Posts tonen met het label gezondheid. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gezondheid. Alle posts tonen

woensdag 16 maart 2016

20160214 Van moeite en van vertroosting en van dr. P.


Een jaar geleden werd ik gediagnosticeerd op de ziekte van Parkinson (dr. P.)  

Een progressieve aandoening waarvoor nog geen genezing mogelijk is. 

 Dr. P. kent vele gezichten en bij iedere patiënt is het weer anders.

Je levert in dat  geeft telkens weer verdriet
maar 't drijft mij niet tot wanhoop of paniek;
"Want het lijden van deze tegenwoordige tijd weegt niet op tegen wat ons in de toekomst geopenbaard zal worden".
Wat hierna volgt is mijn gevoel en beleving bij de 1e verjaardag van die dr. P.
Het is een brei van rijmelarij dat geen nog gedicht mag heten. 

Het gaat mij om de inhoud van het verhaal, 
en waar ik in vertrouwen op kan bouwen
en zaols u leest en ziet
ontbreekt ook een beetje humor niet.


1
Die dr. P. is nu sinds een jaar 
mijn onafscheidelijke partner, 
wij vormen samen een niet passend paar 
een ongewenst en storende relatie. 

Ik ken hem dus nog niet zo lang 
maar dr. P. laat zich geheid al gelden, 
geruisloos dringt hij listiglijk en slim 
steeds meer mijn lijf en leden binnen. 

3.
Hij streeft alzo gericht en progressief, 
naar een groter aandeel in mijn leven. 
Hij openbaart zich in mij op zo menig vlak
wat moet ik toch doen tegen al dat ongemak?

4.
Die dr. P bepaalt met gewisse zekerheid 
zelfs de lengte van mijn dromentijd, 
stelt buitengewoon brutaal en ongepast 
's nacht meerdere plaspauzes voor mij vast.
Mijn dolste dromen zijn ook van een korte duur,
'k slaap meestal onderbroken en niet lang 
bij uitzondering hoogstens maar zes uur.

5.
Na zo'n sporadisch ongestoord slaapmo(nu)ment 
wordt ik blij wakker, en met een voldaan gevoel 
geniet ik daarvan in bed nog even lekker na, 
'k ben dankbaar voor zo'n ongestoorde nacht
die, hoe voldaan, opeens nog is gekomen.

6.
Het lijkt wel haast een feestelijke morgen, 
om even te beginnen, zonder denkbare zorgen.
Ik rek en strek mijn trouwe stramme steunpilaren, 
in bed zo lekker lang en heel bevrijdend uit. 

7.
Die beide benen gaan dan rustig buitenboord
anders raakt mijn hoofd en evenwicht verstoord.
Heel vroeg verlaat ik stilletjes het echtelijk bed
waar Gré nog languit en zo lekker ligt te slapen

8. 
Maar toch, ik voel me goed, een hele vent, 
wel bijna voor de volle tachtig procent. 
Heel zachtjes ga ik dan naar benee,
mijn voeten zet ik heel voorzichtig neer,
en daal de trap af, bedachtzaam, tree voor tree.

9.
En daar, zo halverwege, op die trap, 
schiet mij spontaan een lied te binnen,
daardoor ontdaan, ik ben ook maar een mens,
begin ik geluidloos maar toch zo intens
opeens een haast vergeten lied te zingen.

10.
Dat lied, een psalmvers, ooit eens geleerd, 
op school en dat al weer zo lang geleden, 
ontvouwt zijn diepere betekenis, nu heden,
ik ben verbaasd want 't komt er nu toch zo maar uit

11.
Dat vreed', en aangename rust,
En milde zegen u verblij';
Dat welvaart in uw vesting zij,
In uw paleizen vreugd' en lust.
Om vriend en broed'ren spreek ik nu:
Die vrede zij en blijv' in u;........


12.
Die barstensvolle woorden breken open 
en leggen mij hun diep're dingen in mijn hoofd. 
Ik voel die vrede en die rust van binnen 
ze dringen dieper door in mijn gevoel. 
En 't hart, dat pompt die mooie dromen op 
doorstroomt de fijnste vezels in mijn gemoed. 

13.
Die vrede voel ik aan, vervult me en verblijdt. 
Een vrede van berusting en tevredenheid 
voor 't eigen leven in bijzondere omstandigheden
in dankbaarheid voor alles wat je ongevraagd toch krijgt.

14.
"Liefde" is daarbij een magisch toverwoord, 
die liefde geldt vooreerst mijn vrouw en mijn gezin, 
gekregen als geschenk, geen toevallig gelukkig lot.
maar ware zegen, uit genade, van onze goede God. 

