20181016 ds. Brunson weer vrij

De Amerikaanse ds. Brunson is 2 uur nadat hij weer voet op Amerikaanse bodem heeft gezet  al van harte verwelkomd door  president Trump.  Brunson is vrij en mede dankzij de persoonlijke inspanningen van Trump . En dat wil hij weten ook. Voor het oog van de wereld bedankte Trump nu Erdogan voor zijn hulp en hij loofde de Turkse rechtspraak die zich in alle onafhankelijkheid  voor de invrijheidstelling  van Brunson had uitgesproken. Wat een slap geleuter en bezijden de werkelijke waarheid.

De financieel economische sancties die Trump aan Turkije had opgelegd waren redenen voor Erdogan tot die vrijlating. En die onafhankelijkheid van de Turkse rechtspraak is ook een wassen neus, die moet gewoon buigen voor de wil van Erdogan.

Roerend was het wel hoe Brunson voor Amerika en Trump bad, die er kennelijk door verrast werd.

Nee, dit was de uitkomst van de strijd van twee kopstukken waarvan het succes geheel buiten de werkelijke redenen om door Trump werd uitgebuit in een tactisch geregisseerde publiciteitstunt.  Ja, je moet wat doen om je belabberde imago wat op te poetsen.

En hoe wordt dit nu alles openbaar in de media? Ook daar wordt je geacht tussen de regels door te lezen om de werkelijke waarheid te ontdekken (of zelf invullen).

Wat is nu "recht"?  Als oud diender heb ik in de praktijk wel geleerd, dat recht niet altijd is zoals het  er staat maar hoe het toegepast wordt.

Politiek  en publiciteit, verbloemen,  vervuilen of verzachten vaak de werkelijke waarheid!

20181016 Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is

Ieder mens leeft zich van harte en uitbundig uit

op zijn eigen cimbaal, zijn citer of zijn trom of fluit,

met zijn allen produceren  we weliswaar zo heel gewoon

een kakofonie aan geluid, fraai en toch zo heel verschillend van toon.

Raakt de keuze van iemand anders lied je misschien  niet,

als jij in het verhaal van 't lied daar helemaal niets in ziet,

vindt jij de samenhang tussen tekst en muziek nogal raar?

die ander wordt bij jou enig gebrek aan inlevingsvermogen gewaar.

De één is nu eenmaal royaal en ruimhartig ritmisch ingesteld

terwijl de ander kwijlt als 't verhaal zo mooi melodisch wordt verteld.

Die volheid  van de samenhang van teksten  en van klare klanken

is mede aan de veelkleurigheid aan gevoelens van de mens te danken.

Zo produceren we allemaal

permanent en energiek

alledaags onze eigen levensmuziek.

Ik sluit me op in de besloten wereld van mijn koptelefoon

luisterend naar lieflijke liedjes waar ik mijzelf dan mee beloon.

Muziek is pas echt als het mij oprecht en diep van binnen raakt

en bewogen springen dan  zo maar spontaan de tranen in mijn ogen

mijn lijf schudt, rilt en trilt en het begint van binnenuit te beven

en ongeremd laat ik mij in mijn gevoel zo lekker ver weg zweven

In muziek vind ik mijn rust

en elke dag laat ik mij wel even

door de muziek mee zweven

op de tonen van het leven.

© Gert Pape

20181008 Grensoverschrijdend sexueel gedrag

Een mens, slechts op uiterlijk vertoon beschouwd
heeft al gauw een redelijke reputatie opgebouwd.
Echter zelfs de meest primitieve gedachten
kan men wel bij een enkeling verwachten.

Grensoverschrijdend seksueel gedrag
al dan niet door misbruik van gezag
wordt de mensheid dan toch nog gewaar,  
door de METOO beweging bevrijdend openbaar

              Het staat buiten alle kijf
              van iemand anders lijf, 
              blijf je, niet gewenst, 
              vanaf!

De wetenschap, de politiek en de kerk
zijn toonbeelden van de maatschappij,
maar intern, tot in de allerhoogste kern
is er soms een kwade geest aan 't werk.

Daar zet men schandelijk en heel  banaal
zomaar haar zedelijke normen en moraal
van het algemeen burgerlijk fatsoen opzij
't respect voor vrouw en minderjarige bewust bedekt

Als de pijlers onder de maatschappij
hebben zij hun eer en aanzien verworven
die door de schanddaad van één enkele onverlaat 
zo maar totaal  kan worden bedorven.

Het aanzien veler instanties is hierdoor terecht geschaad
door dit welgeweten maar zo heimelijk stil gezwegen kwaad.

