20161113 De koning met zijn eksteroog

In 1967 deed ik examen voor de ULO.

Voor het vak Frans hadden wij een gedicht ingestudeerd,

dat begon met: "Un roi d'Espangna ou bien de France" enz… ….

over een koning met een eksteroog.

 Vanochtend heel vroeg, al bij 't krakend krieken van de dag

sprong geheel ongevraagd dat reeds meer dan half vervaagde

maar o zo geinige gedicht spontaan in mijn gedachten.;

dat overdenkend en daaraan enige aandacht schenkend,

mag u dan hierna het volgende verwarde verhaal verwachten.

20161113 De koning met zijn eksteroog

Een Spaanse of misschien wel een Franse koning

zit op zijn zelf ingebeelde en zo hoogverheven troon:

't is werkelijk een knullige en kostelijke vertoning.

De koning zit daar maar wat grappig en zo hoog omhoog

in 't volle licht met een verbeten grimas op z'n gezicht

vanwege een gemeen en sterk stekend eksteroog.

In zijn paleis loopt hij nu overdreven en opzettelijk mank

om enig meelij bij bevolking en bedienden op te wekken

maar heel het land kan daar echt niks zieligs in ontdekken.

Hij laat zich gaan, stelt zich daarbij zo lachwekkend aan

loopt mank, soms links en dan weer rechts, omdat hij zich vergist

en in zijn statelijke gang, heel stom, dan net een wankel stapje mist.

Zoals dat dan meestal gaat, heeft hij door deze oliedomme daad

bij volk en vaderland daar geen enkel respect mee opgewekt

maar bereikt zo onbedoeld toch een eenheid van samenhorigheid.

't Is echt te dol want nu liep heel het volk, ja, dat voor de lol

voor hem als dank, allemaal opzettelijk een beetje mank;

en dat was zodoende aanleiding tot grote landelijke hilariteit.

20161109 Is God nog in ons midden?

Is God nog in ons midden?
Is dat nu een wezenlijke of toch weer zo'n softe vraag,
die in 't verborgen daagt in veel verwarde harten.
Die vraag speelt ook een "goedgelovig" christen,
echt ongewild maar toch wel eens danig parten.

We leven in een vrijdenkende moderne tijd
van no-nonsense en van concrete werkelijkheid.
De moderne mens wil geen zinloze tijd meer verknoeien
om zich met de abstractie van 't christelijk geloof te vermoeien.

Die vraag werd ons wel heel concreet gesteld
in een preek, die ons afgelopen zondag werd verteld
voor dat thema moeten we nu ook nog zelf aan het werk
voor 't vervolg aanstaande zondag, weer in onze kerk

De vraag: of God nog in ons midden is
is voor menig christen, onbetwist en heel gewis
een zekerheid van dingen waarop zij hopen
en waarvan het bewijs te vinden is
in de bijbel en in 's mensen levenslopen
als een vast en onvervalst getuigenis.

Is God nog in mijn midden?
als ik hem niet zie en ook niet hoor
als ik Hem nu aanroep in mijn bidden
of met mijn leven Hem misschien niet bekoor.

Is Hij dan al die tijd, mij onwetend nabij geweest?
Verbazingwekkend en toch weer zo verblijdend
mag ik zeker weten: Hij is en was er met zijn Heilige Geest.

De werking van Gods Geest in u en mij
is niet afhankelijk van ons denken of ervaren.
Die Geest laat ons niet achter in een onzeker lot
en brengt benarde of verwarde mensen tot bedaren
en maakt de menselijke wil weer stil …. tot God.

De genade van Vader, Zoon en Heilige Geest,
werkt voortdurend onvermoeibaar door ons en alles heen
dat houdt ons als wankele christenen
in dit aardse leven nog stevig op de been.

Wie op de Heer vertrouwt
heeft zeker niet zand gebouwd
en Gods vertrouw' lijk omgang vindt
nog steeds de ziel waar zijn vrees in woont.

© Gert Pape

20161027 Pimpeltje en een blaadje

Op ons kleurig klinkerpaadje
pleegt pimpeltje enig gestoei
met een herfstig eikenblaadje
dat gevallen……
net even voorbij woei.

