vrijdag 28 juli 2017
Nederland Waterland
Nederland
wassend waterland
door water, slib en zand
aangevoerd door sterke stromen
kan nieuw land stromend tot wording komen
opstuivend zand op het strand verhoogt de duinen
ons land ontvangt zo haar natuurlijke en gewenste veiligheid
van opgewaaide duinen en achter opgehoogde en versterkte dijken
tegen storm en stijgend water beschermd; de dijken mogen zeker niet bezwijken.
toch vestigen mensen zich daar en bouwen in het vaste vertrouwen van waterveiligheid.
Nederland
wassend waterland
is aan haar veiligheid gehecht
maar ook voortdurend in gevecht
met regen, wind en de overlast van water
ons land met enige regelmaat door stormen geplaagd
als Nederland weer eens door 't water ernstig wordt belaagd
dan schreeuwt men om actie, die noodzakelijk is en onvermijdelijk
want heel Nederland houdt graag het vage lijf en beide voeten droog
en kijkt daarbij, als een pronkende pauw, gepast maar toch heel trots omhoog
Ootmoedig bidden wij tot God
in 't verwachtingsvol vertrouwen
dat onze kusten en de dijken,
het om Zijn Naams Wil,
het nog maar weer eens zullen hou'en.
Zo leven wij in Nederland
door Gods hand
dan wel bewaard
en voor alle rampspoed
van een watersnood…….
nog maar weer eens
gelukkig genadig gespaard.
(Gert Pape)
donderdag 27 juli 2017
Vrijheid,blijheid en het politieke machtspel
Leven met elkaar in 't vredig Nederland.
't Land binnen Europa, dat van alle kant
genoemd, geroemd wordt als goed en ò zo tolerant!
Met een ware vluchteling is Nederland begaan,
biedt wettig verblijf en gratis woonruimte aan,
voor wie de toelatingseis en - toets doorstaan;
dat geldt voor alle vreemdelingen en culturen.
Landgrenzen bestaan wel maar zijn opengezet:
vrij internationaal verkeer, geregeld bij Europese wet.
Velen hebben er naar verlangd en naar gestreefd,
het thans bestaande feit: "Leve de Europese eenheid".
Maar………ja…….
mensen, meningen en die van landen meanderen
en veranderen van visie op voorspoed en geluk;
egoïsme en nationalisme laakt de Europese druk.
Aan 't heilig Europa wordt nog immer getimmerd en verbouwd
maar menig Europeaan meent momenteel heel onomwonden,
dat het vertrouwen in de Europese eenheid is geschonden.
Veel onbegrepen wetgeving, financiële ondersteuningen en - injecties,
de geldsmijterij van die Europese regentenkliek maken hen zo ziek,
dat het Europa door hen, voor eens en altijd, wordt gewantrouwd.
Elk land heeft nu wel z'n eigen politieke eendagsvlieg
een grote bek met veel onparlementair geschreeuw en retoriek;
hele volksstammen lopen maar achter die populisten aan,
ontvankelijk daarvoor door onmacht, onwil en eigen frustratie
vereren ze soms met (verbaal) geweld hun zo verheven politieke held
……… totdat die ene dag (of dagen) van die beperkte held,
ook zijn geteld en hij geheel onbewogen
zonder enig meedogen zelf wordt geofferd en geveld.
En dan……..
vraag niet hoe het kan…………
dan begint het hele verhaal….
…… gewoon weer vooran…..
……het politieke machtspel !
dinsdag 25 juli 2017
Bijen en brood op de plank
Zwaar beladen met heel veel aan geel gewicht
aan beide zijden evenveel voor 't gemak van 't evenwicht
driest dronken badend van 't vele gele stuifmeel
weldadig en volledig verzadigd , 't wordt hem nooit te veel
hij volgt gewoon zijn levensopdracht, instinct, ja zijn natuur
zich daarvan wel bewust, elk van zijn gegeven bijenuur.
Heden zijn wij met die bij dan toch wel zo blij
want dankzij zijn kruisbestuiving leven wij
een dankbaar en nooit begrepen ding
door de grote Creator voor ons
weggelegd in zijn boeiende schepping.
donderdag 20 juli 2017
woensdag 12 juli 2017
maandag 3 juli 2017
20170704 over de Engbertsdijksvenen en de Groene Wereld
Over een echte welig groeiende "Groene Wereld" gesproken.....
daar heb ik mijn groenzoekend hoofd nog nooit over gebroken
niet oeverloos hoeven te speuren in één of ander mooi groen boek
want die groene wereld ligt zo maar groots en gratis bij ons om de hoek.