               Het staat buiten alle kijf
               van iemand  anders lijf, 
               blijf je, niet gewenst, 
               …….vanaf!

Man en vrouw,
biologisch zo heel verschillend van aard
zijn onvermijdbaar op elkaar aangewezen
voor het doorgeven van het menselijk leven
en in elkaar vervlochten en verweven
wordt er eensgezind heel intens bemind
en oprecht de ware liefde bedreven.

Veel roemrijke instanties en dat in vele landen
zijn nu roemrucht, ze hebben al lang geen schone handen.
Wellust, bedreven  tegen de zin van een ander in
is echt ongehoord en dient te worden opgespoord

Door de METOO wordt zo menig gevierde held
uiteindelijk terecht toch nog aan de kaak gesteld
en wordt tot slot  zijn oordeel geveld
want…..

              het staat nu eenmaal absoluut buiten alle kijf
              van iemand anders lijf, 
              blijf je, indien niet gewenst, 
              vanaf…..
              zo niet dan volgt 
              er ontegenzeggelijk ….
              terecht STRAF!

Boerderij ‘De Grooten’ op Monumentendag

 Gert Pape, Historisch Museum Vriezenveen

Zaterdag 8 september was de jaarlijkse Nationale Monumentendag. We besloten om boerderij ‘De Grooten’ met een bezoek te vereren. Enige kennis van dat pand had ik vooraf opgediept uit de dorpskroniek: ‘Ken uw dorp en heb het lief’.

‘De Grooten’ is gelegen aan de noordzijde van het Westeinde. Hij ligt wat verscholen achter een ruime voortuin en onder de schaduw van een enkele grote eikenboom. Vroeger stonden er veel meer bomen aan weerszijden van de straat. Bomen met overhangende takken, vol van lover, zorgden samen voor een gesloten bladerdak. Voor het oog ontstonden er zo groene poorten met fraaie beelden van Vjeanse taferelen. Beelden als waren het schilderijen, die we alleen nog kennen van oude ansichtkaarten en die Vjenne de aanduiding van ‘Het groene dorp’ bezorgden.

Bouw, restauratie en inrichting

We betraden de boerderij aan de voorzijde en vanaf de eerste meter was het één en al verbazing. Vanuit ons huidige beeld van moderne woninginrichting met vernieuwende duurzame spitsvondigheden werden wij pardoes een eeuw teruggeworpen in de tijd.
De boerderij is na de grote brand van 1905 herbouwd. De zorgvuldig samengestelde inrichting van de boerderij ademt oprechte oudheid uit met de warme sfeer van ouderwetse gezelligheid maar is wel van alle moderne gemakken voorzien; een goede, niet storende combinatie van vroeger en nu. Als passant heb je geen idee wat er achter die gevel aan historische waarde verscholen ligt.

Op deze dag geeft de boerderij haar geheimen prijs, mogelijk gemaakt door de huidige bewoners, Frits en Rina Jonker. Sinds de aankoop van het pand in 2004 hebben zij voortdurend gewerkt om de boerderij zo veel mogelijk in de oorspronkelijke staat terug te brengen. Dat omvatte een herinrichting van keuken en kamer. Een kale windveer werd weer voorzien van de oorspronkelijke sierlijsten.

De deel is voor bewoning ingericht en voorzien van oude gebruiksvoorwerpen, die zijn verzameld en aldaar zijn uitgestald. Buiten is een werkende waterput gebouwd op een aangeboorde waterwel.

Achter de woning ontdekten we tot onze verbazing in één van de bijgebouwen een oude ambachtelijke timmermanswerkplaats, compleet met toenmalige in gebruik zijnde gereedschappen.
Boerderij, bijgebouwen en erf vertellen ons een stukje Vriezenveense geschiedenis van het leven van begin vorige eeuw. Die waarde is jaarlijks zichtbaar voor het publiek door de openstelling op Open Monumentendag. Dit jaar alweer voor de 10e keer.

Historie

De boerderij, althans de bedoelde locatie of ‘huusplaatse’ bestaat al meer dan 310 jaar. De adressering was eerder wijk IV - 536 en vanaf 1957 is het Westeinde 158.
Uit een testament van 1717 zijn als eerste eigenaren bekend Berend Engberts en Aaltje Jansen Dodde. Na hen volgden nog een aantal eigenaren. In 1797 verkochten de erven van de toenmalige eigenaar de boerderij aan Frederikus de Groot. Hij wordt dan eigenaar van: "huis, schuur en twee akkeren opgaans" en een part van de tegenover gelegen rosmolen.
Deze de Groot had drie zonen: Egbert (1786 - 1847) en Jan (1795 - 1854) die beiden vertrokken naar Rusland en daar in de handel gingen. Ze bleven beiden ongehuwd en keerden later naar hun geboortedorp terug. Van het vergaarde vermogen werd rond 1850 een voor die tijd deftige boerderij gebouwd waarvan de huidige schuur met kookhuis nog de restanten zijn. Een andere zoon Hendrikus is op de ouderlijke woning blijven wonen. De huisnaam De Grooten komt van deze familie de Groot.

