woensdag 31 januari 2018

20180201 knipoog naar kakofonie van meningen en communicatie

Ja, er is tegenwoordig wel enige moed voor nodig
om te zeggen wat je oprecht en werkelijk denkt
terwijl je merkt, dat daaraan bijna niemand 
ook nog enige serieuze aandacht schenkt.

Bijna niemand is er, die jouw standpunt deelt
en jouw mening die ander al gauw verveelt.
Jij voelt je dan genegeerd en wat geïsoleerd
alleen met maar weinig medestanders om je heen.

En in een wereld van meningen  overvol
raak ik verward, ja word ik horende dol!
Wijs geachte heren gaan tegen elkaar te keer
creëren onparlementair een politiek geladen sfeer.

Wij mensen, moeten toch maar eens leren
een ander om zijn mening beter te respecteren.
Die ander kan met zijn visie jou verrijken
nog eens kritisch naar je eigen standpunt te kijken.

Wederzijds respect, jouw mening en een anders tegenweer
vormen samen de publieke communicatieve relativiteitsleer.
Communiceren  is meer dan alleen mooie woorden produceren
om zodoende een ander in te pakken en te imponeren.

Ik heb een eigen mening maar luister graag naar een ander
houd daarmee open, dat ik mogelijk alsnog van mening verander;
persoonlijke meningen houden in dit open communicatieve land
nu eenmaal niet voor altoos stand, leve het praatgraag Nederland.

Straks zijn er verkiezingen voor de gemeenteraad
't zal mij benieuwen hoe de communicatie dan gaat.
Men drukt een gemaakte keus 
als de verkoren politieke leus 
op een pamflet 
van minstens één A-viertje
bedrijft alzo dan politiek 
in een stief kwartiertje,
ach, een kniesoor die daar nog op let.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...