In volle glorie ligt hij daar mateloos mooi voor een ieder kant en klaar
in de "Engbertsdijksvenen" heel uitnodigend en gastvrij heel dichtbij.
Maak dan maar een frisse start met heel jouw natuurminnend hart
om te beginnen bij "het Huisken" te Kloosterhaar.
zondag 25 juni 2017
20170625 een meisje van veertien
Een meisje
van nog maar veertien jaar, mysterieus en mooi,
zo
schoon en zo schrander, bloeit zij in haar lentetooi,
niets lijkt haar in de weg te staan haar levensweg te gaan,
maar onzichtbaar
is zij wel zó onzeker en wordt geplaagd,
en belaagd,
door ook voor ons zo herkenbare levensvragen.
In het
voor Neerlands oog zo'n hecht en voorbeeldig gezin
was zij
de derde in de rij, zij zit er precies mooi midden in;
een
keurige en degelijke familie bestaande uit vijf leden
met
ouders die zelf ook hoge maatschappelijke functies bekleden.
Hard werken
en studeren en ambities voor een goede baan
om straks herkenbaar midden in de maatschappij te
staan
gold
voor de kinderen als een onuitgesproken maar stellige eis
te
leveren in rapporten als een duidelijk en overtuigend bewijs.
De
ouders zijn met eigen zaken zo intensief begaan
dat de behoeften
van hun dochter hen finaal ontgaan.
Zij hebben
haar toch alles gegeven wat ze ook maar hebben wou
hun
dochter strekt hén tot eer, een mooie prachtige jonge vrouw
maar het
door hen behangen meisje, stond liefdeloos in de kou.
In de ogen
van de ouders ging het met haar helemaal verkeerd
hun
dochter heeft hen zo ondankbaar en beschamend verlaten
maar
wat er echt in haar omging hadden ze niet in de gaten.
Op zoek
naar echte oprechte liefde heeft zij haar ware gevonden
daarmee
de vaste traditie en de eer van haar ouders geschonden.
In
Neerlands achterland vond zij haar man ver beneden haar stand
en
stellig onteerd hebben de ouders zich nu van haar afgekeerd.
Zij trouwde
een hardwerkende arbeidsman met een duidelijk plan
met
zijn ambities om verder te komen koesterde hij mooie dromen
ooit
zelfstandig ondernemer te worden, ook al duurt het nog tijden
want het
gezin en het krijgen van kinderen mag er niet onder lijden.
Het
meisje en haar hardwerkend man stichtten een prachtig gezin
bestaande
uit vijf personen, die samen in vrede onder één dak wonen.
De moeder
is de spil van het gezin, zij zit er prachtig mooi en midden in.
En toen
naast het gezin voor haar voldoende tijd was vrijgekomen
heeft
zij vrijwillig leiding in allerlei organisaties op zich genomen.
In die gemeenschap
en in menig bestuur werd zij een centrale figuur.
En de
kinderen schepten daarin het behagen,
dat zij
hun moeder tot …….
hét voorbeeld van hun eigen leven zagen.
Maar de
ouders van het meisje van toen hadden nooit het fatsoen
hun
fouten te erkennen en kwamen niet tot inkeer
dat
doet dat meisje van toen, nu nog elke dag zo ontzettend zeer
….. maar
mocht ze het ooit over mogen doen
….. dan
deed ze absoluut…… hetzelfde weer!
maandag 19 juni 2017
20170620 de frivole hippe kip
Deze arme kip slaat nu alarm
want hij heeft 't zo ontzettend warm
hij draagt 's zomers nog een winterjas
is daarmee bepaald niet in z'n sas.
Laten we daarom die kip nu eren
en hem verlossen en ontveren,
en hem volledig kaal plukken,
dat moet elke kipeter wel lukken.
Een kranige en koene kok
wil mij gratis culinair beleren
hoe ik hem vakkundig moet fileren,
maar 'k moet hem eerst nog vangen
want hij zit nog lekker in zijn hok.
Na het vangen, plukken en in stukken
snijden komt het kruiden en braden
en met dat culinair advies overladen
gaat de nog steeds verhitte kip
hup.. de pan in… in een wip.
Maar neem voor deze smakelijke hap
van deze soort dan wel de mannelijke haan
en laat de hennetjes maar mooi begaan
anders is het zo met dit hoen gedaan.
