20171031 Lutherdag

Ik sla mijn ogen op en ik ontwaak

en weet dat ik al weer een nieuwe dag genaak.

Zo koester ik en kus dus deze mooie Lutherdag
voor 't genadige feit dat ik nog leven mag
in 't besef dat Gods gunst en goedertierenheid
ook voor deze zondige ziel is toebereid.

Zo weet ik dan op deze ochtend al heel vroeg
van die genade krijg ik nooit genoeg.

Ja, 't is waar, ik ben gewoon een mens, een zondaar

niet slechter en zeker ook niet beter dan u wellicht
maar never nooit goed genoeg om in 't fel verblindend licht
van Gods aangezicht te verschijnen zonder te verschroeien.

In heel mijn leven liepen stromen van levend water
(ongemerkt) voortdurend als een kabbelend en stil geklater.

Luther ging diep en zwaar gebukt onder zijn zondelast
hij merkte, dat het niet lukt, hoe hard je ook werkt of vast
je kunt je eigen heil zelf niet verdienen of bewerken
al dat eigen gezwoeg is niet genoeg en zelfs ongepast.

Alleen als wij ons geheel en al op Jezus verlaten
kan zijn kruis en offer ons in genade baten.

In de hoop van de doop in Christus begraven
blijf ik mij daarom niet altoos afvragen
of het wel genoeg is wat ik hier allemaal doe,
maar vertrouw op Jezus de rots waarop ik bouw.

U vraagt hoe ik dit alles durf te zeggen
ja dat kan ik u zelf allemaal niet uitleggen
maar lees daarvoor je bijbel en bidt elke dag
en vraag of jij die genade ook zelf ervaren mag.

Het begin er wijsheid is de kennis van God. (Spreuken 1:7)

© Gert Pape

20171023 over geweld, rechtspraak en veiligheid

De moord op Anne Faber heeft Nederland diep geraakt en riep allerlei reacties op. Daarbij werd ook de doodstraf genoemd en gemotiveerd en Schriftuurlijk verdedigd. Als rechercheur verhoorde ik verkrachters, geweldplegers en moordenaars. Een verhalende berijmde reactie mijnerzijds.

In Nederland lopen soms
nog van die gestoorden
die er behagen in scheppen
om zomaar iemand te vermoorden

Ziekelijke onmenselijke geesten
die zich gedragen als beesten
en al of niet beheersbaar of bewust
zich onvergeeflijk overgeven aan hun liederlijke lust.

Door die lust volledig geobsedeerd
gaat ‘t in hun brein dan helemaal verkeerd
zij zijn voor vrouwen dan een algemeen gevaar
dat wordt helaas en vaak, dan te laat pas openbaar.

Bij nabestaanden laat die daad zijn diepe sporen na
zij zuchten zwaar en zoeken naar gerechtigheid
Hun leven is verminkt door haast ondraaglijk leed
dat een onbekende hen zomaar aandeed.

Is een verdachte eenmaal bekend
dan is er zonder berouw en een volledige bekentenis
nooit ruimte voor ook maar een greintje vergiffenis.

Door de rechter wordt een oordeel geveld
uitgedrukt in meerdere strafjaren welgeteld;
Hij wordt geheel aan de samenleving onttrokken
zo kan die dwaas niemand nog enig leed berokken.

Soms wordt de psyche van de man nog onderzocht
hoe het gesteld is met zijn geest en zijn gedrag
of in het kader van zijn zo genoemde resocialisatie
het maatschappelijk veilig en verantwoord is
dat hij in de samenleving terugkeren mag.

Wijze heren van de Pieter Baan kliniek
stellen na jarenlang beraad uiteindelijk vast
of zijn terugkeer wel verantwoord is en gepast.

De rechter baseert op basis van dat advies
voor de veroordeelde een gunstige beslissing
....... en niemand…. en echt niemand…..
kan vermoeden hoe dat afloopt en het verder gaat
of het werkelijk goed is geweest of…
het alsnog blijkt: 't was toch een vergissing.

Als er dan weer een jonge vrouw verkracht is en vermoord
door zelfs een bekende geresocialiseerde zedendelinquent
dan is rechtminnend Nederland totaal emotioneel verstoord
het rechtssysteem heeft het aan kennis en inzicht ontbroken
verantwoordelijken dienen daarop te worden aangesproken.

De doodstraf is in tolerant Nederland
in de burgerrechtspraak al decennia uitgebannen
en wordt onder druk van die tolerante last
elders in Europa ook niet meer toegepast.

In de wereld maar ook om ons heen zien we algemeen
een toename van vreselijke vormen van allerlei geweld
waardoor menig land en volkstam steeds weer wordt gekweld.

Eerder werd door mij wel eens beweerd,
dat Neerlands doorgeschoten tolerantie
zich uiteindelijk tegen haar eigen veiligheid keert.

Nederland moet nu maar eens degelijk gaan discussiëren
hoe hij deze vormen van geweld denkt te kunnen keren
Grapperhaus, een scherpe spreker, heeft nu een andere rol
als beoogd minister heeft hij aan Nederland en aan Veiligheid
nu al zijn beide handen overvol.

