20180918 Prinsjesdag en toekomstplannen

Op Prinsjesdag krijgt Nederland te horen
wat u komend jaar verwachten mag
van wat u straks nog kan bekoren
of uw gemoedsrust zal verstoren.
 
De toekomstplannen van de regering worden onthuld
hoe het financieel-economisch plaatje wordt ingevuld
en uitgebreid gepresenteerd wordt aan ‘t grote publiek.
Verhulde plannen verleden week voortijdig al uitgelekt
hadden al vragen van veel verwondering gewekt
en menige partij uitte meteen al hun kritiek.

Een overschot van wel tien miljard
op de gepresenteerde miljoenennota
van Wopke Hoekstra eerste begroting
De financiële toelichting, nog niet uitgesproken
en het volgend debat hebben we nog niet gehad
maar elke partij wil daarvan nu al zijn part
dat wordt weer een hele hachelijke vertoning.

Elke maatschappelijke klasse gaat er wel op vooruit
krijgt van de regering een beetje inkomenswaardering
maar men is beducht op het zoemende gerucht
voor de kans op een nieuwe financiële crisis
door Brexit en/of een handelsoorlog
dat lijkt reëel en dat is voorwaar niet mis.

Ach…. u weet toch wel …..
hoe 't in Nederland toe gaat
over politiek raakt men nooit uitgepraat.
wat en hoe je het ook doet,
je doet het toch nooit goed
en eh….. vindt u het goed,
dat ik het hier vandaag maar bij laat………….?!

20180914 In balans met God en onze naaste

Op een leven in absolute balans  
maakt men maar bijzonder weinig kans
dagelijks leiden allerlei situaties  
tot persoonlijke frustraties.
Om die moeiten te willen vermijden 
moet men wel een eenzaam leven willen leiden.

In die rust van stilte en eenzaamheid 
voelt men zich dan van dagelijkse druk bevrijd.
Ver weg van al die drukte en melee 
voelt men zich dan een poosje wel tevree
Maar na lange tijd zo helemaal alleen 
mist men toch weer de mensen om zich heen.

Je kunt problemen nu eenmaal niet ontvluchten;
Krijg jij veel zorg en moeiten te verzuchten
dan moet  jij gewoon wat vaker jouw hart luchten;
en als jij in gesprek met iemand anders gaat
gewoon zeggen waar het volgens jou op staat.
discussiëren kan jijzelf wel door ervaring leren.

De mens is een sociaal dier
vindt in en bij elkaar zijn levensplezier;
ongedwongen omgang voelt 't meest vertrouwd
met  zijn naasten waar hij toch zoveel van houdt.

Moeiten zijn ook dan niet altijd te voorkomen
en heeft 't leven een zware vlucht genomen
kan hij zijn naaste vragen mede zijn last te dragen
maar bovenal  heeft hij zich te schikken in zijn lot
hem ongevraagd zo maar toebedeeld door God.

God gaf Jezus, zijn eniggeboren Zoon
aan de zondige mens onverdiend  tot loon
door zijn smadelijke dood aan 't kruis
haalt Hij de zondaar uit genade voor eeuwig thuis.

Als we 't goede en 't kwade leren te accepteren 
lopen we in ons leven met Jezus de meeste kans
op een leven hier nu al enigszins in balans.

1918 Repatriëring van de laatste Rusman

Gert Pape

Historisch Museum Vriezenveen

Het is dit jaar een eeuw geleden, dat John Jonker na het uitbreken van de Russische revolutie, vanuit Sint Petersburg terugkeerde naar zijn geboortedorp Vriezenveen.

John Lambertus Jan Jonker werd in 1896 geboren te Vriezenveen waar hij ook overleed, op 67 jarige leeftijd. Hij was een telg uit een oud Vriezenveen koopmansgeslacht. Zijn vader Johannes Frederik Jonker was in 1888 één van de oprichters van de Damast fabriek: firma de Lange en Jonker. Na de dood van zijn vader (1943) zette John, samen met broer Jan (Jannes) het bedrijf voort, dat op de plaats stond waar nu de Jumbo is gevestigd.