Uit die kipkruidig ruikend dampende pan
laat de kip nog peentjes zwetend weten
't is wel goed met mij …….
smakelijk eten…….
en geniet er maar lekker van!
't Is Daan de haan
hij heeft heel mooi voor mij model gestaan
Hij is absoluut de hoogste hanige baas
van alle kakelende kippen daar achter 't gaas
van 't Herman Jansenpark te Vriezenveen
zondag 18 juni 2017
20170613 Emotionele gevolgen en verwerking zedendelict
Onverwerkte droeve zaken kunnen haar nog steeds hard raken.
In woelige nachten komen boze dromen haar innerlijke rust verstoren
lopen emoties op en voelt zij zich nog steeds zó hopeloos verloren!
Ze wil het wel zo graag maar kan het echt niet vergeten
wat haar allerbeste vriendinnen zelfs niet van haar weten,
wat eens volwassen mannen, in een heel ver verleden
als jong meisje intens gemeen en schandelijk met haar deden.
Haar beste vriendinnen zijn inmiddels allemaal getrouwd,
hebben een huisje en een mooi gezinnetje opgebouwd.
Zij ziet het hunkerend maar ook met lede ogen aan
hoe liefdevol en vertrouwd, de man en vrouw in elkaar opgaan.
Zij kijkt er naar, ja observeert en constateert die sterke band,
die zij ontbeert maar zelf heel intens begeert, een broeierige brand
een smeulende vlam, diep hartverwarmend weggestopt van binnen
dat zij eens in haar leven, zelf ook schuld - en smetvrij mag beminnen.
Het verlangen naar innige omgang met een man kan haar zo benauwen,
door het helse verleden , dat steeds aan haar schuldgevoelens blijft knauwen.
Zij vraagt zich ook wel eens af of het ooit zover zal mogen komen
dat zij zich geeft, als hij echt leeft, aan die nog onbekende man van haar dromen.
Haar leven is verscheurd door wat er in haar jeugd met haar is gebeurd,
door verderfelijke egoïsten, die haar eer en lichaam schonden
van wie maar één, vlak voor zijn dood, nog de heuse moed heeft gevonden
haar te bekennen dat hij niet deugt, haar nederig vroeg hem te vergeven.
Zij vond, dat hij wel veel te laat met zijn bekentenis is gekomen
hij niet alleen haar eer maar ook haar levenstijd en - vreugde heeft afgenomen.
Zij over hem geen oordeel velt maar dit in alle berusting overlaat
aan God als allerhoogste rechter voor wiens troon hij spoedig staat.
En nu …..na de dood van al haar vroegere belagers
en met maar slechts één enkele bekentenis
is zij na tientallen jaren van schuldgevoel bevrijd,
die neerdrukkende stemming is zij voorgoed nu kwijt.
En op haar 50-ste is het gelukkig dan nog zo ver gekomen
dat zij hem toch vond, die nooit vermoede man van haar dromen.
Zij heeft aan hem, .... maar dan ook aan hem alleen, …… toen alles verteld
en huilend over zoveel onrecht ……heeft die lieve held
haar toen heel lief en troostend in zijn armen genomen.
donderdag 8 juni 2017
20170608 over ouderenzorg, dementie, en menswaardigheid
"In Ootmuske", antwoord ik aarzelend , onzeker over hoe ze
hierop zal reageren.
Weerbaar maar niet erg overtuigend klinkt haar antwoord, een hardnekkige ontkenning van woekerend geheugenverlies en groeiende vergetelheid:
"Oh ja, natuurlijk, ik weet ik het echt wel hoor. Ik ben hier al zó vaak geweest met mijn Auke".
Ik zeg niks maar weet, dat ze nu in haar eigen wereldje zit, gezellig in een dromerig restaurant van dit mooie historische stadje, samen met haar man. Maar ach, .….hij is ook al 20 jaar dood.
Weerbaar maar niet erg overtuigend klinkt haar antwoord, een hardnekkige ontkenning van woekerend geheugenverlies en groeiende vergetelheid:
"Oh ja, natuurlijk, ik weet ik het echt wel hoor. Ik ben hier al zó vaak geweest met mijn Auke".
Ik zeg niks maar weet, dat ze nu in haar eigen wereldje zit, gezellig in een dromerig restaurant van dit mooie historische stadje, samen met haar man. Maar ach, .….hij is ook al 20 jaar dood.
