20170820 Onbevooroordeeld vrienden maken - Doorgrond mij, ken mijn hart o Heer

Enig onderzoek in de psyche van een ander mens
voldoet nooit aan des onderzoekers verwachte wens
geeft meestal blijk van een haast onmogelijke zaak
stelt wel helaas en vaak wat verborgen feiten aan de kaak.

Op zoek naar wat je nu van iemand anders vindt
is speuren in de kronkels van een lastig labyrint.
't Is gecompliceerd echt iemand te doorgronden
niemand is volmaakt, ieder heeft zijn verborgen zonden

Over een ander heb jij op voorhand wel jouw gedachten
wat jij van hem wilt of denkt te kunnen verwachten,
en meestal is dat als ik mij in jou niet heb vergist
nou juist datgene, wat je zelf zo erg ontbeert en mist.

Iemand echt leren kennen in een nieuwe relatie,
is maar beperkt en dat leidt soms tot eigen frustratie
Stel jezelf dan eerst de vraag wie jijzelf nu wel bent
om te beseffen dat jij jezelf nog onvoldoende kent.

De ander niet direct met lastige listige vragen bestormen
om geforceerd een afkeurende mening over hem te vormen
maar hem gewoon als je naaste in zijn eigen waarde laten
en niet zo snel oordelen, zoals helaas al zo velen.

Maar ga eerst eens bij jezelf heel intensief te rade
en wordt ontdekt aan dat jouw eigen stiekeme kwade
dat je nooit openlijk beleed maar waarvan je wel weet
dat God die in 't verborgen ziet, Hij vergeet dat zeker niet.

"Doorgrond mij, ken mijn hart, o Heer.
Zijn mijn gedachten tot uw eer?
Zie of mijn wegen heilig zijn,
mijn paden recht,mijn daden rein.
En doe mij toch met vaste schreden
de weg van eeuwig heil betreden".
(psalm 139:6)

Van zijn stiekeme bedreven zo zondige gedoe
was hij oprecht en gewetensvol zo hopeloos moe
kon die ongerechtigheid niet langer meer verdragen
schepte in God's liefde het grootste behagen.

Achtte verzoening door 't offer van Jezus dood zo groot
verachtte wat de zonde van de wereld hem bood.
Hij heeft voor God oprecht zijn zonden benoemd en beleden
Mag weten dat die genadig hem zijn vergeven en vergeten.

Hij koestert nu sterk het verlangen
nu onbevooroordeeld en geheel onbevangen
nieuwe vrienden in liefde tegemoet te treden.

Hij maakt nu zijn eerder afgewezen mensen uit het verleden
tot gewaardeerde vrienden als naasten in de wereld van heden
en vertelt ze hartstochtelijk en toegewijd, hoe dan
Jezus ook hun lot ten goede keren kan.

20160214 Van moeite en van vertroosting en van dr. P.

Een jaar geleden werd ik gediagnosticeerd op de ziekte van Parkinson (dr. P.)  

Een progressieve aandoening waarvoor nog geen genezing mogelijk is. 

 Dr. P. kent vele gezichten en bij iedere patiënt is het weer anders.

Je levert in dat  geeft telkens weer verdriet
maar 't drijft mij niet tot wanhoop of paniek;
"Want het lijden van deze tegenwoordige tijd weegt niet op tegen wat ons in de toekomst geopenbaard zal worden".
Wat hierna volgt is mijn gevoel en beleving bij de 1e verjaardag van die dr. P.
Het is een brei van rijmelarij dat geen nog gedicht mag heten. 

Het gaat mij om de inhoud van het verhaal, 
en waar ik in vertrouwen op kan bouwen
en zaols u leest en ziet
ontbreekt ook een beetje humor niet.

1

Die dr. P. is nu sinds een jaar 

mijn onafscheidelijke partner, 

wij vormen samen een niet passend paar 

een ongewenst en storende relatie. 

2 

Ik ken hem dus nog niet zo lang 

maar dr. P. laat zich geheid al gelden, 

geruisloos dringt hij listiglijk en slim 

steeds meer mijn lijf en leden binnen. 

3.

Hij streeft alzo gericht en progressief, 

naar een groter aandeel in mijn leven. 

Hij openbaart zich in mij op zo menig vlak

wat moet ik toch doen tegen al dat ongemak?

4.

Die dr. P bepaalt met gewisse zekerheid 

zelfs de lengte van mijn dromentijd, 

stelt buitengewoon brutaal en ongepast 

's nacht meerdere plaspauzes voor mij vast.

Mijn dolste dromen zijn ook van een korte duur,

'k slaap meestal onderbroken en niet lang 

bij uitzondering hoogstens maar zes uur.

5.

