20180319 Moederschap - levenstaak van mijn moeder

Vandaag is het precies 67 jaar geleden,
dat ik deze wereld ben binnengetreden
en hartstochtelijk met sterk verlangen
dankbaar door mijn moeder ontvangen.

Het was mijn toegewijde moeder,
die op een leeftijd van wel 42 jaar,
al barende daar nog eens vol van genoot
maar na mij nu toch echt haar moederschoot afsloot.

Mijn moeder koesterde altoos die stille hunkering
naar herbeleving van nog maar eens een boreling.
Ik was daarvan dé dankbare bevestiging.

In mijn vrije blije prille kinderjaren
heb ik altijd haar liefde mogen ervaren,
met haar krachtige en zo zachte armen
wist zij mijn leven behaaglijk te verwarmen;
werd mijn lijf zo stijf en strak geknuffeld,
ja, welhaast liefdevol geplet,
in opeisende moederliefde,
die voor mij gold als was het wet.

Uit een nabije en mij zeer bekende bron
werd mij vele jaren later ongepast bekend:
'k was een ongelukje, 'k was niet heus gepland,
'k geloof 't niet, nooit heb ik daarvan iets gemerkt,
'k werd als jongste van de zes, juist danig verwend.

Ik ben in de leer van 't enig juiste goede leven
heel degelijk en goed christ' lijk opgevoed
mijn moeder wist heel precies hoe dat juist moet.

Langs niet nader uitgelegde vaste lijnen
werden lokale zeden en strenge kerkelijke traditie
als een onbeschreven wet, zo streng gehanteerd,
werd mij dagelijks, nooit wedersproken geleerd.

De schoolse kennis van mijn ma op deez' aard
heeft zij in 8 klassen lagere school bijeen vergaard
voor haar leven was dat voldoende om te weten,
en van die lokale een kerkelijke zeden
heeft zij zich ruim voldoende gekweten.

Voortdurend werd die visie op ons toegepast
moderne tijden waren ongepast,
gaven immers alleen maar overlast.

De kinderen groeiden haar in kennis en verstand voorbij
steevast handhaafde zij haar stugge traditionele livrei.
Voor haar denken was de wereld al voldoende groot
dan de afstand, die de fiets haar zelftrappend bood.

Zo intens gedreven en in haar moederrol begaan
kon zij haar kinderen maar erg moeilijk laten gaan
Een harde les voor haar en tenslotte ook ten spijt,
zij raakte toch haar controle over de kinderen kwijt.

Vijf van de zes hebben de ouderlijke stal verlaten
om hun leven naar eigen inzichten in te kunnen richten
maar namen wel als basis, wat moeder hen had geleerd
Daarin wordt moeder iedere dag nog dankbaar geëerd.

Zij heeft haar levenstaak "het moederschap"volbracht!

20180201 knipoog naar kakofonie van meningen en communicatie

Ja, er is tegenwoordig wel enige moed voor nodig
om te zeggen wat je oprecht en werkelijk denkt
terwijl je merkt, dat daaraan bijna niemand 
ook nog enige serieuze aandacht schenkt.

Bijna niemand is er, die jouw standpunt deelt
en jouw mening die ander al gauw verveelt.
Jij voelt je dan genegeerd en wat geïsoleerd
alleen met maar weinig medestanders om je heen.

En in een wereld van meningen  overvol
raak ik verward, ja word ik horende dol!
Wijs geachte heren gaan tegen elkaar te keer
creëren onparlementair een politiek geladen sfeer.

Wij mensen, moeten toch maar eens leren
een ander om zijn mening beter te respecteren.
Die ander kan met zijn visie jou verrijken
nog eens kritisch naar je eigen standpunt te kijken.

Wederzijds respect, jouw mening en een anders tegenweer
vormen samen de publieke communicatieve relativiteitsleer.
Communiceren  is meer dan alleen mooie woorden produceren
om zodoende een ander in te pakken en te imponeren.

Ik heb een eigen mening maar luister graag naar een ander
houd daarmee open, dat ik mogelijk alsnog van mening verander;
persoonlijke meningen houden in dit open communicatieve land
nu eenmaal niet voor altoos stand, leve het praatgraag Nederland.

Straks zijn er verkiezingen voor de gemeenteraad
't zal mij benieuwen hoe de communicatie dan gaat.
Men drukt een gemaakte keus 
als de verkoren politieke leus 
op een pamflet 
van minstens één A-viertje
bedrijft alzo dan politiek 
in een stief kwartiertje,
ach, een kniesoor die daar nog op let.