Het zijn de woorden
van mijn zus van 83. Klein en gekrompen is zij, amper 1,60 meter maar allerminst
met een bekrompen karakter. Vijf minuten later denkt ze dat ze weer thuis is.
Dat "thuis" is haar fraai gelegen huis in het pittoreske B. Dat huis
staat nu leeg en is voor de verkoop geschikt gemaakt.
Een keurige
deftige dame was ze, maar nu oud en kinderloos achtergebleven. Al jong heeft ze haar plattelands afkomst en
moerstaal achter zich gelaten en nu aldoor maar voortkeuvelend koestert zij zo
fraai haar koninklijk hoog Haarlemmerdijks, passend bij haar verworven maatschappelijke
positie.
Geleidelijk is zij afgezakt naar een kluizenaarsbestaan, wars van de wakkere wereld leefde zij achter de gesloten gordijnen van een zelf gekozen isolement.
Zonder volledig
zelfbesef verzette zij zich tegen de opdringerige avances van heer Alzheimer,
die haar toch geheel heeft weten in te palmen en blijvend zijn intrek bij haar heeft
genomen.
Dagen bracht ze door in bed, haar beschutte plek. Eigen lichamelijke verzorging liet zij na en verzorging van anderen liet ze niet toe. Hulpverlening was absoluut onbespreekbaar, ze deed immers alles toch nog zelf. Ze pareerde eindeloos herhalend haar eigen-bed-verbanning;
"Want ik ben ziek, ik heb griep en ik moet zo weer naar bed. Ik weet niet wie me dat heeft aangehoest. Ik moet eerst uitzieken". Dat is het teken, dat we maar weer moeten vertrekken zodat zij zich weer kan terug trekken op haar veilige vierkante meters.
Dagen bracht ze door in bed, haar beschutte plek. Eigen lichamelijke verzorging liet zij na en verzorging van anderen liet ze niet toe. Hulpverlening was absoluut onbespreekbaar, ze deed immers alles toch nog zelf. Ze pareerde eindeloos herhalend haar eigen-bed-verbanning;
"Want ik ben ziek, ik heb griep en ik moet zo weer naar bed. Ik weet niet wie me dat heeft aangehoest. Ik moet eerst uitzieken". Dat is het teken, dat we maar weer moeten vertrekken zodat zij zich weer kan terug trekken op haar veilige vierkante meters.
Met listige verdichtsels
en bewust versuft is zij uiteindelijk overgebracht naar het reeds van tevoren besproken
verzorgingshotel te O. Voorgoed verliet zij haar mooie plek waar ze de gelukkigste
tijd van haar leven heeft genoten.
Voordat het
zover kwam hebben we als naaste familie gedurende een lange tijd een moeizaam
overleg gevoerd. Allereerst met haar zelf en vervolgens ook met betrokken instanties.
De toepassing van privacy bij ingrijpende maatregelen in de persoonlijke levenssfeer van een dementerende met de juiste medische indicatie staat soms haaks op een menswaardige verzorging van die dementerende.
Zelfs toen
betrokken medici inzagen, dat haar situatie medisch gezien ontoelaatbaar was en hun medewerking hadden toegezegd voor
een gedwongen opname in een verpleegtehuis, bleven ze toch aarzelen en lieten
het aan de familie over. Ze zeiden ja
maar deden nee. In dat overleg met de
medici heb ik weleens voorzichtig gerefereerd aan een wetsartikel waarin het "iemand
opzettelijk de nodige medische zorg onthouden"
strafbaar wordt gesteld.
Toen ik haar
vandaag opzocht, dacht ik nog even terug
aan dat moeizame en tijdverslindend verloop;
Gedurende dat jaar, heeft ze onverzorgd geleefd, amper gedoucht, tijdenlang in dezelfde kleding ronddolend en een bed beslapen, dat slechts enkele keren werd verschoond, een onnodige mensonwaardige toestand.
Gedurende dat jaar, heeft ze onverzorgd geleefd, amper gedoucht, tijdenlang in dezelfde kleding ronddolend en een bed beslapen, dat slechts enkele keren werd verschoond, een onnodige mensonwaardige toestand.
Een week na
opname in het zorghotel konden we haar weer opzoeken was haar verschijning een
ware verrassing: fris gedoucht, keurig geknipt en gekleed, een beetje
opgemaakt, naar de pedicure geweest, wat ziet ze zag er goed uit.
Maar wat jammer
nou, dit had en jaar eerder gekund.
