20160921 't paard van Troje en 't Twentse ros

Dat paard van Troje

of het echt waar is, weet ik niet,

is door Homerus beschreven fantasie,

gerekend tot de Griekse mythologie

Dat paard van Troje

klinkt mooi maar is ook, hoe banaal

een oud klassiek oorlogsverhaal

en dan vallen er ook altijd dooie.

Dat paard van Troje

die was zo listig en zo ingenieus

hij was niet echt, maar wel heus

een houten klaas, gewoon een houten dooie.

Dat paard van Troje

is pure fantasie verstopt in mythologie,

is niks waard, ik houd niet van dat paard

al is het dan ook nog zo'n houten, mooie, dooie.

Een Twent, dat is een nuchtere vent

die heeft niks op met vreemde mythologie.

Tukkers huldigen hun eigen regionale historie

van potjandorie grootse Twentse glorie

waarin zij zich historisch verankerd wanen.

Maar wat davert daar dan nu zo dreunend

toch stiekem op de mythologie leunend

door Herman Finkers "spreukjesbos"

met lange golvende en wapperende manen:

een paard! ……..

't  eigen nooit volprezen Twentse ros.

En dat verhaal, beste leuke leu uut Twente

is echt woar en heel gezòònd

mythologie van d' oale Twentse koale gròònd.

2017092 van klaploper naar gewaardeerd lid van de maatschappij

Ik hou het zo echt niet langer vol
het tempo is te hoog, 't is mij veel te dol
het leven is één grote dolle drieste drukte.

De wereld draait en draait maar door en door,
"nog meer en sneller", roepen  managers in een koor
zo'n hoog arbeidstempo , dat is 't - wat mij echt niet lukte.

'k Hield het niet vol en ben veurtieds al lange af-e-haakt
uut het arbeidsproces en bie de soos e-raakt
een wereld  van 'n bult papier'n  en formulier'n

Ik heb die papier'n maar nie in-e-vuld
want schrie'm heb ik toch nooit e-leerd
daarom valt die formulier'n bie mie altied verkeerd

En met mien valsen mitella aan 
ben ik noar die keerl van de Soos e-goan
en heb 't er mar een puntjen angeluld;
Ja,ja, dat dach ik, mar ik had geen schik
want hij had met mie helemaol geen geduld

sjonge… jonge…jonge ……..wat is't oe wat …..
…..wat 'n  dolle drieste drukte 
en ook dat is 't - wat mie alweer nie lukte.

'k word noe ook nog financieel gekort
krieg noe mar eens per week een stukkie vlees op 't bord
wat is 't een ellende …oh pardon… eh…..een dolle drieste drukte.

Hij zeg tegen mie, je krijgt van mij geen cent
jij gaat nog hemaal terug naar nul procent.
Ik zeg: "wat keer'l "loat ie mie zo mar verrekk'n
man.. oh..man ..'k was toch zo helleg in de kop,
ik kom hem wel deur dat luukien hen trekk'n.
'k heb noe niks meer - ik mut maar goan inbrekk'n.

ik worre van al dat gedoe wal zo onmeunig moe
'k heb in 't leven helemoal  geen plezier -
krieg wel spontaan zin in een lekker flessie bier
Ik zeg tegen die keerl doar achter dat loek
hoe mut dat nou, 'k heb toch ook mien sociale recht'n
of mut ik de barricades op om dat te bevecht'n.

Ik ben doar afgedroop'n as een gewonde hond
'k werd mie ineens heel duudelijk en absoluut bewust 
van mien eigen zelf gecreeerde sociaal maatschappelijke stront
een leegloper zonder fut en van geen enkel maatschappelijk nut.

Ik mut mar 's flink mien eigen verwarde knoop deur hakk'n
en miezelf onmeunig hard oanpakk'n

En gelukkig, …….
'met mie is allemoal toch nog goed gekomen, 
maar ik heb wel hele goede hulp e-had
van die lieve meid, mien allerliefste schat.

Ik kende haar nog van de lagere school
ze was toen heel stiekem al mien idool
zij heeft mij letterlijk bij de arm genomen
en de leiding in mien leven overgenomen.

Net toen ik dache, noe 't is met mie finaal gebeurd
kwam zij in mien leven en ben ik helemaol  weer op-e-fleurd
Zij heeft mij in een half joar ook het lezen en skrieven e-leerd
en ik heb mie van dat oale leven totaal oaf-e-keerd.

Via haar kwam ik uiteindelijk ook aan het werk
en sundaags goan wie samen noar de kerk.
En al die vreemde papieren zijn dus niet meer nodig
ik heb vast werk, ze zijn nu geheel overbodig.

