Blauwborst / Engbertsdijksvenen

Dit is de eerst keer dat  ik een blauwborst voor de lens kreeg.
Hij is blijkbaar nadrukkelijker in de Engbertsdijksvenen dan vorig jaar
Wonderbaarlijk mooie vogel.

20170412 voorjaar 2017 - de malusboom

Het is een jaarlijkse vaste vrolijke en verblijdende tijd:

de lieve lente, die ons van de winterse wanten bevrijd.

De eerste lentedagen, die ons, al zo lang gekoesterd, dan genaken

doen ons nog slaperig en suf, uit de winterslaap ontwaken.

Er staat een mooie ranke slanke boom bij onze naaste buren

waar ik, vol bewondering, wel een tijdje naar kan blijven turen,

hij staat daar onvermoeid breed en uitbundig te bloeien;

en blij verrast blijft hij mij zo, voortdurend en aandachtig boeien.                                          

Die malusboom is op zijn eigen tijd, tot leven weer gewekt

heeft takken, die nu volledig met bloesem zijn overdekt

zodat die boom, volop tot in z'n  hoogste top, nu roze kleurt,

in  zijn omgeving fleurt en ook mijn natuurminnend hart opbeurt.

Die malus appelboom, staat alom er wel om bekend

dat al zijn takken uiteindelijk zo rijkelijk veel appelvruchten kent

deze zijn echter uitsluitend te nuttigen door het dier

niet eetbaar voor de mens, die beleeft daaraan echt geen plezier.

De "malus floribunda" die zo uitbundig bloeiende appelboom

werkt een beetje als een econoom:

hij vervult met zijn schone bloei

de voorjaarwens van de mens

en dient als veilig voedsel voor de vogels

en voor een ander dier tot algemeen plezier

en zo,,,,,,,,,,,,,,,

in de lente, het vroege voorjaar

liggen deze geheimen, voor een ieder klaar!

De hemeltent gespreid - het ruime firmament

's Avonds voordat wij de bedstee beklimmen  kijk ik in de avondstilte buiten nog even omhoog naar de sterrenhemel. Ik laat mij daarbij telkens weer graag verrassen door datgene wat mij dan letterlijk boven het hoofd hangt.
Bij een bewolkte hemel is er geen sterretje te zien;  - een andere keer schijnen slechts een paar sterretjes tussen de wolken door;  - en soms, bij een heldere hemel en de vol verlichte nachtlamp "Maan" aan, is de lucht barstensvol gesierd met een onvoorstelbare en ontelbare hoeveelheid  van die pinkelende sterretjes. 

Ik raak onder indruk van die immense sterrenkoepel, die veel verder dan mijn blikveld de hele aarde omspant en bij het zien van dat grootse gebeuren zoemt er dan zo maar zachtjes in die late avondstilte ineens heel toepasselijke muziek in mijn oren.

"O Heer, die daar des hemels tente spreidt, en wat op aard is, hebt alleen bereid,
het schuimig, woedig meer kunt maken stille, en alles doet naar uwen lieven wille,
wij slaan het oog tot U omhoog,die ons in angst en nood,verlossen kondt,
tot aller stond, ja zelfs ook van den dood."

De woorden van dat lied werden opgetekend door de met een vaardige veer schrijvende heer Valerius. Een schrijver en dichter, die leefde van 1575 tot 1625 in het Zeeuwse Veere.  Valerius leefde ten tijde van de 80 jarige oorlog en schreef (geuzen)liederen. Van zijn werken werd  al in 1623, nog tijdens zijn leven, de Valerius gedenck - clanck samengesteld.  Enkele vaderlandse liederen van zijn hand zijn opgenomen in het Liedboek voor kerken. 

Deze heer Valerius keek destijds in 1585,  onder dreigende oorlogsomstandigheden, ook omhoog en was ondanks angst en nood, evenals ik, ook zo onder de indruk van die flonkerende sterretjes.