Het is onze ervaring dat het overleg tussen patiënt, familie/ mantelzorger en de medische instanties veel beter kan.
Een menswaardige
verzorging van de patiënt moet daarbij centraal staan. Daarbij is daadkracht en
enig lef van de medische kant voor nodig.
Zij moeten zich niet laten leiden door angst bij de toepassing van gevoelige
en kritisch bekeken beslissingen.
© Gert Pape
(een aangepaste versie is gepubliceerd in het ND d.d 20 april 2017)
dinsdag 6 juni 2017
20170601 oudste bewoner van het Engbertsdijksveen
Eén van de oudste bewoners van het Engbertsdijksveen
is natuurlijk het konijn, een typisch heide- en veen fenomeen.
Hij geniet tegenwoordig echter maar weinig aandacht,
wordt daarom maar eens nadrukkelijker ten tonele gebracht .
Voordat de mens zich op de turf durfde te wagen
had dit dier zich hier al gevestigd en zich ingegraven.
Na de ontdekking van dit dier zag de pionier zijn nut
volgde zijn voorbeeld en groef zich ook maar een plaggenhut.
Voor dag en dauw vroeg op en stilletjes de hei oplopen
met stokken en wat strikken bij zich om konijnen te stropen.
Want ook arme holbewoners willen graag brood op de plank
met een natuurlijk stukkie vlees; het konijn zij daarvoor dank.
Een geoefend stroper oogstte zo ongestraft en met gemak
meerdere konijnen per week weggestopt in een jutezak
en op eenzame hei kon je het soms zien en ook wel ruiken
vleesdampen opsnuiven en rook hing boven de struiken.
Ik ken wel enkele mensen, wil ik u hierbij laten weten,
die hebben in hun leven zelf gestroopt konijnvlees gegeten.
wildstroperij was voor hen een uitdaging en nog meer een sport
stropen zit puur in hun natuur en 't vlees is dan ook niet duur
en ze zeggen: 't ligt zo lekker ín je maag en óp je bord.
Ook persoonlijk heb ik enige ervaring met wildstroperij
zelfs in de Engbertsdijksvenen, daar midden op de hei.
Niet schrikken want 't is toch anders dan u wellicht dacht
als lokale dienders hebben we daar in de 80-er jaren
op de Oude Engbertsdijk zelf notoire stropers opgebracht.
Ik hoop dat heden, stroperij absoluut behoort tot het verleden
Dat is voor de mensheid en het natuurlijk evenwicht heel fijn
En ik hoor hem in de verte al roepen:
ja….ja ….. ook dank namens het KONIJN>
zaterdag 3 juni 2017
Patrijzen in Vriezenveen
Patrijzen schuifelen
schoorvoetend over t land
met net opkomend mais,
verborgen schuilen
in de kleur van t zand,
zich veilig voelend
achter
schitterende schutkleuren.
Ik had ze al eerder eens gezien,
ze zijn gelukkig weer daar
en dus ook in dit jaar.
Ze zijn weer present
en hebben kennelijk een
……..meerjaren abonnement.
dinsdag 30 mei 2017
20170530 werk en pensioen, collegialiteit en waardering
Iets wat ik persoonlijk toch maar even opmerk
is het feit, dat in het algemeen, de
arbeid, het werk
zorgt voor een goede discipline van een geordend
leven.
Maar pensioen is ook goed te doen en zeker
niet verkeerd
maar de tijd heeft mij nu intussen toch wel
geleerd:
werken wordt zonder meer toch wel wat beter
gewaardeerd.
Als werkende functionele eenheid hoor je er echt bij
sta je geheid heel wezenlijk en midden in de
maatschappij
ben je vaak beter georganiseerd en heb je
wat meer zekerheid.
In de tijd lopende tegen mijn eigen leeftijdspensioen
had ik met de gaande reorganisatie zelf
niks meer mee van doen
ontwikkelingen, zo traag of dan weer snel,
ik geloofde het allemaal wel.
Daarover kwam een massa aan e-mails, ja tientallen bij de vleet,
ik propte ze schaamteloos ongelezen en
voor de lol,
heel mijn digitale prullenbak tot de rand
toe ermee vol.
Ik heb dus tijd en rust en mis het werk op
zich niet echt
ik tracht me nu te verdiepen in gans andere
dingen
en koester in tussentijd mijn mooiste
arbeidsherinneringen.