15.
"Vertrouwen en berusting" hebben in de dingen, 
die onverwachts je zo maar overkomen.
De acceptatie van positieve ervaringen,
die vallen heus wel mee en stemmen gauw tevree,
maar dan de acceptatie van die negatieve feiten,
die blijven onbeheersbaar aan je lijf en leven slijten
en dat valt voorwaar soms echt niet mee.

16.
Maar dan zijn er van die ongekende dingen,
die stijgen in het leven boven alles uit,
het besef van zulke bevrijdende ervaringen
van Gods vertroostende genade, ooit eens beloofd, (Joh. 3:16)
dat alles, en ook alles, eens weer goed zal komen
voor wie in Hem, de goede God geloofd.

17.
Zo in gedachten kwam ik 's morgens toen naar benee,
bewust dat er zo al weer een nieuw jaar start
met dr. P …. maar ook de Heer gaat met me mee,
'k vind zo m'n rust en vrede, vertroosting voor 't benarde hart.


maandag 1 februari 2016

20160201 Stressbestrijding "hoe doe je dat?"

Mensen zijn van vlees en bloed en hebben zo hun gevoeligheden. In onze opgeschroefde prestatiemaatschappij kunnen die gevoeligheden gemakkelijk tot stress leiden. Niet alleen werk - maar ook allerlei psychische, fysieke of privéomstandigheden zijn gretige hofleveranciers van dat naargeestige ongewenste gevoel, samengevat als "Stress".
 Gezondheidsrisico.

Op de avond voor een ingrijpende hartoperatie in december 2012 vind iemand zich terug in een benepen sfeerloos kamertje in het MST te Enschede. Hij zit op de rand van het bed en dat voelt een beetje als de rand van zijn leven. Daar zit hij te zuchten en te steunen en hij staat werkelijk bol van de stress.
Hélemaal opgezwollen van de spanning is hij, heeft een verhoogde hartslag en een rood hoofd.
Zo af en toe steekt er iemand van het verplegend personeel een hoofd achter de deur om te vragen of alles goed is. Dat is het natuurlijk niet maar braaf zegt hij "oké", zo gaat dat gewoonlijk .

Dan komt er onverwachts op de late avond van die 3e december 2012 nog iemand binnen en dat is niet Sinterklaas. Wel een vrolijke Frans met zo'n typisch Italiaans accent, alsof hij net uit een gesynchoniseerde film van Sophia Loren is gestapt. Hij heeft niet het grote boek onder de arm maar een laptop. Het is een razend enthousiaste kerel, die z'n computer tot leven wekt, en op die late avond nog een programma met veel overtuiging uitpakt dat mooier is, dan een cadeau van een ongeloofwaardige heer S. Klaas.

Hij geeft een introductie van wat hij noemt "Cardiac Cohorence". In het kort; het hoe- en wat van het programma/oefening, de werkwijze en wat het uiteindelijk doet. Hij legt dat nader uit aan de hand van enkele filmpjes op Youtube, die te vinden zijn onder de naam Cardiac Cohorence.

Het is een simpele manier van gecontroleerd ademhalen, die rust geeft, je hartslag verlaagt en de productie van het stresshormoon bestrijdt en vermindert. Na deze uitleg mag ik het proberen en ik begin niet al te overtuigd aan de ademproef maar ik wil die aardige enthousiaste man toch niet teleurstellen.

Aan de hand van een golvende lijn op het scherm ademen.
· Met de lijn mee omhoog in 5 seconden rustig inademen door de neus,
· dan gedurende 5 seconden langzaam uitademen via de mond.
· 5 minuten lang volhouden .Zodoende adem je 6x per minuut in en uit en 30x per 5 minuten.  Aanbevolen wordt dit 1 tot 3x daags te doen.

Ik sta werkelijk versteld. Ik ben rustig, haal niet meer opgejaagd adem en zelfs dat opgezette gevoel ben ik ineens kwijt. Ik wordt nog verrast door mijn eigen spontane reactie: "Warempel, het werkt"!

Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder. En die oefeningen doe ik nog steeds, weliswaar niet iedere dag maar wel regelmatig. Het is een soort automatisme geworden. Op elk goed gekozen moment van de dag, zelfs op de fiets of in de bus op weg naar werk.

Als je op internet het woord "stress" intypt wordt je bedolven onder een massa aan informatie. Zoveel informatie, dat de hoeveelheid zelfs bijna stress oplevert.
Ben je gestressed, hou het simpel doe aan Cardiac Cohorence.
Het werkt!


Iedereen moet dit weten voordat je eh.....snap je .......
Goed voor de gezondheid.


Er is zijn nog een andere helpende stressbestrijders: 
Bidden en Zingen!
Die nacht zong ik wel honderd keer: 
'k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God
want in Zijn hand ligt heel mijn levenslot
....
.
't helpt echt, ik ben er nog!

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...