'k Ging naar die man achter dat loket daar van de Soos
die was heel netjes en op mij helemaal niet meer boos
'k heb alles hem verteld, hij was verheugd en blij

dat ik  nu deel uitmaak van de beschaafde maatschappij.

20170913 Bruinehaar in Twenterand - bijna buitenland

Dat pand waar ik nu genoeglijk naar staar
ligt in het fraaie en zo landelijke Bruinehaar.
Dat is de rand van de gemeente Twenterand
en tevens de uiterste rand van ons Nederland
en iets achter dat huis ben je dan bekant
misschien per ongeluk mooi in de Pruus beland.

Das macht nichts
Deutsche Leute essen auch gerne Kartoffeln
Gute morgen Freunde.

20170908 Over echte vriendschap, kameraden voor het leven

Ik keek naar het programma:"Hello Goodbye", een programma dat kan bogen op een vaste kern kijkers, met zulke aanvaardbare kijkcijfers , dat het vanaf 2005 zich al weet te handhaven op de Nederlandse buis.  Een typisch Joris Linssen programma zoals wij die wel meer van hem kennen:  met mensen in bijzondere omstandigheden op cruciale momenten van hun leven en met een altijd zo kenmerkende hoge dosis aan menselijkheid.

Een sympathieke programmamaker, die zo gemakkelijk tot de mensen doordringt en hen tot alle openhartigheid  van hun diepste gevoelens weet te bewegen.

En dan komen er hele mooie menselijke verhalen.

Dit keer is dat het weerzien van twee oude mannen, beiden 86 jaar oud. Ze zijn vanaf het moment  dat ze konden lopen al vrienden. Vrienden voor het hele leven en dat door dik en dun.

In de jaren van opbouw na de Tweede Wereldoorlog zochten veel mensen uitdagend naar een nieuw bestaan elders in de wereld.

De ene is in 1951 geëmigreerd naar Canada. De andere, die ook mee zou gaan, was op het laatste moment  door dringende omstandigheden genoodzaakt in Nederland te blijven.

En ver van elkaar verwijderd  is die vriendschap altijd heel close en zo dichtbij gebleven.

Vriendschap die zeer regelmatig werd onderhouden, aanvankelijk via schrift en daarna meegegroeid is met de ontwikkelingen van nieuwe communicatie middelen.

Deze 86 jarigen weten niets van Skype of van e-mail maar ze gebruiken het wel, dat voor hen, aan weerszijden van de grote plas, door kinderen of kleinkinderen, zorgvuldig voor pa of opa geïnstalleerd is.

Een oude man van 86 jaar staat daar nu te wachten op zijn maat, als een kind zo blij, te popelen van ongeduld en spanning. En hij vertelt het verhaal van wat echte vriendschap nu werkelijk is. Het is onmogelijk om dat te vertellen en er inhoud aan te geven. Dat moet je zelf zien, horen en voelen. Ik kan het slechts samenvatten: Vrienden die alles met elkaar kunnen delen, alles voor elkaar over hebben en elkaar in alles vertrouwen, vriendschap die ook een stootje kan velen en waar ieders eigen mening wordt gerespecteerd. "Kameraadschap".

Nu zien ze elkaar, na een lange periode weer terug in de wetenschap,  dat het de laatste keer zal zijn. Het is een uiterst roerend weerzien, twee vrienden die elkaar omhelzen en knuffelen en een traantje laten. En ik moet u eerlijk bekennen, ik houd het dan ook niet altijd droog.

Dit soort programma's wordt door sommigen al bij voorbaat en ongezien afgedaan als EMO teevee , een mening die met veel bravoure wordt uitgesproken. Ik denk dat ze zich niet willen laten raken en dat ze het tonen van emotie als een vorm van menselijke zwakheid zien.

Het was roerend om te zien en heel mooi in beeld gebracht, de aankomst  - maar ook vier weken later weer het vertrek.  Daar staan dan weer die oude mannen, de ene houdt de andere, behebt met een ouderdomsziekte, zo krampachtig vast. Het is de moeite van het loslaten en het nooit meer elkaar terugzien.

Op de vraag aan de in Nederland achterblijvende vriend wat die vriendschap voor hem inhield kwam misschien een vreemd en verbluffend antwoord: 

"Als hij een vrouw was geweest, dan was ik met hem getrouwd".

Het werd wat lachend gezegd maar ik meen te weten hoe bedoeld werd. U ook?

