van starheid, liefdeloosheid en van naastenliefde en menselijk meedogen

Trouw heeft hij immer betracht

van wat hij doorgaans dacht 

dat er van hem werd verwacht.

Naastenliefde  en menselijk meedogen

stonden hem als hoogste goed 

voortdurend voor ogen.

Hoorde hij in zijn omgeving enig hulpgeroep

dan stond hij daar als eerste op de stoep,

verkeerde er een plaatsgenoot in nood

hij was 't die direct zijn hulp aan bood.

Zonder enig onderscheid van de persoon 

was naastenliefde en ander hulpbetoon

 hem dagelijks helemaal zo gewoon.

Ongevraagd vervulde hij iemands verlangen

zonder daarvoor een tegenprestatie te ontvangen.

Een man, zo simpel en eerlijk van hart 

dat vond men eigenlijk wel bijzonder apart.

Voor hen bleef hij altijd een vreemde gast 

die nimmer in hun  strenge dorpskader past

Lang geleden was hij in hun dorp komen wonen

om zich volgens hen vrijmoedig en onaangepast

in hun gesloten gemeenschap te durven vertonen.

Binnen de dorpse samenleving werd streng geleerd

alles wat van buiten komt is vreemd en dus verkeerd

Hoe veel goeds hij ook deed hij werd nooit vertrouwd

maar als vreemde blijvend gewantrouwd.

Over hem ontstond een ironisch en komisch verhaal

brutaal ging men met de waarheid aan de haal

Niemand kende zijn verleden en zijn achtergrond

niemand, die dat ook maar echt belangrijk vond

voor hen was hij was gemakkelijk te gebruiken

om zijn recht en hun eigen geweten te  ontduiken.

Jaren sleepten zich zo voort; hij is inmiddels een oude man

is uitgewerkt omdat hij het echt niet meer volbrengen kan, 

Hij zit altijd maar thuis, heel alleen in dat grote oude huis

en ook niemand uit het dorp die nog bij hem komt, 

hij is eenzaam en zijn leven is totaal verstomd.

Op een dag werd hen door de notaris gemeld

dat hun nooit echt erkende weldoener en held

 was heengegaan en zijn woning en al zijn geld

aan de hele dorpgemeenschap had vermaakt

Daardoor geraakt zijn  ze totaal van de kaart.

en nu voor 't eerst in schuld  en  in rouw gehuld.

Die starre traditie deed de menselijkheid verbleken

maar die simpele man heef altijd wel geweten

dat zijn dood voor eens en voor altijd

die liefdeloosheid daar kan doorbreken.

(Die simpele man was een volgeling van Jezus)

van een rijke man en een gulle vrouw

Ik leefde altijd mijn eigen leven 
trok mij van niemand ook maar ooit iets aan 
wat ik nu ben, dat heb ik toch immers allemaal zelf gedaan!

Zelfredzaamheid , dat was al die lange tijd mijn streven, 
iedereen heeft gewoon een eigen verantwoordelijkheid.
Je moet het immers zelf maken om je leven te vervolmaken, 
de sterke heeft daarbij succes en een zwakkeling gaat op de fles.
Dat is jammer dan, maar ja, daaraan heb ik toch gewoon: schijt !

Ik genoot volop van het leven, ik zoog het helemaal op
'k bleef altijd ongebonden daar heb ik nooit last van ondervonden.
Vrouwen liepen te hoop en voor geld is immers alles te koop.

Maar toen kwam ook voor mij de grote ommekeer
ik die grote held met al zijn geld als zekerheid
had eens teveel op 't geld en 't geluk vertrouwd 
verkeerd belegd en was opeens alles volledig kwijt
en smadelijk word ik door iedereen nu nagejouwd.

Ze noemen mij bloedzuiger, een narcist, de ander zegt weer egoïst
ik snap het niet, heb ik mij dan toch zo in mijzelf vergist?
Mij wordt nu onverbloemd  verweten: Jij, jij hebt helemaal geen geweten
Ik heb met al dat geld mij nooit  van mijn naastenplicht gekweten.

