Geloofd zijt Gij, o God, met diepst ontzag
want U overlaadt ons toch dag aan dag
met al uw gunstbewijzen?
Ja, Heer, U bent ons toch een God van heil
U schenkt toch immers, uit goedheid zonder peil
ons 't eeuwig zalig leven?
Maar Heer, de weg naar dat eeuwig leven heen
gaat niet zonder diepe zucht of een stil geween.
Och Heer, wij worden ouder en al iets kinds en krom
men vindt mij, nu wel, denk ik, oud en ook een beetje dom.
Maar Heer, hij had nog zoveel plannen in zijn hoofd
die hij na zijn pensioen nog had willen doen.
Dat vlammenvuur is helaas wel wat gedoofd
ze zijn er nog wel, 't is slechts een schimmenspel,
en niemand is er, die daar nu echt nog in geloofd.
Maar al die dingen Heer, die hij dacht te verwachten
hebben nog steeds hun vaste vorm in zijn gedachten
zij vliegen aan zijn geestesoog wezenlijk voorbij
en in stilte, kan hij, genoegzaam in zijn verkleinde leven
aan die zinsbegoocheling nog enige voldoening beleven.
Maar kinderen en kleinkinderen zijn hem niet vergeten
ze komen vaak bij opa een lekker gebakken vissie eten
en ongemerkt hebben ze dan pas later in de gaten
dat ze al urenlang met elkaar hebben zitten praten.
Zijn kleinzoon zit hem zijn grootse plannen te onthullen
en hoe hij dat in tijden denkt in te moeten vullen.
Die kleinzoon praat maar door en hij luistert aandachtig,
zo interessant,' t wordt hem haast te machtig
want in die plannen worden zijn verwachtingen,
ooit eens gedacht, nu mogelijk geacht door zijn nageslacht
hetgeen hem met blijdschap en genoegen vervuld.
Thuis zit hij nu weer in zijn luie stoel, met alleen zijn eigen gevoel,
terwijl een zee van tijd haast ledig aan hem voorbij glijdt,
overdenkt hij nu nog zijn allerlaatste verwachte gedachte:
dat eeuwig heil, dat is alleen nu nog zijn enig doel,
o Heer, ooit eens door U beloofd
en ook voor een ieder,
die in U geloofd.
Heel mooi Gert! Dat eeuwig Heil is ook ons enig doel!
BeantwoordenVerwijderen