Na zo'n sporadisch ongestoord slaapmo(nu)ment 

wordt ik blij wakker, en met een voldaan gevoel 

geniet ik daarvan in bed nog even lekker na, 

'k ben dankbaar voor zo'n ongestoorde nacht

die, hoe voldaan, opeens nog is gekomen.

6.

Het lijkt wel haast een feestelijke morgen, 

om even te beginnen, zonder denkbare zorgen.

Ik rek en strek mijn trouwe stramme steunpilaren, 

in bed zo lekker lang en heel bevrijdend uit. 

7.

Die beide benen gaan dan rustig buitenboord

anders raakt mijn hoofd en evenwicht verstoord.

Heel vroeg verlaat ik stilletjes het echtelijk bed

waar Gré nog languit en zo lekker ligt te slapen

8. 

Maar toch, ik voel me goed, een hele vent, 

wel bijna voor de volle tachtig procent. 

Heel zachtjes ga ik dan naar benee,

mijn voeten zet ik heel voorzichtig neer,

en daal de trap af, bedachtzaam, tree voor tree.

9.

En daar, zo halverwege, op die trap, 

schiet mij spontaan een lied te binnen,

daardoor ontdaan, ik ben ook maar een mens,

begin ik geluidloos maar toch zo intens

opeens een haast vergeten lied te zingen.

10.

Dat lied, een psalmvers, ooit eens geleerd, 

op school en dat al weer zo lang geleden, 

ontvouwt zijn diepere betekenis, nu heden,

ik ben verbaasd want 't komt er nu toch zo maar uit

11.

Dat vreed', en aangename rust,

En milde zegen u verblij';

Dat welvaart in uw vesting zij,

In uw paleizen vreugd' en lust.

Om vriend en broed'ren spreek ik nu:

Die vrede zij en blijv' in u;........

12.

Die barstensvolle woorden breken open 

en leggen mij hun diep're dingen in mijn hoofd. 

Ik voel die vrede en die rust van binnen 

ze dringen dieper door in mijn gevoel. 

En 't hart, dat pompt die mooie dromen op 

doorstroomt de fijnste vezels in mijn gemoed. 

13.

Die vrede voel ik aan, vervult me en verblijdt. 

Een vrede van berusting en tevredenheid 

voor 't eigen leven in bijzondere omstandigheden

in dankbaarheid voor alles wat je ongevraagd toch krijgt.

14.

"Liefde" is daarbij een magisch toverwoord, 

die liefde geldt vooreerst mijn vrouw en mijn gezin, 

gekregen als geschenk, geen toevallig gelukkig lot.

maar ware zegen, uit genade, van onze goede God. 

15.

"Vertrouwen en berusting" hebben in de dingen, 

die onverwachts je zo maar overkomen.

De acceptatie van positieve ervaringen,

die vallen heus wel mee en stemmen gauw tevree,

maar dan de acceptatie van die negatieve feiten,

die blijven onbeheersbaar aan je lijf en leven slijten

en dat valt voorwaar soms echt niet mee.

16.

Maar dan zijn er van die ongekende dingen,

die stijgen in het leven boven alles uit,

het besef van zulke bevrijdende ervaringen

van Gods vertroostende genade, ooit eens beloofd, (Joh. 3:16)

dat alles, en ook alles, eens weer goed zal komen

voor wie in Hem, de goede God geloofd.

17.

Zo in gedachten kwam ik 's morgens toen naar benee,

bewust dat er zo al weer een nieuw jaar start

met dr. P …. maar ook de Heer gaat met me mee,

'k vind zo m'n rust en vrede, vertroosting voor 't benarde hart.

20160201 Stressbestrijding "hoe doe je dat?"

Mensen zijn van vlees en bloed en hebben zo hun gevoeligheden. In onze opgeschroefde prestatiemaatschappij kunnen die gevoeligheden gemakkelijk tot stress leiden. Niet alleen werk - maar ook allerlei psychische, fysieke of privéomstandigheden zijn gretige hofleveranciers van dat naargeestige ongewenste gevoel, samengevat als "Stress".

 Gezondheidsrisico.

Op de avond voor een ingrijpende hartoperatie in december 2012 vind iemand zich terug in een benepen sfeerloos kamertje in het MST te Enschede. Hij zit op de rand van het bed en dat voelt een beetje als de rand van zijn leven. Daar zit hij te zuchten en te steunen en hij staat werkelijk bol van de stress.
Hélemaal opgezwollen van de spanning is hij, heeft een verhoogde hartslag en een rood hoofd.
Zo af en toe steekt er iemand van het verplegend personeel een hoofd achter de deur om te vragen of alles goed is. Dat is het natuurlijk niet maar braaf zegt hij "oké", zo gaat dat gewoonlijk .

