Fred Pope, Canadese bevrijder van Vriezenveen

Fred als trooper bij de RCMP

Op 5 april 1945 begroette de Vriezenveense bevolking op het Midden haar bevrijders. Ze verdrongen zich om een pantservoertuig van het XII Manitoba Dragoons. Eén van de mannen op de tank is sergeant Fred Pope, bevrijder van Vriezenveen. 

Frederick (Fred) is geboren en getogen in Winnipeg. Hij was de zoon van een van oorsprong Duitse familie, die eerder geëmigreerd was naar Rusland en vandaar geëmigreerd naar Canada. Op 20 jarige leeftijd werd Fred militair en belandde hij vanuit het veilige Canada midden in de Tweede Wereldoorlog in Europa. Hij behoorde tot het 18e Pantser Regiment van de XII Manitoba Dragoons. Dit regiment werd in West Europa ingezet bij gevechten in Frankrijk, België, Duitsland en Nederland. Op 5 april bevrijdde zijn regiment het dorp Vriezenveen in Nederland. Ze stonden hier bekend als de lachende Canadezen. Een prettige herinnering die door Fred levenslang werd gekoesterd.

Nadat Fred in 1945 veilig en wel teruggekeerd was in Winnipeg, solliciteerde hij bij de Royal Canadian Mountain Police (RCMP). Vanuit de Manitoba Dragoons werd hij voor die dienst aanbevolen. In 1947 legde hij voor die functie de eed van trouw af. Interessant om te weten is dat zowel de Manitoba Dragoons als ook de RCMP beiden de Bizon als icoon op hun batch vertonen. Hij begon zijn loopbaan bij de politie als agent in Regina. In het begin, in de jaren 50, werkte hij als undercoveragent bij een narcotica eenheid in Montreal. Zijn politieloopbaan duurde meer dan 20 jaar en hij diende in meerdere plaatsen. In 1969 ging hij met pensioen. Hij was een fervent timmerman en hij bouwde in het buitengebied een hut. Als kind had Fred zijn vader geholpen met het bouwen van een hut in de wildernis van Manitoba. Dat wekte bij Fred het idee om zelf een kleine hut te timmeren in Aquado. Hij en zijn vrouw Terry (Teresa) hielden ervan om de zomers door te brengen samen met familie en vrienden.

Na zijn pensioen bij de politie verhuisde hij met zijn vrouw naar Saskatoon en naar Calgary. Hij was namelijk door het Ministerie van Landbouw van de Canadese overheid aangezocht als racetrack-officer bij het ontwikkelen van weddenschappen en andere spelen. Fred bleek een enorme computervirtuoos te zijn en bracht vele uren door achter zijn PC. Hij bleef bij de"track" werken tot zijn 75ste levensjaar. In 2010 overleed zijn vrouw Terry. De laatste jaren werd Fred verzorgd door zijn nichtje Linda en haar dochter Emily. Fred is vredig overleden in het Dulcina Hospice Galgary (AB) op maandag 9 november 2015 en hij is begraven naast zijn ouders op de begraafplaats in Winnipeg (Manitoba).

OVER DE MANITOBA DRAGOONS, VRIJHEID EN CORONA.

Op 5 april 1945 omstreeks 11.00 uur zag Herman Jansen (Miet'n Hermån) thuis aan de Almeloseweg, hoe militaire voertuigen Vriezenveen binnenreden. Dat indrukwekkende feit noteerde hij 's avonds in zijn dagboek en hij schreef bovendien: 

"Mochten latere geslachten dit nog eens lezen en de vrijheid van ons Holland bezitten, laten ze dezen waarderen en er voor vechten. Wij, die thans leven, weten wat onafhankelijkheid en vrijheid waard is".

Op het Midden dromden de mensen samen rondom de daar opgestelde militaire voertuigen. De bevrijders werden verwelkomd  met een ongekende uitbundigheid van blijdschap en diepe dankbaarheid. Die voertuigen behoorden toe aan de manschappen van het B squadron van het 12e regiment van Manitoba Dragoons uit Canada. Zij zijn als de bevrijders voor altijd verankerd  in de Vjeanse historie.

Door het Japanse bombardement op Pearl Harbour op 7 december 1941 werden de Manitoba Dragoons de WOII ingezogen en hebben zij gestreden in verschillende werelddelen. En zij waren er ook bij op 8 juli 1944, toen ze landden op Juno Beach en zij bij Courseulles -sur-Mer in Normansië vaste voet zetten op West-Europese bodem.  Ze vochten zich door Frankrijk, leverden felle strijd bij Oostende, werden ingezet in Vlaanderen, Zuid Beveland en Brabant en de Moerdijk. Na de winter werden ze op 2 maart 1945 ingezet bij het Rijn offensief. Ze staken op 31 maart de Rijn over. De squadrons  A, B, C, en D werden van hieruit opgesplitst . Het B squadron kreeg het gebied ten oosten van het kanaal Almelo Coevorden toegewezen. Het D squadron naderde van de westzijde.

En zo kon het dan gebeuren dat Miet'n Hermån op 5 april '45 de lang verbeide Canadese bevrijders 't Vjenne zag binnenrijden. Ongekende vreugde …. eindelijk vrij. Maar Nederland likte ook zijn wonden. Velen doden waren te betreuren.  En onderweg van Juno Beach  naar Vriezenveen  hebben de Manitoba Dragoons ook hun verliezen wel gekend.  Daar viel er één en op een andere plek weer drie. In de bossen van Eerde liepen ze in een hinderlaag  en werden er drie gedood en in Ommen zelf weer twee man. Maar steeds gingen ze door voor onze zo zwaar bevochten vrijheid.
Miet'n Herman wist het toen al en heeft het voor ons, de latere geslachten, opgeschreven. We moeten de vrijheid waarderen en bereid zijn om ervoor te vechten. 

En voor het eerst sinds WOII wordt nu de wereld, Nederland en de Vjenneluie bedreigd door een onzichtbare vijand. Een vijand die het openbare leven verlamt en die de wereldeconomie verstoort  en waarvoor ook de geplande  festiviteiten rond de herdenking van 75 jaar vrij Nederland moeten wijken. Het Corona  virus maakt wereldwijd heel naar zijn slachtoffers. Laten we gehoor geven aan de oproep van de minister president  waarin we worden opgeroepen om zoveel mogelijk binnen te blijven om verspreiding van het virus tegen te gaan. Dat is ook vechten tegen de vijand.

Als Corona uiteindelijk is uitgeraasd krijgen we een nieuwe vrijheid, eentje die heel kwetsbaar blijkt te zijn.