Hij zag dat en verbond daar zijn conclusies aan. Namelijk daar hoog boven die breeduit gespannen hemeltent, ver boven onze voetbank, door Valerius  aangeduid als de "bereide aarde",  heerst een macht die hij "Heer" noemt.  Die stellige overtuiging gaf hem berusting en vertrouwen  in een tijd van bedreigingen , ongeacht de afloop. 
En met die overtuiging en gedachte zitten de heer Valerius en ik op dezelfde lijn. Een zekere overtuiging, dat achter die zon, maan en sterretjes, als ook de planeet die aarde heet,  er een hogere macht is, die alles bestuurt en in zijn hand houdt. 

Als ik dan zo vol bewondering naar die sterren kijk dan weet ik weer dat de aarde rond is en een omtrek heeft van 40.000 km waarop er naast mij nog zo'n  7 miljard lotgenoten rondhuppelen.  De mens is een eenling in zijn soort op een krappe bol in een onmetelijke ruimte. Bij die gewaarwording word ik wel eens  door andere spontane gedachten overvallen.  

Vragen die zich aan mij als bezorgde bewoner van onze al reeds ruim gesoupeerde woonbol zomaar opdringen en nog meer worden aangewakkerd door verhitte globale milieudiscussies rond de opwarming van de aarde, de CO2 uitstoot, smeltende ijskappen op noord- en Zuidpool en Groenland, de honderden kilometers terugwijkende grens van het poolijs, de stijging van het zeewaterspiegel en de toename van stormen met overvloedige regen en overstromingen. 
Dat zijn dan wel andere bedreigingen waar de heer Valerius destijds mee worstelde.

Ik zie met lede ogen de laksheid aan van gevestigde wereldeconomieën  v.w.b.  hun rentmeesterschap .  Ze willen  allereerst hun eigen "tent" draaiende houden en moeizaam door hun gedane beloften leggen ze gewoon naast zich neer en voeren ze niet uit.

Met mijn hoofd in de nek kijk ik dan 's avonds omhoog en ik houd mij angstvallig vast aan de muur vanwege de duizelingwekkende vaart van de dagelijkse aardrotatie met een maximale snelheid van  1.666 km' s per uur op de evenaar. En warempel ik blijf nog gewoon moeiteloos staan. Zo haast de wereld zich al wentelend en amper opgemerkt naar de volgende dag.

Ik zie de Melkweg aan de hemel als één grote lichte vlek, bestaande uit een niet te tellen hoeveelheid hemellichamen en dan komt de rest van de sterren daar ook nog eens bij……. dat gaat over afstanden waar wij helemaal geen benul van hebben en aanduiden als  lichtjaren.
En dan vraag ik mij af: Als er nu eens geen aarde was waarop wij onze menselijke levensvorm       …… DAN IS ER TOCH EIGENLIJK HELEMAAL NIKS? ..niks en nergens…buiten ons……??

En dat, beste mensen,  kan ik niet begrijpen. Dat is groter dan het verstandelijk bevattingsvermogen van mijn kennelijk zo benepen brein.
En toch geloof ik…. weet ik zeker …..dat er een macht, die dit alles gemaakt heeft en beheerst en in stand houdt.
Dat wordt ons precies verteld in "het  begin" of Genesis. Hoe alles geformeerd is en met welk doel:  het uitspansel , de hemellichamen, de aarde en ten slotte de mens, hoe hij daarop is geplant als kroon op de schepping.
Dat is mogelijk met uitsluitend goddelijk vermogen gefaseerd ingevoerd in perioden, symbolisch aangeduid met "dagen" voor ons tot een beter begrip van wat wij "tijd noemen. Tijd is echter alleen maar een menselijk begrip.

En als nietig en vergankelijk stofje op deze aardbol, onmerkbaar duizelingwekkend voortjagende in een onmetelijke ruimte, houd ik mij stevig vast aan dat aan dat "Scheppingsverhaal" om niet te verdwalen in de duizelingwekkende vaart van  allerlei ontstaansvarianten of wetenschappen. 
Het scheppingsverhaal acht ik van een veelvoudig grotere orde dan dat de heer Darwin  ons aan het verstand tracht te peuteren. 