De Vriezenveense fa. Kunst te Sint Petersburg zocht een opvolger. Via zijn vader werd John hiervoor benaderd. Voor John een onweerstaanbare uitdaging. Hij was al eens eerder in Sint Petersburg geweest. Een jaar later (1917) ging deze 21 jarige jongeman dus weer. Zijn verhaal is bittere ernst maar laat zich lezen als een spannend boek;

"De eerste reis was al een onderneming. Voor het reizen door Duitsland in de WO I hadden we een speciale pas. In de trein begon het al: Wo fahren Sie hin? “Nach Rusland” zei meneer Engels in heilige onschuld. Wo hin”? “Nach Rusland! ”Eingesperrt!” snauwde de man en daar gingen we dan, tussen een paar soldaten in met de bajonet op het geweer. We werden in een cel gestopt en in een bad en tenslotte ondervraagd en …...weer vrijgelaten. Via Zweden reisden we door naar Sint Petersburg.

De tweede reis, ging ik dus alleen. Iedereen verklaarde me voor gek. Per boot ging ik naar Gothenburg. Een riskante onderneming. Ik was jong en ondernemend. Ik zag het gevaar wel maar ik wilde het niet zien. We voeren dwars door mijnenvelden waarbij er één werd stukgeschoten, die de neiging vertoonde ons àl te dicht te naderen. We werden gepaaid door een onderzeeër, waarbij we met kloppend hart wachtten tot onze paspoorten waren gecontroleerd, maar we mochten doorvaren en tenslotte kwamen we in Gothenburg aan. In Stockholm kreeg ik een nieuwe pas en zonder verdere problemen arriveerde ik tenslotte in Sint-Petersburg. Daar mocht je beslist geen Duits spreken, anders zat je direct in de gevangenis. Russisch kende ik een wel beetje maar ik heb het daarna heel snel geleerd.

Sint Petersburg was in 1917 een levendige stad van drie miljoen inwoners, een wereldstad maar niet te vergelijken met deze tijd. De straten waren bijvoorbeeld geplaveid met hout. De hòòfdstraten dan, de andere helemaal niet. Jazeker, ook de Newski Prospect. Het was er dan ook altijd een grote smeerboel.

Later, tijdens de revolutie, lagen er overal kadavers op straat van paarden die nauwelijks meer opgeruimd werden. Geen wonder dat er ziekten uitbraken. Ik heb er een Cholera epidemie meegemaakt waartegen door niemand iets werd ondernomen. Wagens vol lijkkisten trokken dagelijks door de straten, geen opwekkend gezicht, dat verzeker ik u. Ik ben er gebleven tot december 1918. Langer ging niet. De handel lag toen nagenoeg stil. Er was niets meer te doen en wij brachten de dag door met kaarten. Veel Nederlanders vertrokken doch een groot aantal bleef; het ging niet aan, de boel zomaar in de steek te laten. In augustus 1917 begon de revolutie. We namen het niet al te serieus. Bovendien werd verteld, dat de buitenlanders zouden worden beschermd.
Vooral 's avonds was het buiten riskant. Om de nodige contacten te onderhouden met Nederlanders zo sloop ik dikwijls langs de huizen op weg naar een kennis of vriend. Vaak werd ik aangehouden maar mijn buitenlandse pas was voldoende om een vrije doorgang te verkrijgen. Je liep risico, vanuit een hinderlaag te worden beschoten, wat ook meermalen gebeurde. De toestand verergerde en tenslotte mochten ook buitenlanders geen bescherming meer verwachten.
Nu, werd het de hoogste tijd om uit eigen lijfsbehoud naar Holland terug te keren. Op een valse pas als Zwitsers gezant ben ik veilig de grens over gekomen. Voordien heb ik nog één nacht gevangen gezeten. Ik hoorde die nacht op de binnenplaats herhaaldelijk schieten. Dat waren gevangen, die werden gefusilleerd. Toen ik werd vrijgelaten stond meteen mijn besluit vast. Ik ging!

Na de revolutie werden alle Nederlands bezittingen in beslag genomen en eigendom van de nieuwe Russische staat. Daarmee kwam een einde aan de zakelijke ondernemingen van de Rusluie, die daar gedurende twee eeuwen in Sint Petersburg waren opgebouwd.

20180817 van bekeuringen, boetebedragen en beleid

Een verhaal uit de oude doos.

Het totaalbedrag  aan verkeersboetes  werd wel eens politiek begroot en opgelegd aan de handhavers. Dat deugt niet. Met bekeuren dient m.i. excessen te worden bestreden maar  een smerige geldklopperij  op de grens van goed of fout hoeft de staatkas niet te spekken.

 In elf maanden leerde ik op de politieschool een hoop theoretische kennis. De praktijk bleek in 1976 heel anders. Twee weken na mijn eerste aantreden vroeg mijn mede surveillant  of ik al een bekeuring had gemaakt. Er volgde een beschaamd  NEE. Ik moest die fietser maar eens controleren.

Op het fietspad van de Zwolseweg  te  's Heerenbroek rijdt  een oude baas op het fietspad.  Hij zit op een oude damesfiets en er hangt een bolknak tussen zijn lippen.  Deze weldoorvoede ouwe heer (toen net zo oud als ik nu)  droeg een beige stofjas met strak gespannen knopen en zijn kleurige klompen trapten de fiets langzaam levensgenietend voort. Een dun bamboe wandelstokje, vast in een klemmetje hing aan het stuur. Hij was een gepensioneerd veehandelaar. Ik controleerde de fiets en constateerde een paar gebreken.      
                                                                                                                                                                                                                      Deze gezellige baas was geenszins uit het veld geslagen. Hij was wel  in voor een praatje en dat mocht kennelijk wel een paar centen kosten .  Ik vertelde hem, dat hij een bekeuring kreeg. Hij antwoordde "Dat  is goed, mien jong" en tegelijkertijd  verdween ik in een dikke rookwolk afkomstig van de bolknak die tijdens het praten mooi tussen zijn lippen op en neer wipte. Toen de bewolking  weer wat was opgetrokken zag ik een soortgelijke bolknak, netjes apart verpakt in een transparant cellofaantje, die hij voor mijn neus hield.  Ik hoorde: "Hier heb ie een lekkere segare".

Nee bekeuren was niet zo mijn ding.  Na 9 jaar uniformdienst was ik er wel klaar mee. Bekeuren is synoniem aan veel gezanik en gezeik. In de volgende 32 jaar stopte ik als rechercheur met veel meer overtuiging honderden  verdachten achter de Dikke Deur. Maar ja, of Nederland daar nu ook beter van geworden is?

20180807 De langste en warmste zomer ooit

De hedendaagse cosmische kracht van de koop'ren ploert

heeft alle meteorologische statistieken reeds gevloerd.

Gevestigde records zijn ook dit jaar telkens weer doorbroken,

over deze hete zomer zal ook nog lang worden nagesproken.

Het radionieuws komt met een ontstellend bericht;

heel meteorologisch Nederland is thans daardoor verbijsterd,

wij zullen door een nog grotere hitte worden geteisterd

wij krijgen temperaturen van plaatselijk 38 of hoger te verduren.

Men acht het nu wel wetenschappelijk bewezen,

dat wij vaker zulke hete zwoele zomers hebben te vrezen.

Het hele wereldklimaat blijkt zeker wel te veranderen

met zomers en met winters,  die uitzonderlijk sterk meanderen.

Deze zomer is voorwaar zeker geen uitzondering

maar is onderdeel van een wereldwijde weersverandering.

De temperatuur op aarde loopt langzaam en geleidelijk op.

Mais zonder kolven en andere misoogsten hebben gevolgen

voor onze voedselvoorziening, een onafwendbare zekere strop.

Maar de mensen zien het niet zien of willen het niet weten

zij blijven alledaags onverzadigbaar vooral gewoon dooreten.

Een overweging over oorzaak en gevolg laat hen koud

men leeft slechts voor 't moment en och…. alles went.

Straks wordt het herfst en daarna ook vanzelf nog kerst

en och, …….wie weet …. als het toch weer eens mocht,

misschien komende winter weer eens een heuse elfstedentocht.

Na morgen krijgen we weer heftige buien met veel regen

dat valt hen dan snel tegen en na twee regendagen

zit men dan al weer over dat weer te klagen.