Posts tonen met het label Oosteinde. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Oosteinde. Alle posts tonen

woensdag 25 november 2020

Het Oosteinde - meest populaire straat van Vriezenveen


De website: Huizendata verstrekt woninginformatie over plaatsen, wijken en buurten. Ik surf naar Vriezenveen en daar lees ik dat de meest populaire straat van Vriezenveen het Oosteinde is. Dat verwondert mij niet alhoewel dat besef maar langzaam is gerijpt. Jaren geleden vond ik het Oosteinde een sfeerloos eindje aan Vriezenveen; een vrij futloze straat die, in vergelijking met het Westeinde, economisch  doodbloedde.

Maar als ik nu van het drukke Westeinde doorfiets naar het Oosteinde en het viaduct achter mij laat dan komt er een weldadige rust over mij. Doorgaand  verkeer wordt geweerd en omgeleid via de Rusluie weg. De weg is fraai gereconstrueerd en verkeersvriendelijker en veiliger aangekleed. Onder het fietsen kijk ik aandachtig om mij heen. Hier zijn nog oude boerderijen te bewonderen van meer dan een eeuw oud. Ook andere huizen hebben een facelift gekregen, tuinen worden goed onderhouden en het geheel straalt naast Vjeanse propere degelijkheid  ook duurzaamheid uit. Ik krijg de indruk, dat ik door de recente geschiedenis van Vriezenveen fiets. Meer dan elders wordt hier op het Oosteinde de herinnering  aan het oude Vriezenveen in ere gehouden.

Op de gemeentelijke monumentenlijst  onderscheidt het Oosteinde zich ook overduidelijk ten opzichte van het Westeinde. Telt het Westeinde vijf boerderijen of boerenwoningen als gemeentelijk monument; het Oosteinde stelt daar het dubbele aantal van tien tegenover.

Naast deze 10 monumenten zijn er nog andere boerderijen te bewonderen,  die gerestaureerd  en gemoderniseerd zijn naar de huidige maatstaven maar toch hun authenticiteit hebben behouden.  Zeker, ook op het Oosteinde zijn vele oude boerderijen verloren gegaan;

Zo lag het oudst bekende  Vjeanse boerenerve  "Poortman" (1660) aan het Oosteinde.

De geschiedenis van de Vriezenveense textielindustrie is ooit begonnen in  't breewerigie van Engels met een twintigtal handweefgetouwen in schuur achter huize Engelenburg aan 't Oosteinde.

In verdwenen herenhuizen of patriciërswoningen annex  boerderijen  werden door Vriezenveense notabelen (Rusluie)  plannen  gesmeed voor de oprichting  van coöperatieve bedrijven die later in Sint Petersburg furore maakten.

Eén van Vriezenveens  grote zonen, Wicher Berkhof, de latere admiraal van de Russische oorlogsvloot te Sint Petersburg, is geboren achterop het Oosteinde, nabij de Schipsloot

En wat te zeggen van de vele leden van de familie Kruijs. Eén van hen,  Gerhardus Kruijs,  geboren in 1838, woonde aan het Oosteinde (wijk 3 nr. 291 / 287) . Hij werd in 1891 minister van Marine in het kabinet  Mackay.

En terwijl ik over het Oosteinde verder  fiets dringen zich allerlei gedachten aan mij op en spelen er verhalen door mijn hoofd. En ik weet 't nu zeker: het Oosteinde is niet kil of sfeerloos  maar het ademt en bruist volop historie.  Je moet er alleen wel met de juiste bril op naar leren kijken. Misschien is daarvoor  eerst een bezoek aan het Vriezenveens Historisch Museum echt zo gek nog niet. 


vrijdag 25 mei 2018

Geleide herinneringen aan vroeger, toen was alles beter


Sluipend komen oude herinneringen bij vlagen 
schoorvoetend mijn overvolle brein opjagen.
Als ik mij daarop dan diep denkend concentreer 
ben ik vreemd verrast, wat ik dan nog weet van weleer.

Mijn gedachten worden aldus heel gericht geleid, 

naar welhaast vergeten, reeds lang vervlogen tijd.
Het is gewoon werkelijk niet voor te stellen 
wat men van vroeger dan nog weer weet te vertellen 
en uitroept: Oh ja, wat mooi, nu ik weet ‘t weer!

Na een voltooid werkzaam leven voel ik mij vereerd

met ‘t genoeglijk feit: ik ben met recht gepensioneerd.
Werk en tijd, eerder door baas en kerkenraad bepaald
zijn uit mijn minder drukke agenda voorgoed gehaald.
Schuldloos wandel ik nu dankbaar, vrolijk, vrij en blij
in bossen, veenschappen of op de Kloosterhaarse hei.

In die nu zo vrije en verlichte tijd, denk ik met vreugd

aan die vroegere  jaren van mijn zorgeloze jeugd
aan die onbevangen omgang met mijn klasgenoten
zo ongecompliceerd, wat heb ik daar als kind toch van genoten.

En gedachten komen dan, hoe het vroeger eens was

in de vijftiger jaren ten tijde van de laag’re schoolse klas,
en daarbij  komt ook “Ken uw dorp en heb het lief” mij wel zeer van pas.

Ik schrik bij het vergelijk van het heden met het verleden

verfoei wat op ‘t Westeinde onder mom van modernisering 
uit het oude Vjèènse straatbeeld voorgoed is verdwenen
en bewonder nu het zo fraai gerestaureerde Oosteinde
waar historie meer is bewaard; dat vind ik nu toch wel het einde.

Maar onder druk van groeiende verantwoordelijkheid

was het onze jeugd, die ongemerkt met de tijd verglijdt.
De strijd om werk, naar erkenning, roem of ik enig vermogen
heeft bij menigeen ongewild de bloeddruk wel doen verhogen.
en als wij zelf niet goed op onze leefwijze letten
zijn we dan ineens beperkt, en zitten wij zo ongemerkt 
zomaar aan de hoge boeddruktabetten.

Vergane jaren hebben onder oud-klasgenoten al slachtoffers gemaakt

na tien of twaalf doden ben ik dan toch echt de tel wel kwijtgeraakt.
Van de 35 hebben velen nog de levensstrijd doorstaan,
verbouwereerd danwel vereerd, allen zijn nu mooi gepensioneerd.
Van het gewicht van de daag’lijkse werkplicht ontslaan,
met enkele mankementjes, voer ik toch welhaast een stressloos bestaan.

Ik steek nu veel tijd in herbeleving van die goeie ouwe tijd

want vroeger, ja ja, in die goeie vroeg're ouwe tijd van vroeger, 
was ik nooit bang, want toen ook was al generaties lang
...altijd.....alles voortreffelijk en vééél beter.


Als 't vlammetje dooft in 't hoofd

Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...