op zijn eigen cimbaal, zijn citer of zijn trom
of fluit,
met zijn allen produceren we weliswaar zo heel gewoon
een kakofonie aan geluid, fraai en toch zo heel verschillend
van toon.
Raakt de keuze van iemand anders lied je
misschien niet,
als jij in het verhaal van 't lied daar helemaal
niets in ziet,
vindt jij de samenhang tussen tekst en muziek nogal
raar?
die ander wordt bij jou enig gebrek aan
inlevingsvermogen gewaar.
De één is nu eenmaal royaal en ruimhartig ritmisch
ingesteld
terwijl de ander kwijlt als 't verhaal zo mooi
melodisch wordt verteld.
Die volheid
van de samenhang van teksten en van
klare klanken
is mede aan de veelkleurigheid aan gevoelens van
de mens te danken.
Zo
produceren we allemaal
permanent
en energiek
alledaags onze
eigen levensmuziek.
Ik sluit me op in de besloten wereld van mijn
koptelefoon
luisterend naar lieflijke liedjes waar ik mijzelf
dan mee beloon.
Muziek is pas echt als het mij oprecht en diep
van binnen raakt
en bewogen springen dan zo maar spontaan de tranen in mijn ogen
mijn lijf schudt, rilt en trilt en het begint van
binnenuit te beven
en ongeremd laat ik mij in mijn gevoel zo lekker
ver weg zweven
In muziek
vind ik mijn rust
en elke
dag laat ik mij wel even
door de
muziek mee zweven
op de tonen
van het leven.
Muziek kan je raken, net als een gedicht.
BeantwoordenVerwijderen