Toeval of wonder

Mijn oudste dochter gaat met haar beide dochters vanuit onze Twentse woonstek een dagje uit in Utrecht. Tot ieders grote verbazing komt ze daar onze jongste dochter tegen, die in Huizen woont. Zij typeert dit als een toeval met een kans van één op de zeventien miljoen.

We keken op TV naar het programma Spoorloos. Het is één van de favoriete programma’s van mijn vrouw en ik ben daarin meegegroeid. Het zijn vaak emotioneel beladen afleveringen van mensen op zoek naar hun roots. Iedere keer raak ik weer onder de indruk van de intense liefde en het verlangen van mensen naar hun onbekende ouders en verdere familie.

Deze week het verhaal van een van oorsprong Vietnamese vrouw. In de Vietnamese oorlog ontvluchtte haar familie het zuiden en ze gaan naar Cambodja. Daar hebben ze later te lijden onder het regiem van Polpot en diens Rode Khmer. Ze slaan wederom op de vlucht naar het buurland en onderweg maken ze verschrikkelijke dingen mee. Daar raakt het toenmalig meisje haar moeder, zus en broer kwijt. Uiteindelijk komt het meisje via adoptie terecht in Nederland. Daar groeit ze verder op, trouwt en wordt ook moeder.

En al die jarenlang is er dat sterke verlangen naar haar familie. Een wakkerend vlammetje dat aanzwelt tot een laaiend vuur, dat alleen gedoofd kan worden door het wonder van de waarheid: de vervulling.

De vrouw ontmoet in Amsterdam een man, een mede - Aziaat, wonende in Amerika. Ze komt met hem aan de praat en ze vertelt hem haar levensverhaal. Wanneer ze over de verschrikkelijke vlucht voor Polpot en over haar zusje vertelt herkent de man dat verhaal als eenzelfde verhaal van een familielid van hem in New York. En zo wordt de naar Amerika uitgeweken familie, uiteindelijk na vele, vele jaren weer met hun verloren dochter herenigd.
Is dit een toeval met een kans van één op de zeven miljard?

Derk Bolt noemt het een bizarre speling van het lot. Deze goede programmamaker en vasthoudende prima rechercheur blijft hier steken bij de reikwijdte van zijn eigen verstandelijke vermogen, van wat hij zelf kent en weet en verklaarbaar is. Daarmee doet hij zichzelf en de wereld te kort.

In wat Bolt een bizarre speling van het lot noemt staat voor mij een ding vast. God, die in het verborgen ziet, heeft omgezien naar het verlangen van de vrouw. Hij was het die dat wonder voltooide, dat niet in cijfers van een kansberekening valt te vatten.

Hoe moeilijk is het vaak voor de mens om te geloven dat er meer is onder de zon, dan dat hijzelf ooit kan bevroeden. God weet nog steeds mensen te vinden. Het zou mooi zijn als mensen zich open stellen en zelf ook gevonden willen worden.