Dan komt er onverwachts op de late avond van die 3e december 2012 nog iemand binnen en dat is niet Sinterklaas. Wel een vrolijke Frans met zo'n typisch Italiaans accent, alsof hij net uit een gesynchoniseerde film van Sophia Loren is gestapt. Hij heeft niet het grote boek onder de arm maar een laptop. Het is een razend enthousiaste kerel, die z'n computer tot leven wekt, en op die late avond nog een programma met veel overtuiging uitpakt dat mooier is, dan een cadeau van een ongeloofwaardige heer S. Klaas.

Hij geeft een introductie van wat hij noemt "Cardiac Cohorence". In het kort; het hoe- en wat van het programma/oefening, de werkwijze en wat het uiteindelijk doet. Hij legt dat nader uit aan de hand van enkele filmpjes op Youtube, die te vinden zijn onder de naam Cardiac Cohorence.

Het is een simpele manier van gecontroleerd ademhalen, die rust geeft, je hartslag verlaagt en de productie van het stresshormoon bestrijdt en vermindert. Na deze uitleg mag ik het proberen en ik begin niet al te overtuigd aan de ademproef maar ik wil die aardige enthousiaste man toch niet teleurstellen.

Aan de hand van een golvende lijn op het scherm ademen.
· Met de lijn mee omhoog in 5 seconden rustig inademen door de neus,
· dan gedurende 5 seconden langzaam uitademen via de mond.
· 5 minuten lang volhouden .Zodoende adem je 6x per minuut in en uit en 30x per 5 minuten.  Aanbevolen wordt dit 1 tot 3x daags te doen.

Ik sta werkelijk versteld. Ik ben rustig, haal niet meer opgejaagd adem en zelfs dat opgezette gevoel ben ik ineens kwijt. Ik wordt nog verrast door mijn eigen spontane reactie: "Warempel, het werkt"!

Inmiddels zijn we ruim 3 jaar verder. En die oefeningen doe ik nog steeds, weliswaar niet iedere dag maar wel regelmatig. Het is een soort automatisme geworden. Op elk goed gekozen moment van de dag, zelfs op de fiets of in de bus op weg naar werk.

Als je op internet het woord "stress" intypt wordt je bedolven onder een massa aan informatie. Zoveel informatie, dat de hoeveelheid zelfs bijna stress oplevert.
Ben je gestressed, hou het simpel doe aan Cardiac Cohorence.
Het werkt!

Iedereen moet dit weten voordat je eh.....snap je .......
Goed voor de gezondheid.


Er is zijn nog een andere helpende stressbestrijders: 
Bidden en Zingen!
Die nacht zong ik wel honderd keer: 
'k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God
want in Zijn hand ligt heel mijn levenslot
.....
't helpt echt, ik ben er nog!

20150212 dr. P.

Op 02-02-2015 werd bij  mij de ziekte Parkinson vastgesteld. In de eerste emotie van deze confronterende ontdekking schreef ik het volgende;

-----------------------

We waren precies op tijd. De wachtkamer was verder leeg.

Het is allemaal snel gegaan.  Eergisteren nog bij de huisarts. Een bezoek dat ik zolang mogelijk had uitgesteld. Hij stuurde mij snel door naar een specialist.

En nu zitten we daar amper of mijn naam wordt genoemd door een vriendelijke statige man.

Een blauwe spijkerbroek met een maagdelijk witte stofjas als boegbeeld voor steriele medische betrouwbaarheid. Daarbovenuit stak een vriendelijk open gezicht met een volle bos grijs haar en geruststellende ogen.

Hij noemde zijn naam en ikke de mijne. We gaven elkaar de hand.

Nadat ik mijn verhaal had gedaan en hij zijn vragen had gesteld, moest ik een paar testjes doen.

Dr. Stofjas had voldoende informatie verzameld en zei: "En nu ga ik je vertellen wat je hebt".

Zijn verhaal was heel herkenbaar. Vele van door mij in de loop van de tijd verzamelde kwartjes vielen op z'n plek en veranderden in keiharde confronterende guldens.

En trouwens, zo zei hij: "Mijn naam is niet dr. Bibber maar ik heet Parkinson".

Dr. P.  wordt mijn ongewilde gezel

en ik raak hem aan de straatstenen niet meer kwijt.

Hij is erbij als ik wankel wandel,

als mijn voet hoorbaar klappert

en mijn hand niet doet wat mijn hoofd wil.

Ik wist natuurlijk al stilgehouden en ontkennend langer, dat er mogelijk iets in mijn bovenkamer niet klopte maar er kwam toch nog een vreemde aap uit de medische mouw.

Misschien wordt ik wel ....

een rillend riet.....

met rammelende ledematen....

en een ieder die het ziet…

heeft het in de gaten

en legt daarmee zijn vinger

op mijn zere plek.

Dat was dus even slikken en na een emotionele eruptie reizen we  breed ademend vrolijk verder in het verwachtingsvolle lieve leven.