Professor dr. H. Entjes en 't Vjeans

Dit jaar is  het 50 jaar geleden dat prof. dr. H. Entjes summa cum laude  promoveerde aan de universiteit van Münster met het proefschrift :  "die Mundart  des Dorfes Vriezenveen in  der Provinz Overijssel".

Dit betreft een structuurhistorisch opgezette dissertatie waarin aangetoond wordt dat Vriezenveen een dialecteiland is gebleven, met een op het Westfaals gebaseerde taal die ooit in heel Twente werd gesproken. Het was het imponerende sluitstuk van zijn al eerder in een reeks artikelen uitgedragen opvattingen over de taalgeschiedenis van Oost-Nederland, waarbij hij ook historische aspecten betrok.

Een keerpunt kwam voor Hendrik Entjes in 1960 - hij was destijds leraar Nederlands in Zwolle - toen William Foerste hem vroeg lector Nederlands te worden aan de universiteit van Münster. Foerste haalde hem ook over om te promoveren. Naar een onderwerp hoefde Entjes niet lang te zoeken: het proefschrift zou over het Vriezenveens gaan, het meest oorspronkelijke en meest conservatieve van de Twentse dialecten, dat in de taalgeschiedenis van Oost-Nederland een heel aparte plaats inneemt. Acht jaar lang heeft een groepje Vriezenveners, in samenwerking met Entjes, daarvoor woorden en uitdrukkingen in het dialect genoteerd. Het conservatisme van het Vriezenveense dialect schrijft Entjes toe aan het feit, dat de mannen veel van huis waren (handel in zaden, kleding, enz.) en gemeenschappen van vrouwen minder aan taalverandering onderhevig zijn; vooral ook doordat vrouwen minder ver van huis gaan. (destijds)

In 1964 werd Entjes het hoofd van de lexicografische afdeling van het Nedersaksisch Instituut aan de Groninger universiteit. Hij wijdde zich aan allerlei onderzoek. Zo bracht hij in 1969 o.a. een Woordenboek van het Vriezenveens uit.

Helaas kwam dit werk niet verder dan het eerste deel. Entjes wilde van dit woordenboek een leesboek maken. Daartoe ordende hij de woordenschat in systematische velden die hij onderbracht in een ‘verhaal’. Het Vriezenveens bleef hem boeien.

In 1970 verscheen in Den Haag zijn "Omme sonderlinge lieve toe den vene". Over de geschiedenis en het volksleven van Vriezenveen.

Het werk van dr. H.Entjes blijkt van grote waarde voor de identiteit van het unieke Vjeanse dialect. De bevestiging van  dat feit vindt men terug in de visie en missie van het beleidsplan van Oude Vriezenveen:

"De voormalige gemeente Vriezenveen heeft een rijke ontstaanshistorie, een unieke taal en in het (heden en) verleden ondernemende inwoners. Dit verleden wordt gekenschetst door onder meer de veen- en ruilverkaveling, de "Rusluie" en de textielindustrie. Deze historie dient vastgelegd te worden en, waar mogelijk, zichtbaar gemaakt te worden. De historie heeft invloed op de cultuur van Vriezenveen, wat onder meer tot uitdrukking komt in de Vriezenveense taal, het Vjeans. Dit komt tot uitdrukking in o.a. de nalatenschap (proefschrift) van Prof. H. Entjes, terug te vinden in het documentatiecentrum van het museum".

Memorandum

Hendrik Entjes is geboren in 1919 te Rheine (Westfalen). Toen hij drie jaar oud was verhuisden zijn ouders naar Vroomshoop waar zijn vader een elektriciteits- en loodgietersbedrijf met winkel opbouwde. In 1938 werd hij onderwijzer en in 1946 leraar Nederlands; bevoegdheden verwierf hij aan de School voor Taal- en Letterkunde in Den Haag en de Rijksuniversiteit te Utrecht. In 1974 werd hij benoemd als hoogleraar Nedersaksische taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Die leerstoel heeft hij tot zijn emeritering in 1982 bezet. Entjes, overleed op 8 mei 2006, bijna 87 jaar oud, in zijn huis in Nieuwleusen.