In eigen werkkring is het destijds wel vaker
gezegd en ik weet
dat men al een korte tijd na jouw vertrek
en pensioen,
men het zonder jou ook wel gemakkelijk
kan doen;
men nauwelijks over je spreekt en je bijna
al weer vergeet.
Maar alhoewel ik het werk dus niet echt mis
is mij wel iets duidelijk, waar ik mij
niet in vergis
is mis wel erg die zo gezellige en
vertrouwde collegiale omgang.
De meeste collega's waren zo
andersdenkend dan ik,
mijn principes en leefgedrag werden wel gerespecteerd
k' had daarin schik en voelde mij gewaardeerd
en hogelijk geëerd.
Maar thuis was ik de organisatie eerst volledig
kwijt
'k wist niet hoe de dag in te delen en die
te vullen
'k zat me maar te vervelen en zinloos vervloog
de tijd.
Helaas een forse periode eerder door
noodzaak met werken gestopt
vanwege klachten van niet te vermijden gezondsheidsperikelen
van zwarte hersencellen en
daarover lees ik nu Parkinson-artikelen.
Maar er is één ding………, wat mij nu nog met het werk verbindt;
de eindevaluatie van 't laatste grootschalig
recherche - onderzoek
waarvan het fundament van 't financiële
ver(h)baal door mij is gelegd
dat zit nu in haar eindstadium, zo is mij dat onlangs nog gezegd.
Een evaluatie met aan 't eind een niet te versmaden hapje en een drankje
praten met je oud collega's geeft je nou net dat speciale gevoel
wat ik hier met dit alles juist bedoel, al is het ook maar een sprankje.
Een evaluatie met aan 't eind een niet te versmaden hapje en een drankje
praten met je oud collega's geeft je nou net dat speciale gevoel
wat ik hier met dit alles juist bedoel, al is het ook maar een sprankje.
De gebruikelijke evaluatie geeft mij zo mooi de verheugende gelegenheid
om jullie nog weer eens weer te mogen
ontmoeten
………..en tot zover dan maar
de
allerbeste groeten.<
zondag 28 mei 2017
Lieveheersbeest zonder ook maar ene stip
Dat
blozend beessie op dat blaadje
dat lijkt nu wel een heel mooi plaatje
maar zonder zelfs maar een ene stip
staat hij schand'lijk naakt daar op dat plaatje.
dat lijkt nu wel een heel mooi plaatje
maar zonder zelfs maar een ene stip
staat hij schand'lijk naakt daar op dat plaatje.
is een eigenlijk een heel onoog'lijk ventje
hij heeft eerlijk waar, jawel verhip,
zelfs nog geen enkele zwarte stip.
Hij is dus in 't
geheel niet gedecoreerd
wordt dan ook door niemand geëerd
hij zit nu echter wel aan de blaadjes - bovenkant
maar d' onderkant is eigenlijk zijn thuis - en achterland.
wordt dan ook door niemand geëerd
hij zit nu echter wel aan de blaadjes - bovenkant
maar d' onderkant is eigenlijk zijn thuis - en achterland.
Dit mooie schepsel,
dat fraaie maar zo kale creatuur
is ook een beessie van onze - Lieve Heer, zo puur
en zonder stip is hij toch zeker ook van waarde
voor 't aandoenlijk oog van menig mens op aarde.
is ook een beessie van onze - Lieve Heer, zo puur
en zonder stip is hij toch zeker ook van waarde
voor 't aandoenlijk oog van menig mens op aarde.
Elk beest en elk mens
kan worden gewaardeerd
op zichtbare kwaliteiten, zo wordt beweerd,
afhankelijk van wat en hoeveel hij heeft geleerd,
getoond in stippen, dat in aantal nogal varieert.
op zichtbare kwaliteiten, zo wordt beweerd,
afhankelijk van wat en hoeveel hij heeft geleerd,
getoond in stippen, dat in aantal nogal varieert.
Dit vreemde exemplaar,
dat is wel raar,
dat zelfs een enkele zwarte stip ontbeert ,
is weigerachtig en heeft totaal nog niks geleerd.
aan leren heeft en had hij 'altijd al het land,
en zit daarom aan de maatschappelijke onderkant.
dat zelfs een enkele zwarte stip ontbeert ,
is weigerachtig en heeft totaal nog niks geleerd.
aan leren heeft en had hij 'altijd al het land,
en zit daarom aan de maatschappelijke onderkant.
