The souls of the rightheous are in the hand of God

De Holterberg is een prachtig natuurgebied op de Sallandse Heuvelrug.
Op deze plaats is ook de Canadese Oorlog Begraafplaats gevestigd.
Daar ligt een Canadese naamgenoot begraven:

 John Charles Pape

In de overgang van april naar mei kent Nederland een aantal vlagdagen. Gedurende die tijd blijft bij ons de vlag stand-by voor de volgende publieke vertoning. Op Koningsdag hangt hij de ganse dag, rijk gedrapeerd met wimpel. Zo vertolkt hij ons nationaal gevoel van saamhorigheid en liefde voor het Koningshuis en de historie van ons land.

Op 5 mei hangt hij weer de ganse dag,  nu zonder wimpel. Op die manier geven wij uiting aan onze blijdschap, dat we nu al weer 70 jaar in vrede mogen leven.

Tussen beide dagen in hangt hij slechts enkele magere maar gedenkwaardige uurtjes halfstok op de avond van de 4e mei ter herdenking aan hen die hun leven lieten zodat wij nu in vrijheid en vrede kunnen leven. Dat herdenken is een absolute must om tot het besef te komen van de waarde van de vrijheid. Dat vieren gaat nu eenmaal niet zonder “herdenken”.

Dat herdenken gebeurt in alle gemeenten in Nederland en op militaire begraafplaatsen. Dan worden er kransen en bloemen gelegd. Zo ook op de voor ons dichtstbijzijnde Canadese militaire begraafplaats te Holten. We hebben die plaats in de loop van de jaren meerdere malen bezocht. Op deze plek van bezinning liggen maar liefst 1394 militairen begraven.

In grafnummer IV.H.8 ligt een Canadese naamgenoot begraven: luitenant John Charles Pape, oud 25 jaar, afkomstig uit Edmonton (Alberta) zoon van John Andrew en Frances Pape en hij was getrouwd met Velma. In de strijd voor onze vrijheid liet hij op 7 april 1945 het leven. Nog geen maand later waren we bevrijd. Hij is voor mij symbool geworden om het herdenken persoonlijk vorm te geven.

Destijds toen de kinderen nog klein waren hebben dat graf ook opgezocht. We hadden geen bloemen bij ons. De kinderen zochten kleine madeliefjes in het gras en legden die op de steen.

De site "Commonwealth War Graves Commission" geeft informatie over gevallen militairen. Na enig onderzoek hierin valt af te lezen, dat er wereldwijd 41 militairen met de naam Pape zijn omgekomen en het geeft verder aan waar ze met eer zijn begraven.

John Charles Pape,

John was officier bij The Royal Canadian Infantry Corps en diende als vrijwilliger onder de Canloan  - regeling tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tegen het einde van 1943 had de oorlogsstrijd zoveel slachtoffers geëist waardoor dit had geleid tot een tekort aan jonge officieren in het Britse leger.

De Britten sloten toen een overeenkomst met het Canadese leger om te helpen bij het opvullen van deze leemte. Onder die regeling hebben 673 Canadese officieren op vrijwillige basis gediend in het Britse leger.  Zij dienden in infanterie regimenten, maar ook enkele bij de Luchtmacht (Airborne)

John was ingedeeld bij het Parachutisten Bataljon. Hij nam  op 3 juli 1944 in Normandië tijdelijk het bevel over van de pelotonscommandant van de B Coy, van majoor Keene, nadat deze gewond was geraakt bij de aanval op een door de Duitsers bezette boerderij (Bob's Farm) in Le Bois de Bavent. (Normandië)

Een maand later keerde het bataljon terug naar het Verenigd Koninkrijk en John werd vervolgens als parachutist ingedeeld bij de Britse Royal Airforce vanaf oktober 1944.

Hij vocht met het bataljon in de Ardennen en nam later op 24 maart 1945  als commandant van 4 Platoon B Coy deel aan de laatste grote geallieerde parachute - en zweefvliegtuigaanval van de Operation Varsity en ze staken de Rijn over.

