Een meisje
van nog maar veertien jaar, mysterieus en mooi,
zo
schoon en zo schrander, bloeit zij in haar lentetooi,
niets lijkt haar in de weg te staan haar levensweg te gaan,
maar onzichtbaar
is zij wel zó onzeker en wordt geplaagd,
en belaagd,
door ook voor ons zo herkenbare levensvragen.
In het
voor Neerlands oog zo'n hecht en voorbeeldig gezin
was zij
de derde in de rij, zij zit er precies mooi midden in;
een
keurige en degelijke familie bestaande uit vijf leden
met
ouders die zelf ook hoge maatschappelijke functies bekleden.
Hard werken
en studeren en ambities voor een goede baan
om straks herkenbaar midden in de maatschappij te
staan
gold
voor de kinderen als een onuitgesproken maar stellige eis
te
leveren in rapporten als een duidelijk en overtuigend bewijs.
De
ouders zijn met eigen zaken zo intensief begaan
dat de behoeften
van hun dochter hen finaal ontgaan.
Zij hebben
haar toch alles gegeven wat ze ook maar hebben wou
hun
dochter strekt hén tot eer, een mooie prachtige jonge vrouw
maar het
door hen behangen meisje, stond liefdeloos in de kou.
In de ogen
van de ouders ging het met haar helemaal verkeerd
hun
dochter heeft hen zo ondankbaar en beschamend verlaten
maar
wat er echt in haar omging hadden ze niet in de gaten.
Op zoek
naar echte oprechte liefde heeft zij haar ware gevonden
daarmee
de vaste traditie en de eer van haar ouders geschonden.
In
Neerlands achterland vond zij haar man ver beneden haar stand
en
stellig onteerd hebben de ouders zich nu van haar afgekeerd.
Zij trouwde
een hardwerkende arbeidsman met een duidelijk plan
met
zijn ambities om verder te komen koesterde hij mooie dromen
ooit
zelfstandig ondernemer te worden, ook al duurt het nog tijden
want het
gezin en het krijgen van kinderen mag er niet onder lijden.
Het
meisje en haar hardwerkend man stichtten een prachtig gezin
bestaande
uit vijf personen, die samen in vrede onder één dak wonen.
De moeder
is de spil van het gezin, zij zit er prachtig mooi en midden in.
En toen
naast het gezin voor haar voldoende tijd was vrijgekomen
heeft
zij vrijwillig leiding in allerlei organisaties op zich genomen.
In die gemeenschap
en in menig bestuur werd zij een centrale figuur.
En de
kinderen schepten daarin het behagen,
dat zij
hun moeder tot …….
hét voorbeeld van hun eigen leven zagen.
Maar de
ouders van het meisje van toen hadden nooit het fatsoen
hun
fouten te erkennen en kwamen niet tot inkeer
dat
doet dat meisje van toen, nu nog elke dag zo ontzettend zeer
….. maar
mocht ze het ooit over mogen doen
….. dan
deed ze absoluut…… hetzelfde weer!
