De zon, neemt bloedend afscheid van de dag

De zon verlicht ons ied're dag,
zelfs als we hem niet zien,
zit hij natuurlijk op zijn vaste plek
verscholen achter wollig wolkendek.

Kleuren bestaan niet in zichzelf
alleen de zon geeft fleur en kleur
aan mensen, dieren en aan ieder ding,
geeft hij aan 't leven glinstering.

Zonder zon lijkt alles dof en donker,
van kleur verschoten, schemergrijs.
dan komt de zon, o wat een wonder,
zij geeft al haar geheimen prijs.

De zon geeft kleur aan 't leven hier op aarde
verwarmt haar en zorgt voor groei en bloei.
Zonlicht is vitamine voor het leven
om dat aan alle mensen door te geven.

De zon neemt bloedend afscheid van de dag,
kleurt karmozijn, kleurt zo het avondrood
Maar mensen, maakt u zich geen zorgen,
want ied're dag is hij er weer, ook morgen.

God, de grote Schepper
van hemel, aarde en het licht,
houdt onder al' omstandigheden
altijd zijn Licht op ons gericht.

© Gert Pape

HERFST 2017

Zo'n  zomers mooi groen blad
verwelkt in felle frisse kleuren

van in - geel tot in  bloedend -rood,

zo siert de herfst haar stervensnood.
Een paddenstoel, benoemd als zwam,

die bruisend uit de aarde kwam
toont trots haar rood met witte stippen.

Een zwam, verfloerst in fletse vlagen,
verliest het eerst zijn hoffelijke hoed

en daarna brokkelt ook z'n brekend been,
en zo vergaat hij en gaat langzaam heen,
wanneer  de winter op komt dagen.

Een paddenstoel, dat is een sporenplant
die zaait zijn sporen rijk op 't land.
De natuur vernieuwt zich ieder jaar,
't is echt waar, jazeker,  heel gewis 
dat hij er volgend jaar gewoon weer is.

© Gert Pape 2015

20171005 Ouderdom is taalkundig krom - mar in 't plat is't wel wat

Wat mij in hoge mate stoort

is dat ene onmogelijke woord
dat zoveel tegenstrijdigheid in zich heeft
voor een ouder die daarin zijn gevoel beleeft.

Dat woord doet volgens jeugdigen vermoeden
dat een ouder met het stijgen van zijn levenstijd
meer dan men ooit zou kunnen  bevroeden:
hij raakt de kennis en zijn verstand heel langzaam kwijt

De mens wordt steeds ouder en ook meer dan grijs
maar wint daarbij aan kennis en aan waarheid
dat is een algemeen erkend en vaststaand feit
verworven levenservaring, als waarlijk levend eerbewijs.

Dat deeltje "dom" in dit woord is oliedom
en oliedom en ouderdom zijn krom en echt gestoord
en elk afzonderlijk woord is eigenlijk volstrekt ongehoord
omdat het niet echt zegt wat het werkelijk verwoordt.

Het woordje dom in deze samenstelling
is van een andere taalkundige betekenis
moet daarom maar gauw van de taalkundige helling
dat is voor die ouder ook wel zo vriendelijk en zo fris

Het woordje dom, ingesloten in ouderdom
is net als oliedom, zo krom en onbegrepen;
't zijn woorden, betiteld als een "discrepantie"
weer een woord dat mij niet  bekoort en verstoort,
en 't heeft daarom voor mij geen enkele "relevantie"


Mar thuus doar proat wie allemoale gewoon plat
en doarin hebben wie een grote woordenschat
om oons zo makk'lijk moog'lijk, uut mekaar te kunn'n drukken
dat zal ied're plat-geaarde Tukker wel merakels lukk'n
dat geldt voor iederene, zowel veur oold as jong;
en 't maakt niks uut, al kak ie zelfs nog over oen tong

En noe, zeg ik oe dus mien jong

die leuke leu uut Twente, . ...
die blieft gewoon..... veur altied jong!


Goed goan.

© Gert Pape

20160921 't paard van Troje en 't Twentse ros

Dat paard van Troje

of het echt waar is, weet ik niet,

is door Homerus beschreven fantasie,

gerekend tot de Griekse mythologie

Dat paard van Troje

klinkt mooi maar is ook, hoe banaal

een oud klassiek oorlogsverhaal

en dan vallen er ook altijd dooie.

Dat paard van Troje

die was zo listig en zo ingenieus

hij was niet echt, maar wel heus

een houten klaas, gewoon een houten dooie.

