vrijdag 16 maart 2018

20180319 Moederschap - levenstaak van mijn moeder

Vandaag is het precies 67 jaar geleden,
dat ik deze wereld ben binnengetreden
en hartstochtelijk met sterk verlangen
dankbaar door mijn moeder ontvangen.

Het was mijn toegewijde moeder,
die op een leeftijd van wel 42 jaar,
al barende daar nog eens vol van genoot
maar na mij nu toch echt haar moederschoot afsloot.

Mijn moeder koesterde altoos die stille hunkering
naar herbeleving van nog maar eens een boreling.
Ik was daarvan dé dankbare bevestiging.

In mijn vrije blije prille kinderjaren
heb ik altijd haar liefde mogen ervaren,
met haar krachtige en zo zachte armen
wist zij mijn leven behaaglijk te verwarmen;
werd mijn lijf zo stijf en strak geknuffeld,
ja, welhaast liefdevol geplet,
in opeisende moederliefde,
die voor mij gold als was het wet.

Uit een nabije en mij zeer bekende bron
werd mij vele jaren later ongepast bekend:
'k was een ongelukje, 'k was niet heus gepland,
'k geloof 't niet, nooit heb ik daarvan iets gemerkt,
'k werd als jongste van de zes, juist danig verwend.

Ik ben in de leer van 't enig juiste goede leven
heel degelijk en goed christ' lijk opgevoed
mijn moeder wist heel precies hoe dat juist moet.

Langs niet nader uitgelegde vaste lijnen
werden lokale zeden en strenge kerkelijke traditie
als een onbeschreven wet, zo streng gehanteerd,
werd mij dagelijks, nooit wedersproken geleerd.

De schoolse kennis van mijn ma op deez' aard
heeft zij in 8 klassen lagere school bijeen vergaard
voor haar leven was dat voldoende om te weten,
en van die lokale een kerkelijke zeden
heeft zij zich ruim voldoende gekweten.

Voortdurend werd die visie op ons toegepast
moderne tijden waren ongepast,
gaven immers alleen maar overlast.

De kinderen groeiden haar in kennis en verstand voorbij
steevast handhaafde zij haar stugge traditionele livrei.
Voor haar denken was de wereld al voldoende groot
dan de afstand, die de fiets haar zelftrappend bood.

Zo intens gedreven en in haar moederrol begaan
kon zij haar kinderen maar erg moeilijk laten gaan
Een harde les voor haar en tenslotte ook ten spijt,
zij raakte toch haar controle over de kinderen kwijt.

Vijf van de zes hebben de ouderlijke stal verlaten
om hun leven naar eigen inzichten in te kunnen richten
maar namen wel als basis, wat moeder hen had geleerd
Daarin wordt moeder iedere dag nog dankbaar geëerd.

Zij heeft haar levenstaak "het moederschap"volbracht!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...