woensdag 25 juli 2018

20180720 een (ansicht)kaart en een ziekenhuisopname


Onlangs lag ik een week in het ziekenhuis in een kamertje apart, in afzondering i.v.m. een bacteriƫle infectie. Het was dag in dag uit mooi en erg warm weer.
Daar lag ik heel  alleen met een zee van tijd en genoeg om over na te denken. De dagen vlogen om en ik heb me geen ogenblijk verveeld.

De wand tegenover mijn bed is kaal met een kleurloos rauwvaas  behangetje. Die kamer ligt vijf hoog in het ZGT Almelo.  Over de volle breedte van de buitenwand zitten ramen en die verschaffen  mij dag en nacht een wijde blik over de stad. De zuster vroeg 's avonds of ze de gordijnen moest sluiten. Daar heb ik bewust geen "ja" opgezegd want ik wil mijn verkleinde wereld wel in haar volle breedte beschouwen en indrinken.  

Het is vier uur in de ochtend van wat weer een warme zwoele dag gaat worden. Pinkelende lampjes op hoge gebouwen geven mij een prachtig uitzicht op de nog dommelende stad , die zich uitstrekt als een schemerende platte kerstboom. Het is opvallend hoeveel groen er nog tussen de gebouwen zit.
Alles is nog in rust . Die rust keert ook terug  in mijn linkerbeen dat geteisterd werd door een hellevuur en pijn, die mijn dag bepaalde. De ontstekingswaarden  van eerst 186 lopen langzaam terug 180 - 116 en wat zal het vandaag worden.  Het moet minder dan 10 worden.

De dominee is geweest en er is gelezen, gesproken, gebeden en ook een beetje gehuild. Ik heb vertrouwen en ben hoopvol gestemd.

Maar het allermooiste is nog die ene kaart, die dat kale rauwvaas - behangetje siert. Een kaart van Nanieke voor opa. Een lief en aanhankelijk kind met een fijn karakter. Een bolleboosje, die kan worden wat ze wil, zegt men, een kind ook met ambities.
Nanieke en opa kunnen het samen heel goed vinden en regelmatig krijg ik een hartverwarmende knuffel. Ik ben blij en dankbaar.
Nanieke, bedankt voor de kaart en veel sterkte straks op het gymnasium.
Hou je hoofd er bij en laat je niet leiden door de gekte van de jeugd.
Opa.

N.B.
Nu zes weken  later is alles weer voorbij.
God zij dank! en dan bedoel ik precies zoals ik het zeg.



https://vjenne.blogspot.com/2018/07/20180720-over-een-ziekenhuisopname-en.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...