Eigenlijk moeten we ons de vraag stellen hoe wij zelf vriendschap invullen en ervaren.

Dat is heel persoonlijk en afhankelijk van eigen karakter en toegankelijkheid.

Van één ding ben ik wel overtuigd, dat iedereen, maar dan ook iedereen hunkert naar  vriendschap, naar kameraadschap voor het leven. Ook degenen die zo hard roepen, dat ze het wel zonder kunnen.

In de bijbel staat ook nog zo'n prachtig mooi verhaal over kameraadschap van David met Jonathan en met een soortgelijke uitspraak

Als David hoort van de dood van Jonathan bezingt hij de kameraadschap in het "Lied van de boog" (2 Samuel 19-27)

met onder andere:

"Jonathan ligt gesneuveld op heuvels

het verdriet verstikt mij

Jonathan,

je was mijn broeder, mijn beste vriend

jouw liefde was mij dierbaar, meer dan die van vrouwen"

(25-26)

Ik heb mijn maatje wel gevonden. Na jaren kwam ik er steeds meer achter dat ik er mee getrouwd ben. En dat al bijna 45 jaren lang.

20170909 kunstenaar Piet Lampen op Open Monumentendag.

In de loop van de tijd zijn er vele Open Monumentendagen klakkeloos aan ons voorbij gegaan. Maar op deze dag, zaterdag 9 september besloten we om onze lokale kennis van architectuur, historie, kunst en oude ambachten wat op te vijzelen.  Daarvoor hadden we een drietal locaties in eigen woonplaats Vriezenveen uitgekozen, namelijk de Smeltschuur, het Harmsenhuis  en de Leemansmolen. 

De eerste twee waren mij wel bekend vanuit publicaties en boeken maar nog nooit door mij met een bezoek vereerd;  een ernstige  tekortkoming voor een geboren en getogen Vriezenvener, die zich wel degelijk van de eigen lokale historie bewust is.

We reden als eerste naar het Oosteinde, naar de Smeltschuur  en we hadden geen enkel  idee van wat we daar in die toonzaal van Raab Kärcher nog meer zouden kunnen aantreffen.

Na een warm ontvangst betraden we deze rechthoekige ruimte om te constateren dat de historische waarde  als  vertrekpunt van de Rusluie naar Sint Petersburg groter is dan het bouwwerk zelf. Het is inderdaad een mooi fraai gerestaureerd gebouw maar het lijkt wel te zijn opgeslokt door zijn omgeving.  Je moet er wel van weten en er dan gericht naar zoeken.

Eenmaal binnen werd ik als liefhebber van realistische kunst met een voorliefde voor portrettekenen toch wel blij en zeer aangenaam verrast door de daar ten toon gestelde werken van plaatsgenoot Piet Lampen.  Een groot deel bestond uit portrettekeningen. 

Met recht echte sieraden tussen de sierstenen van Raab Kärcher. 

Sprekende beelden met een fijngevoeligheid voor detail,  in fijne lijntjes van rimpeltjes en schaduwvlakken,  die aan de portretten hun  karakteristieke  gezichtsuitdrukkingen meegeven.  Daar moet naar kijken, het indrinken en laten bezinken om het helemaal tot je door te laten dringen. Dan proef je kunst.

Ik sprak Lampen en hoorde dat zijn liefde voor tekenen al dateert vanaf de lagere school. Het is verrassend om achter een mij alleen van gezicht bekende plaatsgenoot ineens een ware kunstenaar te ontdekken.  Zo schuilen er  vermoedelijk wel meer verborgen talenten in de  Vriezenveense samenleving.

Ze mogen zich best wat meer presenteren en etaleren via de bekende lokale of regionale podia en ook de Vriezenvener (ik incluis) zou zich wat meer voor de lokale kunst kunnen interesseren en het waarderen.

Na dit eerste bezoek aan de Smeltschuur was mijn Open Monumentendag al volledig geslaagd.

Piet Lampen presenteert zich als autodidactisch beeldend kunstenaar , die zich vooral bezig houdt met tekenen en schilderen maar ook andere kunstvormen zijn hem niet vreemd (bijv. houten sculpturen)

Wilt u meer weten;  hij heeft een eigen website: www.pietlampen .nl  en op social media is hij te vinden met een Facebook account onder eigen naam.

Tussen 5 en 28 oktober presenteren amateur kunstenaars uit de gemeente Twenterand weer hun werken in de Peddemorsboerderij,Westeinde 342 te Vriezenveen.

Ik heb  het in mijn agenda gezet. Het is zelfs waarschijnlijk, dat ik er meer dan één keer zal komen.