20140430 Koninklijk verkouden

Een herinnering aan oud Koninginnedag

Op de 30e april 2014 om 07.13 uur stap ik in de trein van Almelo naar Enschede.

Schuin tegenover mij aan de andere kant van het looppad zit een man voorovergebogen op z’n laptop te staren. Een zakdoek in zijn hand en hij begint luidruchtig te snotteren.

Na gedane arbeid bestudeert hij aandachtig het resultaat alsof hij daar de meteorologische verwachting van vandaag in af kan lezen. Hij kijkt waterig uit zijn ogen en zijn neusvleugels zijn rood gekleurd.

In Hengelo stapt er een andere jongeman in en neemt plaats tegenover Hans  Snotterjans.
Het eerste wat hij doet is een wel hééééle lange papieren zakdoek uit zijn rugtas pakken, juist…. een rol closetpapier. Ook hij begint te toeteren en samen spelen ze Opus 13 van de componist S. Verkouden. Ik kijk om me heen, het treinstel rond, om ronddwarrelende bacillen of pollen te ontwaren.

Even later zit ik op mijn werk achter mijn bureau en komt mijn collega binnen. Nog voordat zij mij een goede en vooral een gezonde goedemorgen heeft gewenst, pakt zij een zakdoek en blaast erin als was het een tuba.

"Wat zit er vandaag toch in de lucht?" vraag ik mij af.

Ohh…… ja, het is vandaag 30 april, oud Koninginnedag.

De verjaardag van Prinses Juliana en ook Koninginnedag onder Beatrix.

Ik denk in stilte nog even aan onze geliefde oud -koningin Beatrix.

Ik vraag me af wat ze nu zal doen?

Oh… ik denk waarschijnlijk niks want ze zal ook wel dik verkouden zijn.

In  gedachten zie ik haar voor mij,

met een zakdoek in haar hand,

voorzien van een oranje geborduurd kroontje,

en zachtjes blaast zij het Wilhelmus.

Gert Pape

20180408 Over de puzzel van het leven

Het leven lijkt een puzzel waarin je voortdurend op zoek bent naar het ontbrekende stukje.

Net wanneer je denkt het gevonden te hebben ben je er aan andere kant weer eentje kwijtgeraakt.

Het leven is een uitdaging waarin wij tal van kansen en keuzes voorgeschoteld krijgen . Maar hetgeen  soms zo aantrekkelijk lijkt  te zijn is maar erg moeilijk te verwezenlijken.  Twijfel en onzekerheid moeten worden overwonnen en moed getoond worden om haast onmogelijke zaken aan te durven pakken.  

Het is zo triest om aan het eind te moeten constateren dat je niet echt geleefd hebt of dat je kansen hebt laten liggen. Om aan het eind te moeten verzuchten: "Ach had ik dat maar anders of eerder gedaan". 

Jaag  je dromen na en maak ze waar, zei ik onlangs nog tegen een kennis, die met haar gezin geëmigreerd  is naar een uithoek in Noorwegen.  Op zoek, ja..naar wat?  Ja, onthaasten en op zoek naar rust en een leven in de ruimte van een vredige omgeving.

Ik had ook mijn dromen van mooie oorden. Boeken gelezen over Canada en Amerika. Boeiende beschrijvingen van New England over de oostkust van Amerika met de staten Maine, New Hampshire en Vermont en andere. Ik heb mij maar al te graag mee laten slepen in het boek van James Mitchener,  in een eigen beleving  van  de Chesapeak Bay.

Maar heb nooit dat avontuur aangedurfd omdat ik zo aan de familie hang en bang was, dat ik straks een puzzelstukje mis terwijl ik elders net dat ontbrekende stukje gevonden dacht te hebben. 

Ik heb ook zeker kansen en mogelijkheden laten liggen maar ja …….ik eh… , ik droom, …… droom  dan ook zo graag. 

……er is nu al zo veel tijd verstreken 

die kansen en mogelijkheden doen verbleken.