20161101 Katerjanspad te Vriezenveen

De tijd van herfst, ...alles vervalt en nog meer verdort
maar mijn innerlijk gevoel komt nimmer niets tekort
'k betreur echter de mens, die in een droef herfstig dippie stort
'k spreek uit de wens om hen weer op te fleuren:
"kijk naar dat gouden gras met die diepgele kleuren".


Die ranke stengels blijven de gele kleur behouden
al worden ze vertrapt, vertreden en wordt erover gelopen
houd toch je eigen kleur vast en wordt daarna dan blij verrast
straks in de lente wordt alles zo gewoon weer fris en groen
heb vertrouwen en daarmee zul je het nu moeten doen,

20161026 van een winterkoninkje en geduld

Hij was al dagen lang te horen
met zijn hoge harde korte tonen
die zich diep in je oren boren.

Dat maakt natuurlijk wel nieuwsgierig
en 't kost lang wachten en veel geduld
maar 't geluid werd uiteindelijk toch onthuld

Hij is heel beweeglijk en zo vliegensvlug
en zit ook nog geen enkel ogenblik stil,
maar was toch slechts kort van goede wil.

Een winterkoning maakte z'n opwachting
hij poseerde voor een korte vertoning
zo kreeg 't geduld uiteindelijk nog z'n beloning.

mooi getekende roofvogel

Door Google foto's worden ongevraagd albums gegenereerd van je eigen foto's. Soms is de kwaliteit daarvan beter dan eigen mogelijkheden,Zo ook deze roofvogel. Foto van 14 mei Veeneindeweg te Vriezenveen.

20161022 de tijd van je leven - als de loop der seizoenen

De maand verzamelt z'n 30 dagen
een etmaal beslaat wel 24 uur,
tijd lijkt lijdzaam zichzelf te dragen.
Momenteel is nu en nu ook heden
maar is morgen al weer verleden,
Oh mens, bedenk toch wel:
tijd gaat wel ontzettend snel.

De Formeerder van de dag,
denkt niet termen van de tijd
zijn dagen rijgen zich aaneen,
tot in eindeloze eeuwigheid.

Van Hem krijgt ieder mens
lengte van levenstijd toegekend
bedenk dan wel, we hollen snel,
naar 't ons overrompelend end
Ja, tijd is een ongrijpbaar fenomeen:
't glipt ons door de vingers heen.

Gezondheid, liefde en geluk,
een lekker lang leven hier op aarde,
dat is de allergrootste wens,
van elk der dagen minnend mens.
Een diep verlangen naar een tijd
in oneindige onaantastbaarheid,
een verzuchting naar tijdloze volmaaktheid,
als stille wens van een ongekende waarde.

De mens, moet toch weten van levensfases
van groei en bloei en ups and downs;
hij weet 't wel maar voorziet ze vaak niet
welke voor hem liggen in 't verschiet
totdat ze zich onaangekondigd melden
en aan 't lijf of leven zich laten gelden;
en die hij in de hem nog toekomende jaren
zelf, met Gods hulp, zal moeten ervaren.

Grote verschillen in die levenstijden
zijn helaas niet altijd te vermijden
maar elk bewust belevend mens,
die herkent kent ze zeker wel
Ze zijn wel te vergelijken
met de natuur - jaargetijden
en lopen daarmee evenwel
haast symmetrisch parallel.

De lente heb ik heel goed gekend
en ben daarmee toch zeer verwend;
de zomer heb ik mogen beleven
als de mooiste tijd van het gezegend leven
Nog voor de kerst wordt het nu toch herfst
en ervaar nu toch wel enige hinder,
't wordt daardoor fysiek toch wel wat minder.

Maar herfst geeft mooie en diepe kleuren
waardoor het late leven nog volop kan fleuren.
Ik denk: een strenge winter komt er nooit
want ruim daarvoor is alles al voltooid;
we worden dan al voor de laatste reis gehaald
daarvoor heeft Jezus de ticket al betaald.