De zon, neemt bloedend afscheid van de dag

De zon verlicht ons ied're dag,
zelfs als we hem niet zien,
zit hij natuurlijk op zijn vaste plek
verscholen achter wollig wolkendek.

Kleuren bestaan niet in zichzelf
alleen de zon geeft fleur en kleur
aan mensen, dieren en aan ieder ding,
geeft hij aan 't leven glinstering.

Zonder zon lijkt alles dof en donker,
van kleur verschoten, schemergrijs.
dan komt de zon, o wat een wonder,
zij geeft al haar geheimen prijs.

De zon geeft kleur aan 't leven hier op aarde
verwarmt haar en zorgt voor groei en bloei.
Zonlicht is vitamine voor het leven
om dat aan alle mensen door te geven.

De zon neemt bloedend afscheid van de dag,
kleurt karmozijn, kleurt zo het avondrood
Maar mensen, maakt u zich geen zorgen,
want ied're dag is hij er weer, ook morgen.

God, de grote Schepper
van hemel, aarde en het licht,
houdt onder al' omstandigheden
altijd zijn Licht op ons gericht.

© Gert Pape

HERFST 2017

Zo'n  zomers mooi groen blad
verwelkt in felle frisse kleuren

van in - geel tot in  bloedend -rood,

zo siert de herfst haar stervensnood.
Een paddenstoel, benoemd als zwam,

die bruisend uit de aarde kwam
toont trots haar rood met witte stippen.

Een zwam, verfloerst in fletse vlagen,
verliest het eerst zijn hoffelijke hoed

en daarna brokkelt ook z'n brekend been,
en zo vergaat hij en gaat langzaam heen,
wanneer  de winter op komt dagen.

Een paddenstoel, dat is een sporenplant
die zaait zijn sporen rijk op 't land.
De natuur vernieuwt zich ieder jaar,
't is echt waar, jazeker,  heel gewis 
dat hij er volgend jaar gewoon weer is.

© Gert Pape 2015

20171005 Ouderdom is taalkundig krom - mar in 't plat is't wel wat

Wat mij in hoge mate stoort

is dat ene onmogelijke woord
dat zoveel tegenstrijdigheid in zich heeft
voor een ouder die daarin zijn gevoel beleeft.

Dat woord doet volgens jeugdigen vermoeden
dat een ouder met het stijgen van zijn levenstijd
meer dan men ooit zou kunnen  bevroeden:
hij raakt de kennis en zijn verstand heel langzaam kwijt

De mens wordt steeds ouder en ook meer dan grijs
maar wint daarbij aan kennis en aan waarheid
dat is een algemeen erkend en vaststaand feit
verworven levenservaring, als waarlijk levend eerbewijs.

Dat deeltje "dom" in dit woord is oliedom
en oliedom en ouderdom zijn krom en echt gestoord
en elk afzonderlijk woord is eigenlijk volstrekt ongehoord
omdat het niet echt zegt wat het werkelijk verwoordt.

Het woordje dom in deze samenstelling
is van een andere taalkundige betekenis
moet daarom maar gauw van de taalkundige helling
dat is voor die ouder ook wel zo vriendelijk en zo fris

Het woordje dom, ingesloten in ouderdom
is net als oliedom, zo krom en onbegrepen;
't zijn woorden, betiteld als een "discrepantie"
weer een woord dat mij niet  bekoort en verstoort,
en 't heeft daarom voor mij geen enkele "relevantie"


Mar thuus doar proat wie allemoale gewoon plat
en doarin hebben wie een grote woordenschat
om oons zo makk'lijk moog'lijk, uut mekaar te kunn'n drukken
dat zal ied're plat-geaarde Tukker wel merakels lukk'n
dat geldt voor iederene, zowel veur oold as jong;
en 't maakt niks uut, al kak ie zelfs nog over oen tong

En noe, zeg ik oe dus mien jong

die leuke leu uut Twente, . ...
die blieft gewoon..... veur altied jong!


Goed goan.

© Gert Pape

20160921 't paard van Troje en 't Twentse ros

Dat paard van Troje

of het echt waar is, weet ik niet,

is door Homerus beschreven fantasie,

gerekend tot de Griekse mythologie

Dat paard van Troje

klinkt mooi maar is ook, hoe banaal

een oud klassiek oorlogsverhaal

en dan vallen er ook altijd dooie.

Dat paard van Troje

die was zo listig en zo ingenieus

hij was niet echt, maar wel heus

een houten klaas, gewoon een houten dooie.

Dat paard van Troje

is pure fantasie verstopt in mythologie,

is niks waard, ik houd niet van dat paard

al is het dan ook nog zo'n houten, mooie, dooie.

Een Twent, dat is een nuchtere vent

die heeft niks op met vreemde mythologie.

Tukkers huldigen hun eigen regionale historie

van potjandorie grootse Twentse glorie

waarin zij zich historisch verankerd wanen.

Maar wat davert daar dan nu zo dreunend

toch stiekem op de mythologie leunend

door Herman Finkers "spreukjesbos"

met lange golvende en wapperende manen:

een paard! ……..

't  eigen nooit volprezen Twentse ros.

En dat verhaal, beste leuke leu uut Twente

is echt woar en heel gezòònd

mythologie van d' oale Twentse koale gròònd.