Toch kom ik tot een verhelderende conclusie, 

dat het koesteren van een schone droom 

niet alleen iets is voor een uitgekiende econoom,

voor mij althans, is het zeker geen illusie.

De tijd schrijdt voort en kansen verkwijnen

maar nooit zal dat mijn grote droom doen verdwijnen

nog immer droom ik van een verre Horizon,

en verzucht: 

"och,….dat ik daar toch nog eens komen kon."

In dat land met ongekende mogelijkheden 

waar twijfel behoort tot het verleden

waar verborgen sluiers zijn onthuld

waar de droom van de mens

dan naar wens is  ingevuld

waar alleen de vrede wordt beleden

en 't verleden voor eeuwig 

is gekeerd  naar heden;

daar in dat land 

daar is iedereen 
volmaakt en.....
tevreden!

 Op TV keek ik naar de Passion. Duizenden liepen door de Bijlmer achter het verlichtend kruis van Christus aan. Mensen van allerlei pluimage, gelovig of ongelovig, voor sommigen was het een bevestiging van wat ze geloven, voor anderen het zoeken naar het ontbrekende stukje puzzel in hun leven. Dat zoeken is een bevestiging van hun gemis. Maar allen op zoek naar dat land van  vrede.

Jezus roept ons toe: Ik ben de weg de waarheid en leven. Niemand komt tot de Vader dan door mij. Dus achter Christus aan, door de Bijlmer, door de wereld en door jouw eigen leven. Hij is de voltooier van het leven. Die onze tijd ombuigt in eeuwigdurende vrede.Jezus!  Wie in Hem gelooft zal eeuwig leven hebben. 

In dat land loop je onbevreesd met open ogen in een landschap dat duizend keer mooier dan is dan de Bijlmer, Nederland of Baxter State Park in Maine of in mijn zo geliefde Engbertsdijksvenen.

Als je Christus echt leert kennen dan heb je het ontbrekende stukje gevonden ..........dan is de puzzel van jouw leven compleet. 

De blauwe heikikker (in paartijd)

De heikikker (Rana arvalis) is een middelgrote kikker en ze kunnnen 8 cm groot worden.
In de paartijd (eind februari, tot uiterlijk begin april met een piek in kooractiviteit in maart) kleuren mannetjes licht- tot fel blauw. Deze kleur is maar enkele dagen aanwezig. 
Dit is een interessant natuurverschijnsel dat vele mensen van heinde en verre lokt om dat op de gevoelige plaat vast te leggen. 
Gewoon opstellen in rijen van drie maar vooral ....kalm an.

20180327 Gedenkwaardigedagen- 45 jaar getrouwd

Altijd  ben jij voor mij dezelfde gebleven

een warrelende lichte lentewind

eindeloos waaiend door mijn leven

die samen met mij zijn juiste richting vindt.

Een mooi slank meisje met een blond lokje

witte kniekousen en een schattig Schots rokje

en bij 't geluid van Jimmy Hendrix joelende gitaar

raakte jij bij mij onverhoeds een gevoelige snaar.

Altijd ben jij voor mij dezelfde gebleven

door alles heen verweven met heel mijn leven

Liefde en geluk maar mede moeiten en zorgen

zijn in 't diepste van heel ons wezen geborgen.

Daar waar vromen op dromen hopen

maakte jij mij bewust van ongekende hartenlust.

Dromen die onbeheersbaar binnenslopen;

al heb ik  jou toen op die allereerste dag

voorzichtig en maar ene keer gekust.

't Was dankdag voor 't gewas 1969 en vijf november

een immer gedenkwaardige dag, forever to remember

na kerk en daarna cafetaria

werd het uiteindelijk viva victoria.

Op die blijde dag van ons allereerst ontmoeten

 zag ik jou bij de jukebox staan en keek me aan.

Wat luikend oogcontact dan doet of  je wil zeggen

valt onmogelijk in enkele woorden uit te leggen.

In een lange week van gespannen wachten

was jij voortdurend in mijn gedachten.