Stiploze mensen zijn
meestal meningsloos
reageren negatief en zijn heel vaak boos
op iedereen leveren ze altijd commentaar
maar maken zelf nog geen ene meter klaar.
reageren negatief en zijn heel vaak boos
op iedereen leveren ze altijd commentaar
maar maken zelf nog geen ene meter klaar.
De hele wereld is met
mensen gevuld
die zijn zo verschillend en in raadselen gehuld,
allen voorzien van één of meerdere stippen
die net als bij een wel bestipt Lieveheersbeest
varieert in aantal van één tot wel negen,
stippen op basis van kennis en ervaring,
dat valt meestal mee maar ook wel eens tegen;
Zo vormen we samen allen met elkaar
die zogeheten pluriforme samenleving.
Leven in vrede
die zijn zo verschillend en in raadselen gehuld,
allen voorzien van één of meerdere stippen
die net als bij een wel bestipt Lieveheersbeest
varieert in aantal van één tot wel negen,
stippen op basis van kennis en ervaring,
dat valt meestal mee maar ook wel eens tegen;
Zo vormen we samen allen met elkaar
die zogeheten pluriforme samenleving.
Leven in vrede
hoe verschillend ook
samen doen en met elkaar
maken we dat vast en zeker klaar
want de geschiedenis heeft al bewezen,
dat duurt nog maar een jaar of……..zzzzz…zz..
samen doen en met elkaar
maken we dat vast en zeker klaar
want de geschiedenis heeft al bewezen,
dat duurt nog maar een jaar of……..zzzzz…zz..
vrijdag 26 mei 2017
Wandelen op de historie van 't veen
Op woensdagmorgen 24 mei waren wij al weer vroeg uit de veren en in de Engbertsdijksvenen. Wij werden hartelijk verwelkomd door zwermen bloedbeluste muggen. Maar naarmate de zon hoger klom werden de muggen minder.
Deze ochtend werd ik blij verrast door de vele vogels die het geduld opbrachten om tijdens die wandeling (ca. 4 uur ) toch nog voor een kort moment voor mijn lens te parkeren.
Een fitis keek mij vanuit de boom heel indringend aan en zei me zowaar goede morgen.
De blauwborst is prachtvogel en een gewild object voor vele vogelspotters.
Voor mij dit voorjaar al weer derde keer dat hij zijn opwachting kwam maken.
Ik heb het vogeltje links wel eens eerder genoemd en van een verkeerde naam voorzien. Een ware vogelkenner wist te vertellen dat dit een grasmus is.
Dus toch maar even nagecheckt. Dit mooie vogeltje is duidelijk te herkennen aan zijn witte vlek onder de kin. Hij maakt een beetje krasserig geluid.
En dan was er nog een wat moeilijk te definiëren vogel. Maar met hulp van anderen zijn we er wel uit gekomen. Dit een boompieper.
En de moraal van dit verhaal is:
maandag 22 mei 2017
Natuurschoon op de Sprengenberg te Haarle
Samen met Gré een wandeling gemaakt op de Sprengenberg te Haarle. Deze "berg" maakt deel uit van de Sallandse heuvelrug, opgedrukt door kruiend pakijs in het glaciale tijdperk
Deze wandeling maken we een paar keer per jaar. Maar zeker in deze tijd vanwege de in volle bloei staande rododendrons. Die staan daar midden in de bossen, in een tuin, die daar heel lang geleden eens welbewust voor is aangelegd.
De Sprengenberg is in onderhoud bij Natuurmonumenten Nederland. De Sprengen- bergroute heeft een erg gevarieerde natuur, heuvel-achtig, bossen met naald en loofbomen, heidevelden en, mooie idyllische doorkijkjes.
En als u geluk hebt doolt er ook nog een herder eenzaam rond.
Geruime tijd doorgebracht tussen de bloemen en er flink op los geknipt.Kijk en verwonder:
Het lijkt wel of ieder bloemblad is gesierd me een koningskroon.
donderdag 18 mei 2017
20170516 De schijnveiligheid van identiteit
Tegenwoordig worden je personalia ingeklopt door iemand achter een monitor. Je ontvangt als boreling dan nog onwetend jouw allereerste registratienummer, dat jouw hele leven met je meegaat. Dat nummer waarborgt jouw identiteit.
In de huidige digitale mallemolen krijg je bij alle organisaties waar je deel van uitmaakt of waar jij je bij aansluit ook een eigen identiteit. Die identiteiten worden beveiligd achter gebruikersnummers, wachtwoorden of versleuteld achter cryptische zinnen.