Van de tandem stappen we nu over op de driewieler;

mijn vrouw en ik met dr. Parkinson achterop.

Een andere drieëenheid...

reist parallel en heel gedwee..

in vertrouwen en vertroosting

mee lijdend met ons mee:

de Vader,  Zoon en Heilige Geest.

Want:

iedereen moet het weten en erkennen;

We leven slechts bij de gratie Gods!

20130321 Een toren van kracht!

 Met verbazing stelden we verschrikt vast, dat we al weer 14 jaar wonen in ons “nieuwe” huis.

Dat huis ligt in een rechthoekig hofje, waarin je rond kunt rijden, strak ingeklemd tussen Koningsweg, Bouwmeesterstraat, het kerkhof en een watertje, dat de naam Lindebeek meekreeg.

Er staan 58 woningen van 3 verschillende types  en grootte,  gebouwd door een lokale bouwonderneming.

Destijds is het plan in de markt gebracht als de “Torenhof “ en dat niet zonder reden.

We leven namelijk onder de rook en de slagschaduw van de watertoren en dat doen we overigens met veel plezier. Vanuit onze  woonkamer zien we de watertoren prominent uitsteken boven de andere woningen.

Het is een robuust gebouw, een betonnen kolos,  van bakstenen opgetrokken. Hij straalt kracht uit.

Met zijn lengte van 40,80 meter is hij het grootste gebouw van Vriezenveen. Dat is nog altijd ruim meer dan de torenspits van de Grote Kerk. De drempel van de watertoren ligt exact op 10 meter boven NAP.

Die betonnen kolos is ons oriëntatiepunt als we van elders weer naar huis rijden. Bij het naderen van Vriezenveen uit verschillende windstreken is het altijd de wateroren die het eerst op de horizon duidelijk zichtbaar vanuit de aardbodem omhoog priemt, een blikvanger. Als we de toren zien dan weten we, we zijn bijna thuis.

Iedereen denkt dat ie rond is maar een aandachtige beschouwing maakt duidelijk, dat hij eigenlijk achthoekig is. Zijn eigenlijke vorm is moeilijk te beschrijven. Hij is gesierd met een glad gestreken  mantel aan de bovenzijde. Uit eigen bevinding weet ik, dat achter deze mantel, op grote hoogte een betonnen, met water gevulde, bak zit. Die waterbak heeft een volume van 295 m³.  Dit hoge water heeft vanaf 1934 decennia lang gezorgd voor de druk op de kraan. Om deze bak heen ligt een smal gangpad waar je rond kunt lopen. Vanaf dit pad kun je via ramen, rondom gans Vriezenveen van alle kanten en van grote hoogte bekijken. Een mooier uitzicht  is er niet.

De functionaliteit van de toren is aan de ontwikkeling van de techniek, moderne drukstations en – pompen, ten onder gegaan. Nutteloos staat hij nu daar. Verkocht aan een buurman, die op deze manier, met instemming van de hele buurt, wil voorkomen, dat hij ten prooi valt aan geldbeluste ontwikkelaars voor (niet gewenste) commerciële activiteiten.

Maar ondanks zijn nutteloosheid staat hij daar, pal en onbeweeglijk,  alle seizoenen,  en trotseert wind en water in allerlei vormen en krachten.

Nog steeds het grootste gebouw van ons dorp, een markant gebouw, afgedankt en zonder enige functie, toonbeeld van  vergane glorie, een historisch document.

Bijna mijn hele leven heb ik in Vriezenveen gewoond. Ik ben er geboren en getogen. Geboren uit gelovige ouders, christelijk opgevoed in huis, kerk en school. Van het begin van mijn conceptie was God er al in mijn leven, eerst onbewust daarna kinderlijk bewust en gegroeid naar enige christelijke volwassenheid. Altijd bewust van Gods aanwezigheid in de wereld en mijn persoonlijke leven. Altijd was Hij daar, sterk als een toren. Hij is als een muur om mij heen, een vast gebouw waarin het goed wonen is. In moeiten en zorgen kun je altijd blijven hopen en bidden tot die Rots, die toren van kracht en trouw, al lijkt de hemel, wanneer moeiten en zorgen zich opstapelen, soms ook van koper. Uiteindelijk komt toch alles goed.

Mijn favoriete gospelartiest Matthew Ward heeft  een eigen muzikale versie van psalm 61 op CD gezet. In het refrein bezingt hij God: “A tower of strength against the enemy. And let me dwell in thy tent forever.”

Op z’n Nederlands: Een toren van kracht tegen de vijand. En laat mij altijd in uw tent mogen verblijven.

Vanuit zijn hoge toren stort God stromen van levend water over ons heen. Tel uw zegeningen dag aan dag.

Dat is mooi, niet waar? Dat alles geeft rust en zekerheid in deze toch al zo gecompliceerde en geseculariseerde wereld.