Een paar dagen later op de avond van 27e maart werd de brigade opgehouden door licht geweervuur van vijandelijke troepen. Een patrouille onder  bevel van John werd er door de commandant heen gestuurd om te helpen bij het opruimen van de vijandelijke geweerposities .

Het bataljon zette zijn opmars voort naar het oosten en zij bereikten op 7 april Petershagen, gelegen tussen Osnabrück en Hannover. Ze trokken  met gemotoriseerd  vervoer verder naar het oosten en stuitten om ongeveer 14:30 uur plotseling op vijandelijke troepen, die het vliegveld van Wunstorf verdedigden, hoewel eerdere verkenning had gerapporteerd dat dit was verlaten.

John werd daarbij in een hinderlaag gedood, als één van de belangrijkste personen van het B Coy. Tijdens het gevecht, waarbij ook het 13e en het 7e Bataljon waren betrokken, verloren 6 mensen hun leven en raakten er 21 gewond. Deze mensen zaten bij die hinderlaag bijna allemaal in de eerste vier trucks van de B Coy.

Luitenant John Pape overleed op 7 april 1945, 25 jaar oud, en is hij nu begraven op de Oorlog Begraafplaats te Holten in Nederland.

Op zijn grafsteen staat de tekst: "The rightheous  are in the hand of  God."

20140430 Koninklijk verkouden

Een herinnering aan oud Koninginnedag

Op de 30e april 2014 om 07.13 uur stap ik in de trein van Almelo naar Enschede.

Schuin tegenover mij aan de andere kant van het looppad zit een man voorovergebogen op z’n laptop te staren. Een zakdoek in zijn hand en hij begint luidruchtig te snotteren.

Na gedane arbeid bestudeert hij aandachtig het resultaat alsof hij daar de meteorologische verwachting van vandaag in af kan lezen. Hij kijkt waterig uit zijn ogen en zijn neusvleugels zijn rood gekleurd.

In Hengelo stapt er een andere jongeman in en neemt plaats tegenover Hans  Snotterjans.
Het eerste wat hij doet is een wel hééééle lange papieren zakdoek uit zijn rugtas pakken, juist…. een rol closetpapier. Ook hij begint te toeteren en samen spelen ze Opus 13 van de componist S. Verkouden. Ik kijk om me heen, het treinstel rond, om ronddwarrelende bacillen of pollen te ontwaren.

Even later zit ik op mijn werk achter mijn bureau en komt mijn collega binnen. Nog voordat zij mij een goede en vooral een gezonde goedemorgen heeft gewenst, pakt zij een zakdoek en blaast erin als was het een tuba.

"Wat zit er vandaag toch in de lucht?" vraag ik mij af.

Ohh…… ja, het is vandaag 30 april, oud Koninginnedag.

De verjaardag van Prinses Juliana en ook Koninginnedag onder Beatrix.

Ik denk in stilte nog even aan onze geliefde oud -koningin Beatrix.

Ik vraag me af wat ze nu zal doen?

Oh… ik denk waarschijnlijk niks want ze zal ook wel dik verkouden zijn.

In  gedachten zie ik haar voor mij,

met een zakdoek in haar hand,

voorzien van een oranje geborduurd kroontje,

en zachtjes blaast zij het Wilhelmus.

Gert Pape

20180408 Over de puzzel van het leven

Het leven lijkt een puzzel waarin je voortdurend op zoek bent naar het ontbrekende stukje.

Net wanneer je denkt het gevonden te hebben ben je er aan andere kant weer eentje kwijtgeraakt.

Het leven is een uitdaging waarin wij tal van kansen en keuzes voorgeschoteld krijgen . Maar hetgeen  soms zo aantrekkelijk lijkt  te zijn is maar erg moeilijk te verwezenlijken.  Twijfel en onzekerheid moeten worden overwonnen en moed getoond worden om haast onmogelijke zaken aan te durven pakken.  

Het is zo triest om aan het eind te moeten constateren dat je niet echt geleefd hebt of dat je kansen hebt laten liggen. Om aan het eind te moeten verzuchten: "Ach had ik dat maar anders of eerder gedaan". 

Jaag  je dromen na en maak ze waar, zei ik onlangs nog tegen een kennis, die met haar gezin geëmigreerd  is naar een uithoek in Noorwegen.  Op zoek, ja..naar wat?  Ja, onthaasten en op zoek naar rust en een leven in de ruimte van een vredige omgeving.

Ik had ook mijn dromen van mooie oorden. Boeken gelezen over Canada en Amerika. Boeiende beschrijvingen van New England over de oostkust van Amerika met de staten Maine, New Hampshire en Vermont en andere. Ik heb mij maar al te graag mee laten slepen in het boek van James Mitchener,  in een eigen beleving  van  de Chesapeak Bay.

Maar heb nooit dat avontuur aangedurfd omdat ik zo aan de familie hang en bang was, dat ik straks een puzzelstukje mis terwijl ik elders net dat ontbrekende stukje gevonden dacht te hebben. 

Ik heb ook zeker kansen en mogelijkheden laten liggen maar ja …….ik eh… , ik droom, …… droom  dan ook zo graag. 

……er is nu al zo veel tijd verstreken 

die kansen en mogelijkheden doen verbleken.

Toch kom ik tot een verhelderende conclusie, 

dat het koesteren van een schone droom 

niet alleen iets is voor een uitgekiende econoom,

voor mij althans, is het zeker geen illusie.

De tijd schrijdt voort en kansen verkwijnen

maar nooit zal dat mijn grote droom doen verdwijnen

nog immer droom ik van een verre Horizon,

en verzucht: 

"och,….dat ik daar toch nog eens komen kon."

In dat land met ongekende mogelijkheden 

waar twijfel behoort tot het verleden

waar verborgen sluiers zijn onthuld

waar de droom van de mens

dan naar wens is  ingevuld

waar alleen de vrede wordt beleden

en 't verleden voor eeuwig 

is gekeerd  naar heden;

daar in dat land 

daar is iedereen 
volmaakt en.....
tevreden!

 Op TV keek ik naar de Passion. Duizenden liepen door de Bijlmer achter het verlichtend kruis van Christus aan. Mensen van allerlei pluimage, gelovig of ongelovig, voor sommigen was het een bevestiging van wat ze geloven, voor anderen het zoeken naar het ontbrekende stukje puzzel in hun leven. Dat zoeken is een bevestiging van hun gemis. Maar allen op zoek naar dat land van  vrede.

Jezus roept ons toe: Ik ben de weg de waarheid en leven. Niemand komt tot de Vader dan door mij. Dus achter Christus aan, door de Bijlmer, door de wereld en door jouw eigen leven. Hij is de voltooier van het leven. Die onze tijd ombuigt in eeuwigdurende vrede.Jezus!  Wie in Hem gelooft zal eeuwig leven hebben. 

In dat land loop je onbevreesd met open ogen in een landschap dat duizend keer mooier dan is dan de Bijlmer, Nederland of Baxter State Park in Maine of in mijn zo geliefde Engbertsdijksvenen.

Als je Christus echt leert kennen dan heb je het ontbrekende stukje gevonden ..........dan is de puzzel van jouw leven compleet. 

De blauwe heikikker (in paartijd)

De heikikker (Rana arvalis) is een middelgrote kikker en ze kunnnen 8 cm groot worden.
In de paartijd (eind februari, tot uiterlijk begin april met een piek in kooractiviteit in maart) kleuren mannetjes licht- tot fel blauw. Deze kleur is maar enkele dagen aanwezig. 
Dit is een interessant natuurverschijnsel dat vele mensen van heinde en verre lokt om dat op de gevoelige plaat vast te leggen. 
Gewoon opstellen in rijen van drie maar vooral ....kalm an.

20180327 Gedenkwaardigedagen- 45 jaar getrouwd

Altijd  ben jij voor mij dezelfde gebleven

een warrelende lichte lentewind

eindeloos waaiend door mijn leven

die samen met mij zijn juiste richting vindt.

Een mooi slank meisje met een blond lokje

witte kniekousen en een schattig Schots rokje

en bij 't geluid van Jimmy Hendrix joelende gitaar

raakte jij bij mij onverhoeds een gevoelige snaar.

Altijd ben jij voor mij dezelfde gebleven

door alles heen verweven met heel mijn leven

Liefde en geluk maar mede moeiten en zorgen

zijn in 't diepste van heel ons wezen geborgen.

Daar waar vromen op dromen hopen

maakte jij mij bewust van ongekende hartenlust.

Dromen die onbeheersbaar binnenslopen;

al heb ik  jou toen op die allereerste dag

voorzichtig en maar ene keer gekust.

't Was dankdag voor 't gewas 1969 en vijf november

een immer gedenkwaardige dag, forever to remember

na kerk en daarna cafetaria

werd het uiteindelijk viva victoria.

Op die blijde dag van ons allereerst ontmoeten

 zag ik jou bij de jukebox staan en keek me aan.

Wat luikend oogcontact dan doet of  je wil zeggen

valt onmogelijk in enkele woorden uit te leggen.

In een lange week van gespannen wachten

was jij voortdurend in mijn gedachten.

Zo heeft, alzo door ons ervaren, de voorzienigheid

met wijs beleid er zeker en zo gelukkig toe geleid

dat wij elkaar daar nogmaals mochten ontmoeten.

Van verliefdheid was ik mij wonderwel bewust

en heb jou toen wel vaker dan maar ene keer gekust.

Voor ons was 't al  gauw snel en heel stellig bekeken

nooit en nimmer meer zijn we van elkaars zijde geweken.

Altijd ben jij voor mij dezelfde gebleven

nog immer zwierig waaiend door mijn leven

mooie momenten in de loop der jaren vergaard

blijven voor eeuwig in mijn hart en ziel bewaard.

met jou in mijn leven voel ik mij boven alles verheven.

Bij ons staat jaarlijks de zevenentwintigste maart

als datum heel strikt en stevig op de kaart,

om dat wat nader en duidelijker te verklaren:

dat is de dag, dat namelijk ons huwelijk verjaart.

 Die dag is voor ons echt een gedenkwaardige dag

waarop ik met 'n blijde lach verkondigen mag:

Dit zijn echt van die gewichtige gebeurtenissen

die mag je in je leven absoluut niet missen.

Vandaag zijn we vijfenveertig jaar getrouwd

waarin een 6 persoonsgezin werd opgebouwd.

Begon 't ooit eens, zo bescheiden met ons beiden,

dat heeft gelukkig door Gods gunst alzo geleid

 tot een familie, die naar 20 leden is uitgebreid.

't Is geen kwestie van eigen werk of zelf verworven roem

maar prijs de naam van God, die ik hier dankbaar noem.

Hij schonk ons veel goeds in ons huwelijksleven

wat ons het mindere snel doet vergeten.

Altijd ben jij voor mij dezelfde gebleven

dat riep ik toen en dat zeg ik nu,

en koester dat de rest nog van mijn leven:

een warrelende lichte lentewind

die samen met mij zijn goede richting wel vindt

totdat ooit ……die lentebries is uitgewaaid

en krachteloos en eens voorgoed verwaait.

Met groot verdriet en mank aan het leven

moet de achterblijvende dan verder leven

met  enkel dan nog dierbare herinneringen

om die vertroostend en eindeloos te bezingen

Dankbaar geluk in het  huwelijksleven opgespaard

blijven dan gekoesterd  in dat oude hart bewaard

tot hij of zij ook eens tot de vaderen wordt vergaard

om dan voor eeuwig weer met elkaar te worden  verenigd.

Ook dan nog zeg ik:

Viva Victoria

Soli Deo Gloria

aan God alle eer!

© Gert Pape