donderdag 8 september 2016

Biologisch klokje

nederlands dagblad

Hoe zou het met mijn biologische klok gaan als ik met pensioen ga?

09 september 2016, 03:00
Gert Pape • lezer te Vriezenveen
OPINIE

Er zit een klokje in mijn hoofd. Dat tikt de tijd van mijn leven weg.

Dat klokje heeft niet de exacte nauwkeurigheid van de Europese atoomklok, die, ontbloot van menselijk gevoel, de tijd koud en technisch wegtikt.
Dat klokje in mijn hoofd kent mijn gevoel en omstandigheden, voelt feilloos onderhuidse en nog niet erkende spanningen aan.
Dat klokje kent geen klepel en wordt niet aangedreven door een minuscuul en tijdgebonden batterijtje, maar ontvangt stille stroompjes uit mijn bruisend brein. Het klokje in mijn hoofd is van mij, maar het werkt als een onwillekeurige spier, waarop ik geen directe invloed kan uitoefenen. Het steekt de atoomklok naar de loef.

Iedere werkdag zette ik de elektrische wekker, maar aflopen deed-ie eigenlijk nooit.
Het klokje in mijn hoofd deed mij dagelijks tussen een kwartier tot een minuut voor de ingestelde tijd ontwaken.
Dat klokje in mijn hoofd heet een biologische klok te zijn. Het is een aangeboren mechanisme, dat periodegevoelige functies regelt. Het regelt bij mij het dag- en nachtritme en bij vrouwen doet het ook nog andere dingen. Dat klokje voelt mij aan; het schiet in de stress bij spanningen en dan raakt het mechaniek verstoord. Het klokje huist in mijn hersenen en zetelt in de hypothalamus en controleert mijn autonome zenuwstelsel en regelt ook mijn temperatuur.

Nog even, op 19 september, en dan is er voor mij na 47 jaar werken de AOW. En nu maar hopen dat het klokje zich aanpast en de komende jaren de juiste, pensioengevoelige temperatuur aangeeft, zodat ik niet iedere dag automatisch om een minuut voor zes wakker word.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...