20171031 Lutherdag

Ik sla mijn ogen op en ik ontwaak

en weet dat ik al weer een nieuwe dag genaak.

Zo koester ik en kus dus deze mooie Lutherdag
voor 't genadige feit dat ik nog leven mag
in 't besef dat Gods gunst en goedertierenheid
ook voor deze zondige ziel is toebereid.

Zo weet ik dan op deze ochtend al heel vroeg
van die genade krijg ik nooit genoeg.

Ja, 't is waar, ik ben gewoon een mens, een zondaar

niet slechter en zeker ook niet beter dan u wellicht
maar never nooit goed genoeg om in 't fel verblindend licht
van Gods aangezicht te verschijnen zonder te verschroeien.

In heel mijn leven liepen stromen van levend water
(ongemerkt) voortdurend als een kabbelend en stil geklater.

Luther ging diep en zwaar gebukt onder zijn zondelast
hij merkte, dat het niet lukt, hoe hard je ook werkt of vast
je kunt je eigen heil zelf niet verdienen of bewerken
al dat eigen gezwoeg is niet genoeg en zelfs ongepast.

Alleen als wij ons geheel en al op Jezus verlaten
kan zijn kruis en offer ons in genade baten.

In de hoop van de doop in Christus begraven
blijf ik mij daarom niet altoos afvragen
of het wel genoeg is wat ik hier allemaal doe,
maar vertrouw op Jezus de rots waarop ik bouw.

U vraagt hoe ik dit alles durf te zeggen
ja dat kan ik u zelf allemaal niet uitleggen
maar lees daarvoor je bijbel en bidt elke dag
en vraag of jij die genade ook zelf ervaren mag.

Het begin er wijsheid is de kennis van God. (Spreuken 1:7)

© Gert Pape