Jij deelt al jarenlang niet meer mijn tijd
maar toch raak ik jou nooit en nimmer kwijt
Soms knijp ik mijn ogen even stijf en stevig dicht.
dan doem jij haast tastbaar op in mijn zicht.
Jij prevelt lieve woordjes in mijn oor,
een zacht en lispelend gefluister,
waar ik met weemoed geboeid naar luister.
het dringt tot in mijn verste vezels door.
Ik zie jou dan opnieuw weer voor mij
en zie dat mij zo vertrouwde gezicht
jouw ogen, alleen zo lief op mij gericht.
Mooie gedachten gaan en nog meer gevoelens komen
daardoor bewogen wellen er dan tranen in mijn ogen
als ik jou dan stilletjes in mijn gedachten omarm|
word 't mij van binnen als vanouds weer heerlijk warm.
Een stille gedachte die ik koesterend aan jou wijd
is een dierbare herinnering die mijn hart verblijdt
dromen die plots opkomen, ook al duren zij maar even
ik kan er intense vreugde aan beleven.
Nu jij er lijfelijk niet meer bent,
moet ik alleen verder met mijn leven
maar tot mijn allerlaatste eind
blijf jij voor altijd met mij verweven.
Die troostende gedachte houdt mij
nu nog overeind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten