winterse witte tederheid

20170207 De zin van het leven

Ooit  uitte een collega  zijn vraag over wat nu de zin van het leven is en dat  was nogal cru;

Dat was toen aanleiding tot een discussie.
Die vraag schoot mij op een zondagmorgen zo maar te binnen.

“Wat is de zin van het leven,  je gaat toch allemaal dood?”

Is dat nu zin of onzin of een gewoon een onmogelijke vraag, 
die zich in alle vroegte van deze zondag vandaag,
aan mij haast hoorbaar opdringt als was ik doof 
en toch stiekem wat knaagt aan wat ik geloof.

Ik kan me nu wel  tegen die vraag verzetten,
hem negeren door er gewoon niet op te letten,
maar ‘t is zo zinloos om je daar tegen te verweren
omdat ik weet, dat hij toch weer bij mij terug zal keren.

Dit bovenal gezegend, geliefd en ook wat gepijnigd leven
mag ik elke dag weer bruisend en bewonderend beleven. 
Als u mij vraagt hoe ik over nu over het leven denk
dan zeg ik u: ik ervaar het als een waar godsgeschenk.

Maar naarmate ik toch ouder raak wat denk ik wel vaak 
en wat dieper na over ‘t leven,….het leven na onze dood 
mede gedreven door ervaringen van persoonlijke nood

Ik ontvang  steeds weer en meer van die berichten
van kerkleden, collega’s of van verre neven en nichten 
die in de weg van dit slechts tijdelijke aardse bestaan 
voor ons als  ontijdig maar toch nu al  zijn voorgegaan.

Wat kan ik dan op deze mooie dag des Heren
 met verlichtend geestelijk inzicht daar dan nu nog van leren
 Het antwoord daarop is door Jezus volledig vervuld 
en wordt ons door zijn Geest in dat Grote Boek onthuld
.
Dat boek:  de Bijbel, algemeen en alom bekend
 liet Hij voor heel de wereld na als zijn bevrijdend testament.
 Jezus worstelde als mens ook met menselijke levensvragen; 
maar bleef gehoorzaam in liefde en trouw aan zijn Vaders wens 
Hij gaf zijn leven als zondoffer voor ons: “ de lijdende mens”.

Aan het einde van ons leven, worden we voor Gods troon gedaagd, 
staan daar met ons leven naakt en broos en worden aangeklaagd 
en hebben God helemaal niets aan te bieden, 
we kunnen alleen maar naar Jezus vlieden.

Nu zijn er steeds meer mensen, die God ontkennen en verwensen
die van Hem, noch zijn volgelingen ook maar  iets christelijks willen horen,
daardoor voelen christenen zich steeds meer in deze wereld verloren.

Jezus werd als de Verlosser der wereld als zodanig  niet herkend 
en als Zoon van God, nog minder, ja geheel niet erkend, 
Gedurende 40 dagen lang werd Hij  door de Duivel bezocht
 met grote verleidingen van wereldmacht werd Hij verzocht
 maar Hij hield stand en wees de duivel gemotiveerd van de hand.

In deze ontkerstenende maatschappij is er nog veel te leren, 
hoe  een ware christen zich in deze wereld dient  te manifesteren, 
en in kracht van zijn Woord en Geest, Gods naam  hooghouden en eren.

Dat is vandaag de dag wel moeilijk maar kruip daarbij niet  in je schulp 
maar spreek vrij uit  en getuig en bid God daarbij om zijn onmisbare hulp
 blijf dan zo  standvastig in je christelijk geloof  en hoedt je voor religiestress
 anders raakt, ook bij  jou , de geest snel uit de fles.

20170206 Tweedekamerverkiezing 15 maart 2017

De Nederlandse hedendaagse tijd kenmerkt zich door politieke ontevredenheid,
de hoge heren van het parlement, het zo geheten Haagse establishment,
voelt zich door het volk nog maar weinig begrepen en erkend. 

De nobele  Haagse politiek raakt onderling ook meer verhard.
blijven elkaar,  hoe onfatsoenlijk en flatteus, de politieke kast uitkeren 
en in de strijd  om de kiezersgunst,  steeds meer en schamperend schofferen.

en ……..ondanks…,
 dat zij zich voor  een goede verhouding met het volk beijvert 
raakt politiek Nederland steeds verder van de kiezer verwijderd.

Dat is een feit en niet alleen in Nederland 
maar zien we ook in menig Europees  ander land. 
De macht moet weer terug naar het volk,
 predikt een politiek  - profeet  ofwel een populistische tolk
aan alle ontevreden en nog onbegrijpende politieke leken.

Over de verwachting van een nieuw gekozen volksvertegenwoordiging 
kan niemand echt inzichtelijk of heel concreets nu nog vertellen,
valt ook voor gerenommeerde onderzoeksbureaus 
maar uiterst moeizaam exact te voorspellen.

Op 15 maart kan elke kiesgerechtigde zich uitspreken 
door wie het land volgens hem moet worden bestuurd
maar let wel op, om het land te kunnen regeren
moet je wel veel kennis hebben, debatteren en verbaal flink presteren.

Elke stemgerechtigde burger  van 18 of meer jaar
wordt geacht weloverwogen te stemmen, dat is klaar.
Maar lang niet iedereen is zich voldoende van die ernst bewust
of met een minimaal vereiste politieke kennis toegerust.

We zijn overgeleverd aan een ontembare gesteldheid
van  uitingen van stemmingmakende  politieke onbesuisdheid
door schreeuwers met hun ongecontroleerde kreten en leuzen
van  minder sociale teksten en onmenselijke keuzen.

Zulke uitingen van  puur populistisch en sadistisch sentiment,
is uit Amerika overgewaaid en wordt hier door velen lof toegezwaaid
Dat sentiment is op de huidige politieke en woelige baren
zo maar naar Nederland en Europa komen overvaren.

Ik hoop, dat op woensdag 15 maart de verkiezingen uiteindelijk toch leidt
tot die vanouds zo bekende typische  Nederlandse nuchterheid;
dat  sentiment, dat zorgt voor een degelijke en eerlijke vent,
van een door de burgers algemeen erkende minister-president
en …………..…niet zo'n Amerikaans ongeleid projectiel
die bijt ons en Europa straks nog in onze  Achilleshiel.

Springendal te Ootmarsum: "bij de bronnen".

20170117 Winter en kaalslag in de Engbertsdijksvenen.

In de winterperiode zijn er in het Engbertsdijksveen
wel wat minder kleuren te bespeuren dan voorheen.
Loofbomen zijn dan loverloos en missen elk blad
gesnoeide bomen, stompe steile staken, kaal en glad.

Voor het onderhoud is het Staatsbosbeheer druk in de weer
gaat met scherpgeslepen bijl wel erg bot en uitbundig te keer;
ze hebben op de wandelroutes behoorlijk lopen hakken
overal liggen nu verspreid grote storende hopen met takken

Veel wandelaars bezien met lede ogen die rigoureuze kaalslag
vinden dat tegennatuurlijk; voor hen is het een hard gelag.
Ze praten over een domme omvangrijke kap, echt ongehoord
die volgens hen ook het natuurlijk evenwicht verstoord.

Maar wat hebben kapgrage instanties dan hiertoe bewogen
wat is dan precies de weg en het doel dat zij beogen
wat willen die geleerde heren dan daarover nu beweren
en wat kunnen die geërgerde mensen daarvan nog leren.

Ik hoor daarover diverse en heel tegenstrijdige geluiden;
geleerde heren beweren, dat oorsprong in historie terug moet keren
terwijl andere monden, op emotionele gronden, over die kap de noodklok luiden.

Natuurgeleerde heren, laten kennis boven emotie prevaleren,
met hun specifieke kennis toegerust, kiezen zij zodoende heel bewust
voor het nog niet alom begrepen kappen van die kille kaalslag.

Ik verneem over CO2 uitstoot, die de EDV overvloedig komt verrassen,
bepaald geen zegen, wel een kwalijke regen van stikstof of andere gassen,
die daar onzichtbaar neerdaalt en zo ongewild toch die ongekende snelle groei bepaalt.

Ik daag het SBB en/of andere partners uit om nader te verklaren
wat hun visie is, voor nu en dat over lengte van vele jaren,
zodat 't leidt tot beter begrip en die verontrusten doen bedaren.

Uitleggen aan 't land en in de lokale krant, en dat motiveren
zodat voor en tegen daarvan beiden nog wat kunnen leren
………….en elkaar een beetje meer gaan respecteren.

20170119 communicatie, gedrag, tactiek, dreigen en geweld.

Uit de oude doos van politieverhalen

Meer dan 30 jaar geleden, in de vorige eeuw,  ten tijde van het antenne - tijdperk, werd een politieman soms ingepland voor assistentieverlening aan de controleur van de Radiocontroledienst. Die persoon was belast met de controle van de notoire zondaar, die weigerde zijn verplichte bijdrage voor luister - en kijkgeld te betalen terwijl er toch wel zo'n stalen staketsel van een televisie - antenne de kruin van zijn woning sierde. 

Op een mooie middag mocht een politieman de controleur vergezellen. Assistentie werd gevraagd in verband met een 2e controle op een adres waar hij mogelijk toch "enige frisse tegenwerking" verwachtte. 

Aangekomen bij het adres wordt er een paar keer op de bel gedrukt. Het duurt nogal even en er is een hoop gestommel en gemopper voordat de deur daarna klagend wordt geopend. Die deur klemt;  hij  wordt praktisch nooit gebruikt. Goed volk komt altijd " achterom" . Aan de voordeur komen alleen maar "vreemden".

Een man, een potige kerel van een jaar of 60, op klompen, opent de deur. Hij is kennelijk gestoord in zijn middagslaapje en zijn slaperig gezicht staat bij voorbaat al op drie dagen slecht weer.

We worden direct hartelijk begroet: "Wat meuj' hier? "

Hij kijkt de radioman aan en er  is een herkenning, die bepaald niet van harte is: "En oe wil ik hier helemaole niet zien. Wegweez'n". 

De doortastende radioman kent zijn pappenheimers, wacht niet af en duwt de deur verder open en loopt langs de bewoner de woonkamer in. Hij kijkt direct in die richting waarvan hij (van een vorig bezoek) weet dat daar de TV staat. Ondertussen zegt de radioman: "Ik heb je gezegd, dat we terug zouden komen als je niet betaalt". 

Hij ziet gelijk dat de eerder door hem aangebrachte TV - verzegeling is verbroken. 

"Laten we even gaan praten", zegt de radioman. We gaan zitten en de bewoner heeft kennelijk zijn eerdere slaappositie ingenomen. Hij ligt onderuit gezakt in een luie stoel in bijna horizontale houding, de benen rechtuit gestrekt en de klompen rusten op de tafel, tussen een leeg koffiekopje en een pakje zware shag met aansteker. 

Radioman: "Je weet wat hiervan de gevolgen zijn en daarom maken we verbaal op en die TeeVee wordt in beslag genomen". 

De bewoner komt ineens in beweging en haalt een knipmes uit zijn manchesterbroekzak,  trekt hem demonstratief  open en met een flinke zwaai slaat hij het mes met de punt in het tafelblad. Het mes trilt nog na van de heftigheid. Hij kijkt ons aan met een wilde woeste blik en doet zijn uiterste best om daarbij zo angstaanjagend mogelijk over te komen en heel venijnig zegt hij met vuurvonkende ogen:

"En jullie bint knappe keerls as ie denkt da'j mien televisie mee kunt neem'n"

Hij gooit op deze wijze al zijn overtuigingskracht in de strijd op een manier die past bij zijn niveau en denktrant. Daarna neemt hij weer zijn horizontale positie in, hij is er zelf van overtuigd,  dat de zaak nu wel is afgedaan en hij het pleit heeft beslecht.

De politieman is inmiddels bekend met die manier van communiceren, zoals die gebezigd wordt binnen een cultuur waar dreiging en overtuiging synoniem aan elkaar schijnen te zijn of in elkaars verlengde liggen. 

Politieman: "We hadden wel verwacht dat je wel zoiets zou zeggen en daarom zeg ik jou: Die televisie nemen we mee en als je ook maar even probeert om dat te verhinderen, dan krijg je een ontiegelijke klap voor je kop".

De man blijft gelukkig in positie, (zijn wij even blij) en er verschijnt zelfs zowaar een verlegen en een ietwat verkrampt glimlachje op zijn gezicht. En heel rustig trekt de politieman het mes uit het tafelblad, doet hem weer dicht en houdt het bij zich.

En heel verrassend zegt de bewoner zegt dan opeens op een totaal andere en veel mildere toon: 

 "Nou, dan is 't wel goed jongens, dan moet'n  jullie 'm toch mar meeneem'n".

Soms vraagt communicatie om een directe en gelijkwaardige benadering om tot het gewenste doel te komen.

In mijn politieloopbaan heb ik enkele keren communicatiecursussen gevolgd  voor spreekvaardigheid en voor enige training voor moeilijke gesprekken en wat benaderingstechnieken gevolgd, gegeven door gedragswetenschappers.

De hierboven beschreven toegepaste methodiek heb ik daar nooit gehoord. 

Het bovenvermelde verhaal is van zo'n 30 jaar geleden toen de politie nog beschikte over een andere en een wat meer elastische wapenstok, die destijds dan ook wel wat flexibeler werd gebruikt. 

Nu is alles totaal anders en zijn bevoegdheden uitvoeriger en veel strakker geregeld. Bij een huidige confrontatie tussen een burger en de politie zit de laatste bij voorbaat al in de beklaagdenbank.

De burger is nu wettelijke beter beschermd, 

de bevoegdheden van de politie zijn veel meer ingeperkt

maar of dat nu in de praktijk ook werkelijk werkt?

Maar ondanks dat, is het nu zover gekomen

dat geweld tegen vele overheidsinstanties

alleen maar verder is toegenomen.

Helaas moet dit door mij, ,

de politie, brandweer, ambulance en de prinsemarij

toch wel even worden opgemerkt.

Wat is er nu toch aan de hand

in dit ons zo vredig geachte Nederland

want over geweld……

lees ik haast daag'lijks in de krant.