En als bevestiging van die overtuiging en met dank aan de Heer van de schepping ga ik maar weer eens een mooi en toepasselijk liedje zingen:

"Het ruime firmament maakt wijd en zijd bekend Gods werk en grote macht.
De dag meldt aan de dag al wat Gods hand vermag; de nacht zegt dit de nacht. 
Dit wonderschoon verhaal klinkt niet in mensentaal, verbreidt zich zonder woorden.
Toch gaat, naar Gods besluit, daarvan een boodschap uit tot in de verste oorden."

Het vogelseizoen is weer begonnen

ze zijn weer terug: roodborsttapuit, blauwborst, fitis/jiftjaf

20170329 OVER EEN PYRENEESE BERGHOND, SCHAPEN EN WOLVEN

In - en bij de schaapskooi van het Twilhaar loopt een groot deel van de kudde van André Kühn, een Duitse schaapherder, die samenwerkt met het SBB en Natuurmonumenten. Momenteel telt zijn hele kudde ruim 1200 schapen, verdeeld over enkele schaapskooien. Hij vertelt, dat er nu al 400 lammetjes zijn geboren.

Kühn met zijn kudden hebben we aangetroffen in het Wierdense Veld, het Twilhaar (Nijverdal ) en de Sprengenberg (Haarle) en de Engbertsdijksvenen (Twenterand)
De verschijning van Kühn is het bekende plaatje, zoals dat opdoemt uit oude kinderboeken, met zijn stok (staf) typische kledij, hoed en herdersattributen. Hij vertolkt zo, met zijn kudde dolend over wijde heidevlakten, één en al nostalgie en geschiedenis.

Tussen de schapen zag ik opeens een grote Pyrenese berghond. Hij heeft een goede schutkleur en liggend tussen de schapen, was hij mij eerst helemaal niet opgevallen. Deze grote massieve hond met de uitstraling van een trouwe lobbes, viel mij pas op toen hij overeind kwam en op zijn hoge poten, boven de schapen uit torent. De schapen zijn aan hem gewend. Schaapherder Kühn vertelde, dat in zuidelijke landen dit hondenras wordt gehouden tegen de wolven. Hij zegt in Nederland de enige herder te zijn die gebruik maakt van een Pyrenese berghond.

De Pyreneese Herdershond heeft een natuurlijke aanleg voor het werken met schapen. Hij gebruikt daarvoor zijn "stem" (het blaffen) Tijdens dat blaffen neemt hij een indrukwekkende houding aan. Zijn geblaf en zijn fiere houding en onverschrokkenheid moet in het onherbergzame gebied wolven op een afstand houden. Hij is zodoende erg effectief gebleken in deze gebieden

Voor Kühn is het geen vraag maar een vaststaand feit, dat de wolven hier òòk zullen komen. Gebieden zoals o.a. de Sallandse Heuvelrug e.a. lenen zich daar volgens hem wel voor. Hij vind het maar een moeilijke zaak om instanties hiervan te overtuigen.
Hij heeft de wolven zelf al gezien in Duitsland en verhaalt van een slachting die wolven hebben aangericht onder de herten/ reeën. "Das war eine Katastrofe, überall lagen tote Tiere".

Op de website van NDR.de van 7 maart 2017 is te lezen, dat er een nieuwe roedel wolven is gezien in het natuurgebied van de Lüneburger Heide. Foto's zijn als bewijs toegevoegd. Het gaat hier om waarschijnlijk twee volwassen en drie jongere dieren.
Volgens "VNP-Stiftung Naturschutzpark Lüneburger Heide " zouden er nu extra maatregelen genomen moeten worden ter bescherming van de schaapskudden, die voor het landbouwkundig onderhoud van dat natuurgebied absoluut nodig worden geacht.

Wolven in Nederland spreekt nog maar weinig tot de verbeelding van mensen. Mooie verhalen uit de tijd van Roodkapje. Het zou jammer zijn wanneer men zich pas achteraf, door feitelijke gevallen van aangetroffen "schade" laat overtuigen.
Erkenning van dat feit en welk beleid en maatregelen er genomen moeten worden is een politiek verhaal . "Regeren is vooruit zien".

de wulpen zijn terug en meer dan vorig jaar