De overheid heeft regelgeving ontwikkeld ter bescherming van de persoonlijke identiteit en voor het gebruik van iemands persoonsgegevens, vastgelegd in de Privacywet. Echter, de ontwikkelingen op digitaal gebied gaan zo hard en dat Privacywetgeving altijd achter loopt.
De Privacywet is een slechts een schijnveiligheid om mensen het gevoel te geven dat ze onaantastbaar zijn in hun eigen identiteit. Wij raken steeds verder verzeild in een virtuele wereld waar wij verdwalen in een woud aan gebruikersnummers, wachtwoorden of versleutelde zinnen en encrypties.
Er zijn altijd al kwaaie gasten geweest en ook nu, die moedwillig de mazen van de wetgeving opzoeken om er vervolgens grof misbruik van te maken. Het hacken is een nieuw fenomeen van een in omvang groeiende criminele activiteit. De bescherming door ICT medewerkers bij particuliere organisaties, bedrijven en overheden stelt daar maar beperkt wat tegenover maar ze lopen in die strijd altijd achter de feiten aan.
As je vermoedt dat je gehackt bent dan ben je waarschijnlijk al enkele tientallen eerder gehackt, las ik ooit.
Hackers vallen in toenemende mate grote gezaghebbende bedrijven aan en dreigen met chaos en eisen losgeld. De internet beveiliging is een vorm van een nieuwe industrie. Het is er wel maar stelt het ook echt iets voor? Het is in ieder geval wel goed voor de werkgelegenheid.
Hacking en miscommunicatie /informatie vindt ook plaats bij internationale overheden. In de media kun je lezen dat Rusland Donald Trump mede in het Amerikaanse presidentszadel zou hebben geholpen. Overheden maken maar wat graag gebruik van superhackers om eigen hacking te voorkomen. Meerdere landen hebben een uitgebreide afdeling binnen hun National Security voor de bescherming van de eigen veiligheid maar maken zichzelf ook schuldig aan infiltratie van de systemen van hun tegenpolen.
Onlangs schreef men over een derde wereldoorlog, dat dit dan een cyberoorlog zou worden.
Ik vraag me af of die al niet stiekem is begonnen. Ik vrees het moment dat door bewust verspreide valse digitale informatie er een bedreiging ontstaat voor de wereldvrede. Mij bekruipt de angst dat een onberekenbare figuur als Trump met zijn vingers aan de rode atoomknop kan zitten
En hoever gaan die andere onberekenbare machtswellustelingen ermee door om de spanning op te voeren: Putin van Rusland en Kim van Noord Korea.
Nou, ik doe hier niet aan mee. Van mij mogen ze alles weten, ……. behalve mijn pincode!
zondag 14 mei 2017
Een bonte viliegenvanger
Vanmorgen er vroeg uit gegaan om de ochtend - serenade vast te leggen van de nieuwe onderhuurder van onze achtertuin.
De bonte vliegenvanger is een 12- tot 13½ centimeter grote vogel. De snavel is zwart en heeft de brede maar puntige vorm typerend voor insecteneters die hun prooi in de lucht vangen
donderdag 11 mei 2017
zondag 7 mei 2017
20170506 de Kneu in de EDV
Een keurige en kleurige kneu
zit als een klein knoppie
zon aanbiddend en zo zinderend zingend
in het allerhoogste toppie
van een bijna bloesemende boom.
Onophoudelijk zingt hij zonder weerga
met een sterk verlangen naar een e(e)ga
want hij zit daar nu nog heel alleen
in het midden van het Engbertsdijksveen.
Vindt hij straks zijn soort -en lotgenoot
stappen ze gelijk in de huwelijksboot
doen dan samen rap hun bere-best
voor het voltooien van hun nest
en oh...oh…oh…., wat zijn we heden blij.....
na de gezamenlijke productie
van hun beider eerste ei.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Als 't vlammetje dooft in 't hoofd
Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...
-
Een westerse zakenman vertrekt uit de drukke Randstad voor een bespreking in het verre Twente. Geërgerd door frustrerende files van stopp...
-
Hij vecht voor het behoud van zijn memorie, vreest nog meer het verlies van eigen historie, steevast en heel stellig blijft hij ontkennen da...
-
Mijn zoektocht naar mooi dromenland blijkt vaak fantasie, die al voortijdig strandt ik ontbeer aldus mijn begeerde slaaptoestand. Mijn bio...