20180124 tuinfluiter Chatrou van wereldformaat

Voor wie van fluiten houdt. Ik heb een nieuwe tuinfluiter ontdekt; en wel enig in zijn soort. 

Het buitenfluiten is uit. Fluiten op straat hoor je nog amper. Ik lees dat er een maatschappelijke afkeuring bestaat tegen het fluiten op straat. Men associeert dat met een vrouw- onvriendelijke bejegening. Een onzinnige bewering van vermeende kenners die  hun eigen haantjesgedrag niet kennen. Als ik mijn "Badinerie" al fietsende fluit heb ik geen andere bedoeling dan de muziek te eren en vrouwen kunnen veilig over straat.

Ik lees dat Geert Chatrou uit Rotterdam wereldkampioen kunstfluiten is. Alles wat er uit zijn mond komt is fenomenaal.  Ik wist dat niet, ik ken hem niet en heb hem nog nooit horen fluiten. Dus maar even in het internet gedoken en even aan dat fluiten geroken. Niets teveel gezegd.  Ik adviseer deze tomeloze tuinfluiter om toch maar niet buiten te gaan fluiten omdat hij daarmee al het verkeer van verbazing ontregelt.

Hij heet een kunstfluiter te zijn. Een woord waaraan verschillende betekenissen zijn te ontlenen. Kunst als  nep om het van echt te onderscheiden of de Kunst van een bovenmatige muzikale prestatie. 

Hij concerteert met orkesten en brengt met frivole klanken van Hongaarse Csardas het publiek tot verbazing. Geen klassiek stuk zo moeilijk of hij kan het wel aan. Hij was te gast in het programma podium Witteman . Hij vertelde dat hij een aangeboren talent heeft waardoor hij anders fluit dan de meeste mensen.  Hij gebruikt amper zijn tong maar hoofdzakelijk zijn keel om die veelheid  aan klinkende klanken te kunnen produceren. Hij vergeleek dat met een merel bij wie je de keel zo ziet bewegen als hij zo uitbundig fluit.

Wereldkampioen of niet hij kan er alleen niet van leven en heeft er wel een baan naast. 

Het is wel kunst met een hoofdletter K met een lokaal bereik aangeduid een L , namelijk die van liefhebber,  je moet er wel  van houden . Het blijft uiteindelijk dan toch maar ……..gewoon Kunstfluiten.