Zo heeft, alzo door ons ervaren, de voorzienigheid

met wijs beleid er zeker en zo gelukkig toe geleid

dat wij elkaar daar nogmaals mochten ontmoeten.

Van verliefdheid was ik mij wonderwel bewust

en heb jou toen wel vaker dan maar ene keer gekust.

Voor ons was 't al  gauw snel en heel stellig bekeken

nooit en nimmer meer zijn we van elkaars zijde geweken.

Altijd ben jij voor mij dezelfde gebleven

nog immer zwierig waaiend door mijn leven

mooie momenten in de loop der jaren vergaard

blijven voor eeuwig in mijn hart en ziel bewaard.

met jou in mijn leven voel ik mij boven alles verheven.

Bij ons staat jaarlijks de zevenentwintigste maart

als datum heel strikt en stevig op de kaart,

om dat wat nader en duidelijker te verklaren:

dat is de dag, dat namelijk ons huwelijk verjaart.

 Die dag is voor ons echt een gedenkwaardige dag

waarop ik met 'n blijde lach verkondigen mag:

Dit zijn echt van die gewichtige gebeurtenissen

die mag je in je leven absoluut niet missen.

Vandaag zijn we vijfenveertig jaar getrouwd

waarin een 6 persoonsgezin werd opgebouwd.

Begon 't ooit eens, zo bescheiden met ons beiden,

dat heeft gelukkig door Gods gunst alzo geleid

 tot een familie, die naar 20 leden is uitgebreid.

't Is geen kwestie van eigen werk of zelf verworven roem

maar prijs de naam van God, die ik hier dankbaar noem.

Hij schonk ons veel goeds in ons huwelijksleven

wat ons het mindere snel doet vergeten.

Altijd ben jij voor mij dezelfde gebleven

dat riep ik toen en dat zeg ik nu,

en koester dat de rest nog van mijn leven:

een warrelende lichte lentewind

die samen met mij zijn goede richting wel vindt

totdat ooit ……die lentebries is uitgewaaid

en krachteloos en eens voorgoed verwaait.

Met groot verdriet en mank aan het leven

moet de achterblijvende dan verder leven

met  enkel dan nog dierbare herinneringen

om die vertroostend en eindeloos te bezingen

Dankbaar geluk in het  huwelijksleven opgespaard

blijven dan gekoesterd  in dat oude hart bewaard

tot hij of zij ook eens tot de vaderen wordt vergaard

om dan voor eeuwig weer met elkaar te worden  verenigd.

Ook dan nog zeg ik:

Viva Victoria

Soli Deo Gloria

aan God alle eer!

© Gert Pape

20180319 Moederschap - levenstaak van mijn moeder

Vandaag is het precies 67 jaar geleden,
dat ik deze wereld ben binnengetreden
en hartstochtelijk met sterk verlangen
dankbaar door mijn moeder ontvangen.

Het was mijn toegewijde moeder,
die op een leeftijd van wel 42 jaar,
al barende daar nog eens vol van genoot
maar na mij nu toch echt haar moederschoot afsloot.

Mijn moeder koesterde altoos die stille hunkering
naar herbeleving van nog maar eens een boreling.
Ik was daarvan dé dankbare bevestiging.

In mijn vrije blije prille kinderjaren
heb ik altijd haar liefde mogen ervaren,
met haar krachtige en zo zachte armen
wist zij mijn leven behaaglijk te verwarmen;
werd mijn lijf zo stijf en strak geknuffeld,
ja, welhaast liefdevol geplet,
in opeisende moederliefde,
die voor mij gold als was het wet.

Uit een nabije en mij zeer bekende bron
werd mij vele jaren later ongepast bekend:
'k was een ongelukje, 'k was niet heus gepland,
'k geloof 't niet, nooit heb ik daarvan iets gemerkt,
'k werd als jongste van de zes, juist danig verwend.

Ik ben in de leer van 't enig juiste goede leven
heel degelijk en goed christ' lijk opgevoed
mijn moeder wist heel precies hoe dat juist moet.