Ik kom nu tot besef, ja, de schellen vallen mij nu echt van de ogen
ik was miezerige  vent, een egoïstisch financiële zakelijke krent
en kende met de zwakkeren onder ons geen enkel mededogen.

Die held zonder geld is nu op hulp van anderen aangewezen
heeft nu zijn thuis in een kamertje van het bejaardenhuis
hij voelt zich voor het eerst alleen, voor hem een triest en onbekend fenomeen.

Eén kamer verder woont een oude lieve vrouw, zij heet Cato
die tachtigarige Cato kwam vandaag wel heel feestelijk op de foto.
De burgemeester was er en bracht haar mooie bloemen mee
en alles werd opgenomen en uitgezonden voor de lokale TeeVee

Veertig jaar heeft zij zich gewijd aan het geven van vrijwilligheid
aan tal van maatschappelijke  organisaties zo breed verspreid.
Na de vroege dood van haar man heeft zij toen openlijk beleden
ik ga de rest van mijn leven ten gunste van mijn naaste besteden.

En die rijke stinkerd van toen en nu zo arm als Job
keek van een afstandje toe en nam dat alles in zich op
sloeg heel moe en zo beschaamd zijn beide ogen toe.

Terneergeslagen gaf hij haar toch welgemeend de hand
zij zag hem in de ogen, die liepen met tranen vol;
zij aaide hem toen troostend en vergevingsvol 
zo liefkozend  over zijn oude bol;

20170820 Onbevooroordeeld vrienden maken - Doorgrond mij, ken mijn hart o Heer

Enig onderzoek in de psyche van een ander mens
voldoet nooit aan des onderzoekers verwachte wens
geeft meestal blijk van een haast onmogelijke zaak
stelt wel helaas en vaak wat verborgen feiten aan de kaak.

Op zoek naar wat je nu van iemand anders vindt
is speuren in de kronkels van een lastig labyrint.
't Is gecompliceerd echt iemand te doorgronden
niemand is volmaakt, ieder heeft zijn verborgen zonden

Over een ander heb jij op voorhand wel jouw gedachten
wat jij van hem wilt of denkt te kunnen verwachten,
en meestal is dat als ik mij in jou niet heb vergist
nou juist datgene, wat je zelf zo erg ontbeert en mist.

Iemand echt leren kennen in een nieuwe relatie,
is maar beperkt en dat leidt soms tot eigen frustratie
Stel jezelf dan eerst de vraag wie jijzelf nu wel bent
om te beseffen dat jij jezelf nog onvoldoende kent.

De ander niet direct met lastige listige vragen bestormen
om geforceerd een afkeurende mening over hem te vormen
maar hem gewoon als je naaste in zijn eigen waarde laten
en niet zo snel oordelen, zoals helaas al zo velen.

Maar ga eerst eens bij jezelf heel intensief te rade
en wordt ontdekt aan dat jouw eigen stiekeme kwade
dat je nooit openlijk beleed maar waarvan je wel weet
dat God die in 't verborgen ziet, Hij vergeet dat zeker niet.

"Doorgrond mij, ken mijn hart, o Heer.
Zijn mijn gedachten tot uw eer?
Zie of mijn wegen heilig zijn,
mijn paden recht,mijn daden rein.
En doe mij toch met vaste schreden
de weg van eeuwig heil betreden".
(psalm 139:6)

Van zijn stiekeme bedreven zo zondige gedoe
was hij oprecht en gewetensvol zo hopeloos moe
kon die ongerechtigheid niet langer meer verdragen
schepte in God's liefde het grootste behagen.

Achtte verzoening door 't offer van Jezus dood zo groot
verachtte wat de zonde van de wereld hem bood.
Hij heeft voor God oprecht zijn zonden benoemd en beleden
Mag weten dat die genadig hem zijn vergeven en vergeten.

Hij koestert nu sterk het verlangen
nu onbevooroordeeld en geheel onbevangen
nieuwe vrienden in liefde tegemoet te treden.

Hij maakt nu zijn eerder afgewezen mensen uit het verleden
tot gewaardeerde vrienden als naasten in de wereld van heden
en vertelt ze hartstochtelijk en toegewijd, hoe dan
Jezus ook hun lot ten goede keren kan.