselen gehuld,
allen voorzien van één of meerdere stippen
die net als bij een wel bestipt Lieveheersbeest
varieert in aantal van één tot wel negen,
stippen op basis van kennis en ervaring,
dat valt meestal mee maar ook wel eens tegen;
Zo vormen we samen allen met elkaar
die zogeheten pluriforme samenleving.

Leven in vrede

hoe verschillend ook
samen doen en met elkaar
maken we dat vast en zeker klaar
want de geschiedenis heeft al bewezen,
dat duurt nog maar een jaar of……..zzzzz…zz..