Langs niet nader uitgelegde vaste lijnen
werden lokale zeden en strenge kerkelijke traditie
als een onbeschreven wet, zo streng gehanteerd,
werd mij dagelijks, nooit wedersproken geleerd.

De schoolse kennis van mijn ma op deez' aard
heeft zij in 8 klassen lagere school bijeen vergaard
voor haar leven was dat voldoende om te weten,
en van die lokale een kerkelijke zeden
heeft zij zich ruim voldoende gekweten.

Voortdurend werd die visie op ons toegepast
moderne tijden waren ongepast,
gaven immers alleen maar overlast.

De kinderen groeiden haar in kennis en verstand voorbij
steevast handhaafde zij haar stugge traditionele livrei.
Voor haar denken was de wereld al voldoende groot
dan de afstand, die de fiets haar zelftrappend bood.

Zo intens gedreven en in haar moederrol begaan
kon zij haar kinderen maar erg moeilijk laten gaan
Een harde les voor haar en tenslotte ook ten spijt,
zij raakte toch haar controle over de kinderen kwijt.

Vijf van de zes hebben de ouderlijke stal verlaten
om hun leven naar eigen inzichten in te kunnen richten
maar namen wel als basis, wat moeder hen had geleerd
Daarin wordt moeder iedere dag nog dankbaar geëerd.

Zij heeft haar levenstaak "het moederschap"volbracht!

Hij lijkt zo aardig op de TV, de nieuwe keizer van China…..

Onze koning kan het goed met hem vinden. Mannen die elkaar respecteren op het menselijke vlak en zo af en toe, voor het oog van de toekijkende wereld, even bij elkaar op de koffie komen.
Oogstrelend public relationship.

Een correct geklede man, strak in een westers pak met das en altijd die ondoorgrondelijke glimlach op zijn gezicht. Hij is machtig man en hij heeft voor zijn land China en de wereld een duidelijk plan, dat hij presenteert in zijn "Nieuwe Gedachte" van Xi Jinping. "We moeten ons ontdoen van alle virussen die de partij uithollen" Nou, dat zegt genoeg over deze vriendelijke meneer. Deze keer heeft het Rode Boekje van Mao gewoon een andere kleur.

De Noorse politicoloog omschrijft zijn leiderschap als het perfecte dictatorschap.
Samen met Vladimir Poetin zijn ze beiden uit op de vorming van een absolute wereldmacht en daarin, lieve mensen, is geen ruimte voor echte persoonlijke vrijheid. Een wereld waarin alles en iedereen gecontroleerd wordt. Ook de sociale media wordt aan banden gelegd. Ja, hij is heel erg aardig en heel vriendelijk en hij wil inderdaad het beste voor de mensen maar alleen als jij doet wat hij zegt.

En hoe staat het met ons, het Westen, onze Atlantische machtige tegenhanger?
Ja, wij hebben onze eigen clown uit die machtige Verenigde Staten, die het niveau van Pipo nog niet haalt. ……. sapperde…… sapperde…..flap …ja, ja,maar….dat is voorwaar geen grap!
Deze nietszeggende clowneske man zit op zijn zelf zo ingenomen ivoren troon.
Voor het westen is hij een ware blamage en verricht zo vaak verbale politieke ravage.

Elk weldenkend mens heeft thans nu wel de wens om onze westerse tegenhanger in te ruilen voor een degelijke en uit het goede hout gesneden vervanger. Een charismatisch man die deze huidige komische malloot maar gauw van zijn ivoren troon stoot.

En hoe dat moet gebeuren?
Ja , dat moet Pipo nog even aan de binnenkant van zijn ogen bekijken.
Maar als u het niet erg vind, ik ga over tot de orde van de dag.
Mijn vrouw is vandaag jarig.
Mijn keizerin, die heeft het beste voor met mij en ook nog voor de heeeeele wereld! 

© Gert Pape

Kramsvogel

Kramsvogels doen  zich te goed aan vruchten van een malusboom.