Dat paard van Troje

is pure fantasie verstopt in mythologie,

is niks waard, ik houd niet van dat paard

al is het dan ook nog zo'n houten, mooie, dooie.

Een Twent, dat is een nuchtere vent

die heeft niks op met vreemde mythologie.

Tukkers huldigen hun eigen regionale historie

van potjandorie grootse Twentse glorie

waarin zij zich historisch verankerd wanen.

Maar wat davert daar dan nu zo dreunend

toch stiekem op de mythologie leunend

door Herman Finkers "spreukjesbos"

met lange golvende en wapperende manen:

een paard! ……..

't  eigen nooit volprezen Twentse ros.

En dat verhaal, beste leuke leu uut Twente

is echt woar en heel gezòònd

mythologie van d' oale Twentse koale gròònd.

2017092 van klaploper naar gewaardeerd lid van de maatschappij

Ik hou het zo echt niet langer vol
het tempo is te hoog, 't is mij veel te dol
het leven is één grote dolle drieste drukte.

De wereld draait en draait maar door en door,
"nog meer en sneller", roepen  managers in een koor
zo'n hoog arbeidstempo , dat is 't - wat mij echt niet lukte.

'k Hield het niet vol en ben veurtieds al lange af-e-haakt
uut het arbeidsproces en bie de soos e-raakt
een wereld  van 'n bult papier'n  en formulier'n

Ik heb die papier'n maar nie in-e-vuld
want schrie'm heb ik toch nooit e-leerd
daarom valt die formulier'n bie mie altied verkeerd

En met mien valsen mitella aan 
ben ik noar die keerl van de Soos e-goan
en heb 't er mar een puntjen angeluld;
Ja,ja, dat dach ik, mar ik had geen schik
want hij had met mie helemaol geen geduld

sjonge… jonge…jonge ……..wat is't oe wat …..
…..wat 'n  dolle drieste drukte 
en ook dat is 't - wat mie alweer nie lukte.

'k word noe ook nog financieel gekort
krieg noe mar eens per week een stukkie vlees op 't bord
wat is 't een ellende …oh pardon… eh…..een dolle drieste drukte.

Hij zeg tegen mie, je krijgt van mij geen cent
jij gaat nog hemaal terug naar nul procent.
Ik zeg: "wat keer'l "loat ie mie zo mar verrekk'n
man.. oh..man ..'k was toch zo helleg in de kop,
ik kom hem wel deur dat luukien hen trekk'n.
'k heb noe niks meer - ik mut maar goan inbrekk'n.

ik worre van al dat gedoe wal zo onmeunig moe
'k heb in 't leven helemoal  geen plezier -
krieg wel spontaan zin in een lekker flessie bier
Ik zeg tegen die keerl doar achter dat loek
hoe mut dat nou, 'k heb toch ook mien sociale recht'n
of mut ik de barricades op om dat te bevecht'n.

Ik ben doar afgedroop'n as een gewonde hond
'k werd mie ineens heel duudelijk en absoluut bewust 
van mien eigen zelf gecreeerde sociaal maatschappelijke stront
een leegloper zonder fut en van geen enkel maatschappelijk nut.

Ik mut mar 's flink mien eigen verwarde knoop deur hakk'n
en miezelf onmeunig hard oanpakk'n

En gelukkig, …….
'met mie is allemoal toch nog goed gekomen, 
maar ik heb wel hele goede hulp e-had
van die lieve meid, mien allerliefste schat.

Ik kende haar nog van de lagere school
ze was toen heel stiekem al mien idool
zij heeft mij letterlijk bij de arm genomen
en de leiding in mien leven overgenomen.

Net toen ik dache, noe 't is met mie finaal gebeurd
kwam zij in mien leven en ben ik helemaol  weer op-e-fleurd
Zij heeft mij in een half joar ook het lezen en skrieven e-leerd
en ik heb mie van dat oale leven totaal oaf-e-keerd.

Via haar kwam ik uiteindelijk ook aan het werk
en sundaags goan wie samen noar de kerk.
En al die vreemde papieren zijn dus niet meer nodig
ik heb vast werk, ze zijn nu geheel overbodig.

'k Ging naar die man achter dat loket daar van de Soos
die was heel netjes en op mij helemaal niet meer boos
'k heb alles hem verteld, hij was verheugd en blij

dat ik  nu deel uitmaak van de beschaafde maatschappij.